مهران کارگر؛ حمید معرفتی؛ محمدرضا امیر سیف الدینی؛ علیرضا سلیمی
دوره 3، شماره 2 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف تحقیق: تمرینات پلایومتریک موجب افزایش قدرت و قابلیت انفجاری در ورزشکاران رشته های مختلف می شود. فعالیت انفجاری در آب نیز به طور برجسته اثرات سودمندی دارد. به هر حال تحقیقات کمی تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی را از نظر عملکردی و کوفتگی عضلانی با هم مقایسه کرده است. هدف از این مطالعه، مقایسه اثرات برنامه تمرینی پلایومتریک در خشکی ...
بیشتر
هدف تحقیق: تمرینات پلایومتریک موجب افزایش قدرت و قابلیت انفجاری در ورزشکاران رشته های مختلف می شود. فعالیت انفجاری در آب نیز به طور برجسته اثرات سودمندی دارد. به هر حال تحقیقات کمی تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی را از نظر عملکردی و کوفتگی عضلانی با هم مقایسه کرده است. هدف از این مطالعه، مقایسه اثرات برنامه تمرینی پلایومتریک در خشکی و آب برتوان، چابکی، تعادل وکوفتگی عضلانی است. روش تحقیق: 33 بسکتبالیست(سن 99/0±39/19 سال،وزن:4/9±36/82 کیلوگرم و شاخص توده بدنی:kg/m2 و 17/2±16/22)به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند، که بر اساس پرش عمودی و سابقه تمرینی همسان سازی و به صورت تصادفی به سه گروه تمرین در آب، خشکی و کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی یک برنامه تمرینی ویژه را به مدت 6 هفته و هر هفته 2 جلسه اجرا کردند. قسمت اصلی این برنامه تمرینی را جه شها و پرش ها به جلو، عقب و طرفین تشکیل م یداد. از طرح عاملی با مدل3×3 برای آزمون های توان و چابکی در گروه های تجربی و کنترل، و از طرح عاملی بامدل 4 ×2 برای کوفتگی عضلانی در گروه های تجربی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که، افزایش معن یداری در میزان توان عضلانی در گروه های تمرین در آب و خشکی نسبت به گروه کنترل وجود داشت(05/0≥P)اما، اختلاف معنی داری در میزان چابکی و تعادل پویا در بین سه گروه وجود نداشت(05/0≤P)برای شاخص کوفتگی عضلانی تاخیری اختلاف معنی داری بین گروه آب و خشکی در جلسات اول(05/0≥P)و آخر(05/0≥P) وجود داشت. نتیجه اینکه، تمرینات پلایومتریک درآب و خشکی اثرات مشابهی بر اجرا دارند. همچنین ویژگ یهای آب باعث کاهش کوفتگی عضلانی به دنبال فعالیت می شود.
