محمد علی سماواتی شریف؛ علی اصغر رواسی؛ محمدرضا کردی؛ باقر مینایی؛ حجت اله سیاوشی
دوره 11، شماره 1 ، بهمن 1397، ، صفحه 13-28
چکیده
هدف: آهن، نقش مهمی در انتقال اکسیژن، آنزیمهای زنجیره تنفسی میتوکندریایی، و فسفوریالسیون اکسایشی دارد؛ بنابراینکاهش آهن میتواند تأثیر منفی بر عملکرد اکسایشی ورزشکاران بگذارد. هدف این پژوهش، بررسی اثرات برنامههای ورزشیاستقامتی و مکمل آهن بر برخی از نشانگرهای تنفس سلولی در موشهای صحرایی نر است.روشها: چهل سر موش صحرایی نر ویستار به ...
بیشتر
هدف: آهن، نقش مهمی در انتقال اکسیژن، آنزیمهای زنجیره تنفسی میتوکندریایی، و فسفوریالسیون اکسایشی دارد؛ بنابراینکاهش آهن میتواند تأثیر منفی بر عملکرد اکسایشی ورزشکاران بگذارد. هدف این پژوهش، بررسی اثرات برنامههای ورزشیاستقامتی و مکمل آهن بر برخی از نشانگرهای تنفس سلولی در موشهای صحرایی نر است.روشها: چهل سر موش صحرایی نر ویستار به چهار گروه تقسیم شدند. گروه تجربی I برنامه ورزشی استقامتی را به مدت 12 هفتهروی نوارگردان انجام میدادند )با شدت 32 متر در دقیقه، 60 دقیقه در هر جلسه و 5 جلسه در هفته( )T .)گروه تجربی II با همانبرنامه، روزانه 800 میکروگرم مکمل آهن )سولفات فرو( دریافت میکردند )Ti .)گروه کنترل C بدون تمرین بودند )S )و گروه تجربیIII بدون تمرین اما روزانه 800 میکروگرم مکمل آهن دریافت میکردند )Si .)پس از 12 هفته نمونههای خونی و بافت عضالنیبررسی شدند. دادهها توسط تحلیل واریانس یکسویه و کروسکال-والیس تحلیل شدند )05/0>P .)نتایج: غلظت فریتین خون تنها در گروه تجربی I و وزن مطلق عضله نعلی و غلظت سیتوکروم اکسیداز تنها در گروه تجربی IIنسبت به دیگر گروهها معنادار بود )05/0>p .)همچنین، هایپرتروفی عضالنی، چگالی شبکه مویرگی، و چگالی میتوکندریاییگروههای تجربی I و II با گروه کنترل و گروه تجربی III تفاوت معناداری داشتند )05/0>p)؛ اما این اختالفها در بین هر دو گروههایتجربی I و II معنادار نبودند. با وجود این، تودهی بدنی، وزن نسبی عضله نعلی و اکسیژن مصرفی بیشینه موشهای گروه تجربیتفاوت معناداری هم با گروه کنترل و هم در بین گروههای تجربی با یکدیگر داشتند )05/0>p .)نتیجهگیری: به نظر میرسد که مصرف مکمل آهن همراه با ورزش ممکن است موجب بهبود برخی از شاخصهای تنفس سلولی،هایپرتروفی، و ظرفیت هوازی شود؛ درصورتی که، این بهبودها در شرایط بیتمرینی احتماالً بهوجود نمیآیند.
سعید حضرتی مولائی؛ رحمن سوری؛ علی اصغر رواسی؛ علی گرزی
دوره 8، شماره 1 ، اردیبهشت 1394، ، صفحه 1167-1174
چکیده
هدف: هدف از اجرای پژوهش، بررسی تاثیر 10 هفته تمرین اینتروال پرشدت را بر سطوح سرمی آیریزین و شاخص مقاومت انسولین (HOMA-IR) در موشهای صحرایی نر بود. روش شناسی: 16 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه کنترل (8 سر) و تمرینی (8 سر) تقسیم شدند. گروه تمرینی، تمرینات اینتروال پرشدت (یک دقیقه دوی سرعت و 2-5 دقیقه استراحت، 6-10 بار در روز، ...
