بابی سان عسکری؛ ناهید بیژه؛ امیر رشیدلمیر
چکیده
هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تزریق IGF-1 و تمرین مقاومتی بر بیان ژن هایCox-2 و p53 در بافت کولورکتال موش های صحرایی نر بود. روش شناسی: در مجموع 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه شامل: تزریق سالین (کنترل)، تمرین مقاومتی+ تزریق سالین (تمرین)، تمرین مقاومتی+تزریق IGF-1 (ترکیبی)، تزریق IGF-1 (تزریق) تقسیم شدند. پروتکل ...
بیشتر
هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تزریق IGF-1 و تمرین مقاومتی بر بیان ژن هایCox-2 و p53 در بافت کولورکتال موش های صحرایی نر بود. روش شناسی: در مجموع 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه شامل: تزریق سالین (کنترل)، تمرین مقاومتی+ تزریق سالین (تمرین)، تمرین مقاومتی+تزریق IGF-1 (ترکیبی)، تزریق IGF-1 (تزریق) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی (سه روز در هفته، 5 تکرار در سه دوره) شامل هشت هفته بالا رفتن از نرده با حمل باری که به دم بسته می شد. IGF-1 و سالین (5/1 میکروگرم در هر کیلوگرم در روز) قبل و پس از جلسات ورزشی تزریق می شد. سه روز پس از آخرین جلسه فعالیت ورزشی، بافت های کولورکتال جمع آوری شد و سطوح بیان ژن ها با استفاده از روش PCR ریل تایم اندازه گیری شد. نتایج: در گروه های تمرین، تزریق و ترکیبی، بیان ژن p53 در بافت کلورکتال نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود (05/0> p). کاهش معناداری در سطوح بیان ژن Cox-2 در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (002/0= p). سطوح Cox-2 بطور معناداری در گروه تزریق از گروه کنترل بالاتر بود (002/0= p). در گروه ترکیبی، سطوح Cox-2 بطور معناداری بالاتر از گروه تمرین بود (018/0= p). نتیجه گیری: در مجموع، این مطالعه نشان داد که تزریق IGF-1 سطوح p53 را کاهش و سطوح Cox-2 را در کولورکتال موش ها افزایش می دهد. با این وجود، تمرین مقاومتی بیان p53 و Cox-2 را کاهش می دهد و موجب تعدیل کاهش p53 و افزایش Cox-2 ناشی از تزریق IGF-1 می شود.
هادی شهرآبادی؛ ناهید بیژه
دوره 10، شماره 2 ، خرداد 1396، ، صفحه 89-98
چکیده
هدف تحقیق: به روشنی ثابت شده است که تمرین مقاومتی میتواند فعالیتی ارزنده و مفید برای کودکان باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر هشت هفته تمرین ترکیبی قدرتی و پلایومتریک در خشکی بر اجراهای شناگران پسر نابالغ 9 تا 12 سال بود.روش تحقیق: آزمودنیهای این پژوهش 20 پسر نابالغ با میانگین سن، قد و وزن بهترتیب 85/0±36/11 سال، 45/7±38/148 سانتیمتر و 51/7±05/42 ...
