فیزیولوژی ورزشی (عمومی)
زهرا رضائی؛ پروین فرزانگی؛ هاجر عباس زاده
چکیده
زمینه و هدف: اندومتریوز یک بیماری التهابی وابسته به استروژن است که 5-10 درصد زنان را در سن باروری تحت تأثیر قرار می‌دهد. در پاتوژنز بیماری اندومتریوز مسیرهای سلولی گوناگونی درگیرند. یکی از این مسیرها اتوفاژی است. اتوفاژی یک فرایند برنامه‌ریزی‌شده از نظر ژنتیکی و تکاملی حفاظت‌شده است که پروتئینهای سلولی با عمر طولانی و ارگانل‌ها ...
بیشتر
زمینه و هدف: اندومتریوز یک بیماری التهابی وابسته به استروژن است که 5-10 درصد زنان را در سن باروری تحت تأثیر قرار می‌دهد. در پاتوژنز بیماری اندومتریوز مسیرهای سلولی گوناگونی درگیرند. یکی از این مسیرها اتوفاژی است. اتوفاژی یک فرایند برنامه‌ریزی‌شده از نظر ژنتیکی و تکاملی حفاظت‌شده است که پروتئینهای سلولی با عمر طولانی و ارگانل‌ها را تخریب می‌کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات هوازی و مصرف ویتامین B6 و امگا3 بر بیان ژن‌های مرتبط با اتوفاژی ناشی از اندومتریوز در موش‌های ماده بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، از 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با سن حدود هشت هفته استفاده شد. موش‌ها پس از انتقال به محیط آزمایشگاه و پس از دو هفته آشنایی با محیط جدید و ایجاد اندومتریوز، به‌صورت تصادفی و به تعداد مساوی پنج سر موش در هر گروه، به گروه‌های کنترل-سالم، اندومتریوز، شم، اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+B6، اندومتریوز+امگا3، اندومتریوز+تمرین+B6، اندومتریوز+تمرین+ امگا3 جایگزین شدند. مدت زمان تمرین در آب، روزانه ۳۰ دقیقه تا پایان مدت تمرین بود. دو هفته پس از ایجاد مدل اندومتریوز، مکمل امگا3 با دوز 2 میلی‌لیتر در کیلوگرم به گروه‌های اندومتریوز+امگا3 و اندومتریوز+تمرین+ امگا3 و مکمل ویتامین B6 به میزان kg/mg 60 وزن بدن موش‌های صحرایی به گروه‌های آندومتریوز+B6 و آندومتریوز+تمرین+B6 به‌صورت روزانه و به شکل گاواژ خورانده شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد میزان بیان ژن‌های LC3-1 و LC3-II در گروه اندومتریوز نسبت به گروه کنترل-سالم به‌طور معناداری بیشتر بود (0001/0>P) و مقادیر بیان ژن‌هایLC3-1 و LC3-II گروه‌های اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+امگا3، آندومتریوز+B6، آندومتریوز+تمرین +B6 و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه اندومتریوز به‌طور معناداری کمتر بود (0001/0>P). مقادیر آن‌ها در گروه اندومتریوز+تمرین+ B6و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه‌های دیگر به‌طور معنادار کمتر بود (0001/0>P). همچنین نتایج نشان داد میزان بیان ژن‌های FOXO3 و LC3-II/I در گروه اندومتریوز نسبت به گروه کنترل-سالم به‌طور معناداری کمتر بود (0001/0>P). میزان بیان ژن‌های FOXO3 و I LC3-II/ گروه‌های اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+امگا3، آندومتریوز+B6، آندومتریوز+تمرین +B6 و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه اندومتریوز به‌طور معناداری بیشتر بود (05/0>P). مقادیر آن‌ها در گروه اندومتریوز+تمرین+ B6و اندومتریوز+تمرین+ امگا3 نیز نسبت به گروه‌های دیگر به‌طور معناداری بیشتر بود (0001/0>P).نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که افزایش بیان ژن‌های اتوفاژی که در اندومتریوز ایجاد شده، می‌تواند با فعالیت ورزشی منظم هوازی مانند شنا و مکمل امگا3 و B6 مهار شود. شاید اختلال آسیب‌شناختی ایجادشده در اتوفاژی با انجام فعالیت ورزشی و مکمل امگا3 و B6 از طریق کاهش تنظیمی بیان ژن‌های LC3-I ، LC3-II و افزایش بیان ژن‌های FOXO و نسبت LC3-I / LC3-II در بهبود اندومتریوز کمک‌کننده باشد.
هاجر عباس زاده صورتی؛ خسرو ابراهیم؛ حجت الله نیک بخت
دوره 5، شماره 2 ، مهر 1391
چکیده
چکیدههدف: هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر 16 هفته تمرین هوازی منتخب بر استئوپونتین و استئوکلسین سرمی در زنان میانسال39 سال)، که هیچ گونه /375±3/ غیرفعال بود. روش شناسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 16 نفر از زنان میانسال غیر فعال ( 667فعالیت بدنی منظمی نداشتند، بطور انتخابی به عنوان آزمودنیهای تحقیق انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تجربی ( 9 نفر) و کنترل ...
بیشتر
چکیدههدف: هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر 16 هفته تمرین هوازی منتخب بر استئوپونتین و استئوکلسین سرمی در زنان میانسال39 سال)، که هیچ گونه /375±3/ غیرفعال بود. روش شناسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 16 نفر از زنان میانسال غیر فعال ( 667فعالیت بدنی منظمی نداشتند، بطور انتخابی به عنوان آزمودنیهای تحقیق انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تجربی ( 9 نفر) و کنترل ( 7نفر) تقسیم شدند. نمونههای خونی ناشتایی قبل و بعد از 16 هفته تمرین هوازی جمعآوری شد. تمرینات منتخب هوازی باهمبسته و یومان t شدت 65 تا 70 % ضربان قلب هدف هر فرد، سه جلسه در هفته و به مدت 16 هفته انجام شد. از آزموناستفاده شد. α ≤0/ ویتنی برای مقایسه تغییرات درون گروهی و بین گروهی استئوپونتین و استئوکلسین در سطح معنیداری 05نتایج: نتایج بین گروهی تفاوت معنیداری را در تغییرات استئوپونتین و استئوکلسین گروه تمرین نسبت به گروه کنترل نشان داد (بهدر مقایسههای درون گروهی نیز گروه تمرین در هر دو شاخص افزایش معناداری را نشان داد .(p=0/ و 021 p=0/ ترتیب 023اما گروه کنترل تغییرات معناداری نشان نداد. بحث و نتیجه گیری: به نظر میرسد فعالیت هوازی طولانی مدت با .(p<0/05)شدت متوسط برای تغییر سبک زندگی زنان میانسال با هدف تقویت پروتئینهای مؤثر بر چگالی استخوان و جلوگیری از پوکی استخوانمفید باشد.
