حسین حاجی آقا بزرگی؛ حمید رجبی؛ حمیدرضا برزگرپور؛ رعنا فیاض میلانی
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر انجام فعالیت جسمانی زیربیشینه و فعالیت شناختی بهصورت همزمان بر شاخصهای خستگی بود. دانشمندان معتقدند عملکرد استقامتی افراد به جسم و ذهن وابسته است. بنابراین احتمال میرود مسیرهای عصبی مشترکی بین فعالیتهای جسمی و ذهنی وجود داشته باشد. روشها: بدینمنظور 10 مرد ورزشکار (سن 2±20 سال، وزن 10±71 ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر انجام فعالیت جسمانی زیربیشینه و فعالیت شناختی بهصورت همزمان بر شاخصهای خستگی بود. دانشمندان معتقدند عملکرد استقامتی افراد به جسم و ذهن وابسته است. بنابراین احتمال میرود مسیرهای عصبی مشترکی بین فعالیتهای جسمی و ذهنی وجود داشته باشد. روشها: بدینمنظور 10 مرد ورزشکار (سن 2±20 سال، وزن 10±71 کیلوگرم و قد 9±176سانتیمتر) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنیها در سه جلسة مجزا به فاصلة 72 ساعت در آزمایشگاه حضور یافتند. در جلسة اول طی روش فزاینده روی نوار گردان اکسیژن مصرفی بیشینه (VO2max) افراد تعیین شد. در دو جلسة بعد آزمودنیها به مدت 45 دقیقه با شدت 70 درصد VO2max با فعالیت شناختی (مداخله) و بدون فعالیت شناختی (کنترل) روی نوار گردان دویدند. در حین اجرای فعالیت ضربان قلب و میزان درک فشار ثبت شد. پیش و پس از هر جلسه آزمون انقباض ارادی بیشینه انجام گرفت. قبل، پنج و 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل برای اندازهگیری پرولاکتین و کورتیزول نمونة خونی جمعآوری شد. تحلیل آماری بین دو جلسه با استفاده از آزمون تی-وابسته و تحلیل واریانس دوراهه انجام گرفت.نتایج: براساس نتایج، تفاوت معناداری بین دو جلسه برای شاخصهای پرولاکتین (668/0=P)، کورتیزول (52/0=P)، انقباض ارادی بیشینه (664/0=P)، درک تلاش (9/0=P) و ضربان قلب (34/0=P) وجود نداشت. نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که انجام فعالیت شناختی در حین فعالیت جسمانی زیربیشینه نمیتواند شاخصهای خستگی را بیشتر از انجام فعالیت جسمانی زیربیشینه تنها تحت تأثیر قرار دهد، با وجود نتایج بهدستآمده نمیتوان اثر انجام فعالیت شناختی در حین فعالیت ورزشی بر شاخصهای خستگی را نادیده گرفت. عواملی مانند نوع و مدت زمان انجام فعالیت شناختی و جسمانی از عواملیاند که باید مورد توجه قرار بگیرند.
شهاب الدین سفال منش؛ ندا خالدی؛ حمید رجبی؛ حسین عسکری
چکیده
هدف: با توجه به تناقضات موجود دربارة نقش عامل رونویسی فعالشدة 3 بهعنوان یک شاخص غیرالتهابی فعالیت میوکاردی در ناهنجاریهای متابولیکی مانند دیابت، پژوهش حاضر با هدف مقایسة اثر دو تمرین تناوبی شدید و مقاومتی فزاینده بر بیان ژن ATF3 عضلة قلبی موشهای صحرایی دیابتی نر انجام گرفت.روشها: 60 سر موش صحرایی نر 6 هفتهای با میانگین وزنی ...
