مینو باسامی؛ خسرو ابراهیم؛ علی ملکی
دوره 9، شماره 1 ، آذر 1395، ، صفحه 1345-1354
چکیده
هدف تحقیق: وضعیت تغذیه‌ای یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کنندۀ سلامتی، آمادگی و عملکرد ورزشی ورزشکاران است. لذا هدف این تحقیق بررسی دانش، نگرش و عملکرد تغذیه‌ای دانشجویان مرد شرکت‌کننده در المپیاد ورزشی دانشجویان در سال 1393 بود. روش تحقیق: در این تحقیق 330 دانشجوی ورزشکار به روش انتخابی هدف‌دار برگزیده و با روش توصیفی- پیمایشی مورد ...
بیشتر
هدف تحقیق: وضعیت تغذیه‌ای یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کنندۀ سلامتی، آمادگی و عملکرد ورزشی ورزشکاران است. لذا هدف این تحقیق بررسی دانش، نگرش و عملکرد تغذیه‌ای دانشجویان مرد شرکت‌کننده در المپیاد ورزشی دانشجویان در سال 1393 بود. روش تحقیق: در این تحقیق 330 دانشجوی ورزشکار به روش انتخابی هدف‌دار برگزیده و با روش توصیفی- پیمایشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه دانش، نگرش و عملکرد تغذیه‌ای (شامل 4 بخش) بود که به طریقه مصاحبه تکمیل شد. در بخش اول اطلاعات شخصی دانشجویان و در سایر بخش‌ها میزان دانش، نگرش و عملکرد تغذیه‌ای دانشجویان ورزشکار بررسی شد. در این پرسشنامه 31 سؤال برای دانش تغذیه‌ای، 21 سؤال برای نگرش تغذیه‌ای و 8 سؤال برای عملکرد تغذیه‌ای وجود دارد که حداکثر نمره برای هر سؤال یک می‌باشد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های t تک نمونه‌ای، تحلیل واریانس یک‌طرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: یافته‌ها نشان داد که دانشجویان ورزشکار دانش و نگرش تغذیه‌ای ضعیفی داشتند، اما عملکرد تغذیه‌ای آنان متوسط بود. دراین‌بین، دانش، نگرش و عملکرد تغذیه‌ای دانشجویان ورزشکار به‌طور معنی‌داری از حد مطلوب پایین‌تر بود (05/0p<). علاوه بر این رابطه مثبت و معنی‌داری بین دانش، نگرش و عملکرد تغذیه‌ای وجود داشت (05/0 p <) بااین‌حال، تفاوت معنی‌داری بین دانش، نگرش و عملکرد تغذیه‌ای دانشجویان ورزشکار در رشته‌های ورزشی مختلف و بر اساس سطح تحصیلات آنان وجود نداشت (05/0 <p ). نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که وضعیت دانش، نگرش و عملکرد تغذیه‌ای دانشجویان مرد ورزشکار شرکت‌کننده در المپیاد ورزشی دانشجویان ضعیف است و همه ورزشکاران صرف‌نظر از رشته ورزشی و سطوح تحصیلات نیاز مبرم به آموزش‌های نظری و کاربردی تغذیه‌ای دارند.
هیوا رحمانی؛ سجاد احمدی زاد؛ مینو باسامی؛ مهدی هدایتی
دوره 6، شماره 1 ، اردیبهشت 1392
چکیده
هدف: هدف از این تحقیق بررسی تاثیر سن بر پاسخ سرمی ویسفاتین و مقاومت به انسولین به یک جلسه فعالیت استقامتی بود. روش شناسی: چهل و پنج آزمودنی مرد به سه گروه سنی 15 نفری جوان (20- 30 سال. 9/22BMI:)، میانسال (40-50 سال،9/25:BMI) و مسن (60-70 سال، 4/26:BMI) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در همه گروهها ، پس از تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی، 30 دقیقه فعالیت را با شدت 60 درصد توان ...
بیشتر
هدف: هدف از این تحقیق بررسی تاثیر سن بر پاسخ سرمی ویسفاتین و مقاومت به انسولین به یک جلسه فعالیت استقامتی بود. روش شناسی: چهل و پنج آزمودنی مرد به سه گروه سنی 15 نفری جوان (20- 30 سال. 9/22BMI:)، میانسال (40-50 سال،9/25:BMI) و مسن (60-70 سال، 4/26:BMI) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در همه گروهها ، پس از تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی، 30 دقیقه فعالیت را با شدت 60 درصد توان هوازی خود بر روی دوچرخه انجام دادند و متعاقب آن 30 دقیقه ریکاوری غیر فعال داشتند. سه نمونه خونی قبل از فعالیت، بلافاصله بعد از فعالیت و نیز پس از 30 دقیقه گرفته شد و برای اندازه‌گیری گلوکز، انسولین، اینترلوکین-6 ویسفاتین آنالیز شدند. مقاومت به انسولین نیز با استفاده از غلظت گلوکز و انسولین محاسبه گردید. جهت بررسی اثر سن بر پاسخ فاکتورهای مختلف از آنوای یک راهه مستقل استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که بین پاسخ سرمی ویسفاتین به فعالیت حاد استقامتی در گرو‌های سنی تفاوت معنی‌داری وجود دارد (001/0 =P) در حالی که تاثیر سن بر پاسخ گلوکز، انسولین، اینترلوکین -6 و شاخص مقاومت به انسولین به فعالیت معنی دار نبود (05/0P). بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق سن عامل موثری بر پاسخ سرمی ویسفاتین به فعالیت حاد استقامتی می‌باشد، و اینکه ویسفاتین در کاهش مقاومت به انسولین نقش ندارد بلکه احتمالا از طریق مسیرهای دیگری در تعادل انرژی نقش دارد.
