یزدان فروتن؛ ناصر بهپور؛ وحید تادیبی؛ سعید دانشیار
چکیده
هدف پژوهش: تمرینات قدرتی نظامند، با فواصل استراحتی مناسب تأثیرات زیادی بر بهبود سازگاریهای عصبی-عضلانی و هورمونی دارد. تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره تمرین قدرتی با فواصل استراحت متفاوت روی برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در مردان غیرفعال سالم انجام شد.روش پژوهش: 30 مرد جوان غیرورزشکار(سن30/2±97/18سال، قد89/4±28/187سانتیمتر، ...
بیشتر
هدف پژوهش: تمرینات قدرتی نظامند، با فواصل استراحتی مناسب تأثیرات زیادی بر بهبود سازگاریهای عصبی-عضلانی و هورمونی دارد. تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره تمرین قدرتی با فواصل استراحت متفاوت روی برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در مردان غیرفعال سالم انجام شد.روش پژوهش: 30 مرد جوان غیرورزشکار(سن30/2±97/18سال، قد89/4±28/187سانتیمتر، وزن 35/1±94/68 کیلوگرم) به صورت تصادفی در سه گروه تمرین قدرتی با استراحتی کاهنده(3دقیقه به 30 ثانیه)، تمرین قدرتی با استراحتی افزاینده(30ثانیه به 3 دقیقه) و تمرین قدرتی با استراحتی ثابت(3دقیقه)(گروه کنترل) تقسیم شدند.گروههای تمرینی(با یک دوره بندی ویژه از نظر بار، شدت و فاصله استراحتی بین ستها) به مدت 9 هفته و 3 جلسه در هفته إجرا شد. برنامة تمرینات قدرتی شامل؛ (5 الی 8 ست با 3 الی 15 تکرار و باری معادل60 الی %90 یک تکرار بیشینه) به صورت مشترک اعمال شد و تنها تفاوت بین گروهها فاصله استراحتی اعمال شده بین ستها بود. ضمناً دو جلسه تمرین مکمل پلایومتریک (با شدت60%HR) در طول هفته اجرا شد. نمونههای خونی قبل و بعد از 48 ساعت پس از دوره تمرین در ساعت10صبح درحالت ناشتا گرفته شدند و با استفاده از روش رادیوایمونوسی در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. دادهای پژوهش با استفاده از آزمون کوواریانس بررسی شدند. یافتهها: نتایج نشان داد قدرتبیشینه، استقامت عضلانی و غلظت هورمون تستوسترون در هر سه گروه به طور معنیداری افزایش یافت؛و تفاوت بین گروهها نیز معنیدار بود اما درصد تغییرات همة آزمونها در گروه اول و دوم نسبت به گروه سوم بیشتر بود. همچنین بعد از جلسة تمرینی، غلظت هورمونهای رشد درصد چربی بدن و برخی شاخص های توده چربی بدن به طور معنیداری به ترتیب افزایش و کاهش یافت؛ البته تفاوت بین گروهها معنیدار نبود. بحث و نتیجهگیری: نتیجه اینکه احتمالاً تمرین مقاومتی با فواصل استراحت فزاینده و کاهنده در مقایسه با فواصل استراحت ثابت، از اهمیت بیشتری برای افزایش قدرت بیشینه، استقامت عضلانی و برخی فاکتورهای بیوشیمایی و هورمونی برخوردار است.