بیشتر
هدف تحقیق: به روشنی ثابت شده است که تمرین مقاومتی میتواند فعالیتی ارزنده و مفید برای کودکان باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر هشت هفته تمرین ترکیبی قدرتی و پلایومتریک در خشکی بر اجراهای شناگران پسر نابالغ 9 تا 12 سال بود.روش تحقیق: آزمودنیهای این پژوهش 20 پسر نابالغ با میانگین سن، قد و وزن بهترتیب 85/0±36/11 سال، 45/7±38/148 سانتیمتر و 51/7±05/42 کیلوگرم بودند که بهصورت غیر تصادفی هدفمند انتخاب شدند. شرکتکنندگان به صورت تصادفی ساده در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی گروه کنترل فقط تمرینات شنا بود در حالی که گروه تجربی علاوه بر جلسات تمرینی شنا، 2 روز در هفته برای 8 هفته تمرین های قدرتی و پلایومتریک را انجام دادند. تمرینهای قدرتی و پلایومتریک شامل پرس سینه، باز شدن زانو، پرش عمودی، پرش عمقی و پرتاب توپ طبی بود. متغیرهای فیزیکی و عملکردی در شروع و پایان دوره تمرین اندازهگیری شدند. داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش 16، آمار توصیفی، آزمون ویلکاکسون و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: بعد از 8 هفته تمرین، در گروه تجربی، وزن بدن، قدرت ، توان عضلانی، اجرای شنا و نیروی جلوبرنده در شنای کرال سینه افزایش معنیداری داشت )05/0.(p< در گروه کنترل، وزن بدن، قدرت (پرس سینه) و نیروی جلوبرنده در شنای کرال سینه افزایش معنیداری داشت )05/0.(p< همچنین تفاوت معنیداری در قدرت، توان عضلانی و اجرای شنای 25 متر کرال سینه بین دو گروه تجربی و کنترل مشاهده شد )05/0.(p<بحث و نتیجه گیری: تمرین ترکیبی قدرتی و پلایومتریک منجر به افزایش قدرت و توان عضلانی در شناگران نابالغ شد. اگر چه بهبود اجرای شنای 25 متر کرال سینه نکته قابل توجهی است، اما دادهها به روشنی بیانگر این است که اینگونه تمرینات منجر به افزایش اجرای شنا و نیروی جلوبرنده نمیشود.
فتانه ملاحسن زاده؛ ناهید بیژه؛ مهتاب معظمی؛ مریم نورشاهی
دوره 9، شماره 2 ، خرداد 1395، ، صفحه 1365-1374
چکیده
سابقه و هدف :تمرینات استقامتی موجب افزایش چگالی مویرگی عضله اسکلتی و عضله قلبی می‌شود. عامل رشد اندوتلیال عروق (VEGF) مهم‌ترین عامل درگیر در فرایند رگزایی می‌باشد. توسعه بافت چربی وابسته به آنژیوژنز است و VEGF عامل اصلی و کلیدی برای وقوع آنژیوژنز در بافت چربی است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر عامل رشد اندوتلیال ...
بیشتر
سابقه و هدف :تمرینات استقامتی موجب افزایش چگالی مویرگی عضله اسکلتی و عضله قلبی می‌شود. عامل رشد اندوتلیال عروق (VEGF) مهم‌ترین عامل درگیر در فرایند رگزایی می‌باشد. توسعه بافت چربی وابسته به آنژیوژنز است و VEGF عامل اصلی و کلیدی برای وقوع آنژیوژنز در بافت چربی است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر عامل رشد اندوتلیال عروق (VEGF) و ترکیب بدن در زنان دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق: این تحقیق از نوع تحقیقات نیمه تجربی با دو گروه آزمودنی(تجربی و کنترل) و طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. در این مطالعه تعداد20 زن سالم غیرفعال داوطلب با میانگین سنی 77/2±15/25 سال و شاخص توده بدن 06/2±32/27 (کیلوگرم بر مترمربع) به دو گروه تجربی (10 نفر( و کنترل (10 نفر ) که از نظر BMI همگن شده بودند، تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرین هوازی یک ساعت با شدت 75-55 درصد ضربان قلب بیشینه به‌طور فزاینده به مدت هشت هفته شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت فعالیت عادی خود را انجام می‌دادند. خون‌گیری از هر دو گروه 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا انجام شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تی – استیودنت وابسته و ویلکاکسون جهت برآورد تفاوت‌های درون‌گروهی استفاده شد و سطح معنیداری 05/0 P< در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق: یافته‌های تحقیق نشان داد که هشت هفته ورزش هوازی باعث افزایش معنادار VEGF به میزان (59%) و اکسیژن مصرفی بیشینه به میزان (63 %) در گروه تجربی شد، درحالی‌که میزان BMI (8/2%) کاهش معناداری یافت و همچنین توده چربی (4/3%) کاهش یافت. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق هشت هفته تمرین هوازی به طور فزاینده میتواند باعث افزایش عامل مؤثر در رگ زایی و بهبود ترکیب بدن در زنان دارای اضافه وزن گردد.