بیشتر
هدف: هدف از اجرای پژوهش، بررسی تاثیر 10 هفته تمرین اینتروال پرشدت را بر سطوح سرمی آیریزین و شاخص مقاومت انسولین (HOMA-IR) در موشهای صحرایی نر بود. روش شناسی: 16 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه کنترل (8 سر) و تمرینی (8 سر) تقسیم شدند. گروه تمرینی، تمرینات اینتروال پرشدت (یک دقیقه دوی سرعت و 2-5 دقیقه استراحت، 6-10 بار در روز، 5-6 روز در هفته، با سرعت 30-80 متر بر دقیقه) را به مدت 10 هفته، روی تردمیل اجرا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی نمونههای خونی جمع‌اوری و سطوح سرمی آیریزین و انسولین به روش الایزا و سطوح گلوکز به روش گلوکز اکسیداز اندازه‌گیری شدند. تجزیه و تحلیل دادهها با آزمون آنالیز واریانس یک سویه و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی‌داری 05/0>P انجام گرفت. نتایج: اجرای 10 هفته تمرینات تناوبی پرشدت افزایش معنی دار سطوح سرمی آیریزین (004/0=P) را در پی داشت. علاوه بر این در گروه تمرین سطوح گلوکز ناشتا و HOMA-IR کاهش یافت ولی این کاهش معنادار نبود(05/0<P)؛ سطوح انسولین سرمی در گروه تمرین بیش از گروه کنترل بود ولی این مقدار نیز معنی‌دار نبود(05/0<P). ضمناً رابطه‌ی معنی‌داری بین سطوح سرمی آیریزین با سطوح سرمی انسولین و شاخص مقاومت انسولین مشاهده نگردید ولی رابطه‌ی بین سطوح سرمی آیریزین با سطوح سرمی گلوکز معنی‌دار بود (029/0=P). بحث ونتیجه‌گیری: تمرینات اینتروال پر شدت سبب افزایش سطوح آیریزینی و بهبود شاخص مقاومت انسولینی در رت‌های نر می‌شود.
فاطمه شریفی؛ نیکو خسروی؛ علی اصغر رواسی
دوره 3، شماره 1 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف تحقیق: هدف تحقیق حاضر تعیین اثر شدت فعالیت بدنی بر سلول های بنیادی خونساز + 34CD و ارتباط آن با برخی عوامل خطرزای قلبی - عروقی در زنان جوان سالم بود. روش تحقیق: 14 دانشجوی دختر از بین داوطلبان شرکت در پژوهش (گروه1:میانگین سن 2±22 سال . شاخص توده بدن 9/1±8/20 کیلوگرم بر متر مربع. تعداد 7 نفر. گروه 2: میانگین سن 2±21 سال. شاخص توده بدن 7/1±4/20 کیلوگرم ...
بیشتر
هدف تحقیق: هدف تحقیق حاضر تعیین اثر شدت فعالیت بدنی بر سلول های بنیادی خونساز + 34CD و ارتباط آن با برخی عوامل خطرزای قلبی - عروقی در زنان جوان سالم بود. روش تحقیق: 14 دانشجوی دختر از بین داوطلبان شرکت در پژوهش (گروه1:میانگین سن 2±22 سال . شاخص توده بدن 9/1±8/20 کیلوگرم بر متر مربع. تعداد 7 نفر. گروه 2: میانگین سن 2±21 سال. شاخص توده بدن 7/1±4/20 کیلوگرم بر متر مربع. تعداد 7نفر)از طریق پرسشنامه به طور تصادفی انتخاب شدند و هر گروه به مدت 30 دقیقه در شدت فعالیت مربوط به خود ( 60 و 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) روی نوارگردان دویدند. نمونه های خونی برای اندازه گیری سلول های بنیادی خونساز+ 34CD و ایزوتوپ کنترل آن (Isotype control)نسبت LDL/HDL و Ch/HDL و تری گلیسرید قبل و 10دقیقه پس از انجام آزمون از همه آزمودنی ها گرفته شد. برای مقایس ههای درون گروهی از آزمونt وابسته (زوجی)، برای مقایسه متغیر ها در بین دو گروه از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) و برای تعیین ارتباط بین متغی ر ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. سطح معنی داری05/0>P در نظر گرفته شد. نتایج: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که هر دو شدت فعالیت بدنی باعث افزایش معنی دار تعداد سلول های + 34CD و نسبت Ch/HDL و LDL/HDL و تری گلیسرید دیده نشد 05/0>P نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان بیان کرد که فعالیت بدنی با شدت 60 و 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی می تواند موجب افزایش بازسازی عروق شود که احتمالا ناشی از بسیج+ 34CD است.
