مهتاب توکلی؛ سید محمد مرندی؛ مهدی کارگر فرد؛ بهزاد پاکراد؛ آرش دهقانی
چکیده
هدف: بازیافت پس از تمرینات تناوبی شدید نقش مهمی در بهبود اجرای ورزشی دارد، این در حالی است که نوع بازیافت و سابقة تمرینی میتواند عملکرد ورزشی را متأثر سازد. هدف این پژوهش مقایسة پاسخ دستگاه تامپونی خون دختران تمرینکرده و تمریننکرده به سه نوع بازیافت فعال، غیرفعال و حرکات کششی حین تمرین شدید استقامتی تکراری بود. روشها: 30 دختر ...
بیشتر
هدف: بازیافت پس از تمرینات تناوبی شدید نقش مهمی در بهبود اجرای ورزشی دارد، این در حالی است که نوع بازیافت و سابقة تمرینی میتواند عملکرد ورزشی را متأثر سازد. هدف این پژوهش مقایسة پاسخ دستگاه تامپونی خون دختران تمرینکرده و تمریننکرده به سه نوع بازیافت فعال، غیرفعال و حرکات کششی حین تمرین شدید استقامتی تکراری بود. روشها: 30 دختر دانشجو (سن 33/±49/22 سال، وزن 31/7±33/68 کیلوگرم و قد 32/8±76/176 سانتیمتر) بهصورت تصادفی به سه گروه بازیافت (فعال 10 نفر، غیرفعال 10 نفر و حرکات کششی10 نفر) تقسیم شدند. پس از اندازهگیری اکسیژن مصرفی بیشینه (3±38 میلیلیتر/کیلوگرم/دقیقه) آزمودنیها سه نوع بازیافت را حین تمرین شدید استقامتی تکراری طی سه روز بهصورت متقاطع انجام دادند. پیش و بلافاصله پس از تمرین از آزمودنیها نمونة خون شریانی گرفته شد و ظرفیت تامپونی بهوسیلة دستگاه گازومتری و پروتئین کارنوزین از طریق تکنیک الایزا اندازهگیری شد. سپس آزمودنیها تمرینات هوازی (65-80 درصد ضربان قلب بیشینه) را تا جایی که اکسیژن مصرفی بیشینه به 45 (میلیلیتر/کیلوگرم/دقیقه) رسید، ادامه دادند. پس از آن آزمون و خونگیری مشابه با پیشآزمون تکرار شد.نتایج: در دختران تمریننکرده تنها تفاوت معنادار بین بازیافت کششی و فعال برای اشباع اکسیژنی و در دختران تمرینکرده بازیافت فعال و غیرفعال افزایش معنادار اشباع اکسیژنی را نشان دادند. در دختران تمرینکرده افزایش معناداری برای اسیدیتة خون، بیکربنات، بافرهای بازی و کارنوزین با بازیافت فعال مشاهده شد (05/0>P).نتیجهگیری: نتایج نشان داد که پاسخ دستگاه تامپونی خون دختران فعال به سه نوع بازیافت چشمگیرتر از دختران غیرفعال بود، همچنین بازیافت فعال در این زمینه پاسخ بیشتری را نشان داد.
بتول رضایی سراجی؛ حمید آقا علی نژاد؛ رضا قرخانلو؛ معصومه ابتکار؛ محمد فشی؛ بهزاد پاکراد؛ اکرم کریمی اصل
دوره 11، شماره 1 ، بهمن 1397، ، صفحه 73-84
چکیده
هدف:هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژنهای κB-NF و α-TNF هیپوکامپمغز موشهای صحرایی نر بود.روشها: بیست و چهار موش صحرایی نر ویستار )با میانگین توده بدنی 97/26±29/279 گرم( بهطور تصادفی در چهار گروه: الف-بدون تمرین و بدون قرار گرفتن در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه؛ ب- تمرین هوازی؛ ج- قرار ...
بیشتر
هدف:هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژنهای κB-NF و α-TNF هیپوکامپمغز موشهای صحرایی نر بود.روشها: بیست و چهار موش صحرایی نر ویستار )با میانگین توده بدنی 97/26±29/279 گرم( بهطور تصادفی در چهار گروه: الف-بدون تمرین و بدون قرار گرفتن در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه؛ ب- تمرین هوازی؛ ج- قرار گرفتن در معرض ذرات؛ ود- تمرین و با قرار گرفتن در معرض ذرات کربن سیاه قرار گرفتند. برای قرار دادن حیوانات در معرض ذرات کربن سیاه با قطرکمتر از 10 میکروناز دستگاه تزریق ذرات و اتاقک استفاده شد. مدت تمرین هوازی با 50 درصد سرعت بیشینه هر گروه 4 هفتهبود و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و قرارگیری در معرض ذرات کربن سیاه حیوانات قربانی شدند. با استفاده از روشPcr-time Real بیان ژن κB-NF و α-TNF در بافت هیپوکامپ موشها ارزیابی شد. برای تعیین معنادار بودن تفاوت بین گروههااز تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد.نتایج: تفاوت معناداری بین گروههای الف و ب )001/0=P ،)الف و د )003/0=P )در مقدار α-TNF وجود داشت. تفاوت معنادارینیز بین گروههای الف و ب )008/0=P )در مقدار κB-NF دیده شد.نتیجهگیری: چهار هفته تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه باعث تعدیل عوامل التهابی κB-NF و α-TNF میشود. بهنظر میرسد این تغییرات در بخشی با کاهش خطر ابتال به بیماریهای عصبی مغزی همراه باشد.