بیشتر
هدف: با توجه به تناقضات موجود دربارة نقش عامل رونویسی فعالشدة 3 بهعنوان یک شاخص غیرالتهابی فعالیت میوکاردی در ناهنجاریهای متابولیکی مانند دیابت، پژوهش حاضر با هدف مقایسة اثر دو تمرین تناوبی شدید و مقاومتی فزاینده بر بیان ژن ATF3 عضلة قلبی موشهای صحرایی دیابتی نر انجام گرفت.روشها: 60 سر موش صحرایی نر 6 هفتهای با میانگین وزنی 150 گرم بهصورت تصادفی به پنج گروه دیابتی (D)، دیابت- تناوبی شدید (DIT)، تناوبی شدید (HIIT)، مقاومتی (RT)و دیابت- مقاومتی (DRT)تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید شامل 10 تکرار 1 دقیقهای دویدن روی نوار گردان با 2 دقیقه استراحت و تمرین مقاومتی فزاینده شامل 4 صعود از نردبان مقاومتی همراه وزنه بود. برنامة تمرین، 3 روز در هفته، به مدت 6 هفته همزمان انجام گرفت. تجزیهوتحلیل دادهها با آزمون فیشر و M-ANOVA در سطح معناداری 01/0P≤ انجام گرفت.نتایج: میزان افزایش معنادار بیان ATF3 در دیابت-تناوبی شدید نسبت به دیابت بیشتر بود (001/0P<). بین دو گروه افزایش معنادار (001/0P = ) بیشتر بود، پاسخ فزایندة بیان ژن ATF3 در گروه دیابت تناوبی شدید بهطور معنادار بیشتر از پاسخ بیان ژن ATF3 گروه دیابت –تمرین مقاومتی بود (03/0P =).نتیجهگیری: تمرین تناوبی شدید در مقایسه با تمرین مقاومتی فزاینده سازوکارهای سلولی مولکولی مختلف را بهطور مؤثرتری فعال میکند و احتمالاً موجب کاهش چشمگیر تأثیرات منفی ناشی از بیماری دیابت بر دستگاه قلبی- عروقی میشود.
فرید فرحانی؛ صادق امانی شلمزاری؛ حمید رجبی؛ علی عباسی؛ علی ساریخانی؛ رسول نجارقابل؛ محمدجواد نقی زاده اصل
چکیده
هدف: فوتسال بهعنوان یکی از ورزشهای حرفهای، از حساسیت خاصی برخوردار است و بدنسازی نوین اینورزش اهمیت دارد. هدف این مطالعه بررسی شاخصهای عصبی ) IEMG و RMS ( و عملکردی، پس از 3 هفتهبازی در زمینهای کوچک ) SSG ( همراه با محدودیت جریان خون ) BFR ( مداوم و متناوب است.روشها: 18 فوتسالیست )میانگین سن 14 / 1 ± 67 / 22 سال( در سه گروه بدون 6( BFR نفر(، 6( BFR نفر( و BFRمتناوب ...
بیشتر
هدف: فوتسال بهعنوان یکی از ورزشهای حرفهای، از حساسیت خاصی برخوردار است و بدنسازی نوین اینورزش اهمیت دارد. هدف این مطالعه بررسی شاخصهای عصبی ) IEMG و RMS ( و عملکردی، پس از 3 هفتهبازی در زمینهای کوچک ) SSG ( همراه با محدودیت جریان خون ) BFR ( مداوم و متناوب است.روشها: 18 فوتسالیست )میانگین سن 14 / 1 ± 67 / 22 سال( در سه گروه بدون 6( BFR نفر(، 6( BFR نفر( و BFRمتناوب ) 6 نفر( قرار گرفتند. تمام شرکتکنندگان در پژوهش سههفتهای به بازی در زمینهای کوچک همراه بامحدودیت جریان خون پرداختند. از دستگاه الکترومیوگرافی و دستگاه ایزوکینتیک بهمنظور جمعآوری دادههایمربوط به فعالیت الکتریکی و متغیرهای ایزوکینتیکی استفاده شد.نتایج: در حرکت لانگز فعالیت الکتریکی عضات راست رانی و دوسر رانی فقط در گروههای دارای محدودیتجریان خون ) BFR و BFR متناوب( افزایش معنادار بینگروهی نشان داد ) 05 / P>0 (. متغیر شوت افزایش معناداربینگروهی و درونگروهی نداشت ) 05 / p < 0 (. پرش سارجنت نیز افزایش معنادار بینگروهی نداشت ) 05 / .) p < 0قدرت نیز در حرکت ا کستنشن و فلکشن فقط در گروههای دارای محدودیت خون افزایش معنادار بینگروهی نشانداد ) 05 / P≥0 (. متغیر کار برحسب وزن افزایش معنادار بینگروهی و درونگروهی نداشت ) 05 / p < 0 (. مقدار خستگیو میانگین اوج گشتاور، نتایج مشابهی داشتند، بهنوعی که فقط در آزمون تی همبسته گروههای دارای محدودیتجریان خون افزایش معنادار داشتند ) 05 / .)P>0نتیجهگیری: ا گرچه نتایج پژوهش حاضر، افزایش شاخصهای مرتبط با فعالسازی عصبی و عملکردی را درفوتسالیستهایی که جریان خون محدودی در پروتکل تمرین داشتند، نشان داد، برای توصیۀ آن به مربیان وفوتسالیستها به پژوهش بیشتری در زمینۀ BFR + SSG نیاز است.
حمید رجبی؛ محمدرضا افخمی اردکانی؛ پژمان معتمدی؛ ندا خالدی
چکیده
مقدمه: هر چند انجام فعالیت ورزشی یکی از راهکارهای کمک درمانی در کاهش سختی شریانی در بیماران دیابتی است اما، سازوکار آن معلوم نیست. هدف از این پژوهش تعیین اثر فعالیت هوازی بر محور کلوتو- عامل رشدی فیبروبلاست 23 (FGF23) و کلسیمی شدن شریان در زنان یائسه دیابتی نوع ۲ بود.روشها: 24 نفر زن یائسه دیابتی نوع-۲ از انجمن دیابت شهر شاهرود به صورت ...
بیشتر
مقدمه: هر چند انجام فعالیت ورزشی یکی از راهکارهای کمک درمانی در کاهش سختی شریانی در بیماران دیابتی است اما، سازوکار آن معلوم نیست. هدف از این پژوهش تعیین اثر فعالیت هوازی بر محور کلوتو- عامل رشدی فیبروبلاست 23 (FGF23) و کلسیمی شدن شریان در زنان یائسه دیابتی نوع ۲ بود.روشها: 24 نفر زن یائسه دیابتی نوع-۲ از انجمن دیابت شهر شاهرود به صورت تصادفی به دو گروه: ۱) تمرین ]۱۲ نفر[ با میانگین سنی ۶±۵۱ سال و توده بدن ۵ ± ۹/۳۱ kg/m2 و ۲) کنترل ]۱۲ نفر[ با میانگین سنی ۵±۵۲ سال و توده بدن ۸/۳ ± ۲/۲۹ kg/m2 تقسیم شدند. تمرینات هوازی شامل ۳ جلسه در هفته به مدت ۸ هفته و هر جلسه ۴۵ الی ۶۰ دقیقه دویدن روی تردمیل با شدت ۷۰-۴۵ درصد ضربان قلب ذخیره بود. نمونه خون، قبل و پس از دوره تمرین در حالت ناشتا گرفته شد و برای اندازهگیری کلوتو و FGF23 از روش الایزا استفاده شد. همچنین آزمون سختی شریانها و فشارخون با استفاده از سیستم VaSera-VS-2000 انجام شد. دادهها با استفاده از آزمونهای تی وابسته و مستقل (۰۵/۰>P) آنالیز شدند.یافتهها: تغییر معنیداری در فسفر، FGF23، حاصلضرب کلسیم در فسفر، فشارخون دیاستول و حداکثر اکسیژن مصرفی در طی دوره تحقیق مشاهده نشد (۰۵/۰<P). اما، کلسیم در گروه تمرین نسبت به پیشآزمون بهطور معنیداری کاهش یافت (۰۵/۰>P). همچنین فشارخون سیستولیک، نسبت کلوتو به FGF23 و سختی شریانی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بهطور معنیداری کاهش و کلوتو بهطور معنیداری افزایش یافت (۰۵/۰>P).نتیجهگیری: تمرینات هوازی میتواند باعث کاهش سختی عروقی در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع ۲ شود، که بوسیله فاکتورهای مرتبط با کلوتو، نسبت کلوتو به FGF23 و فشارخون تحقق مییابد. با این حال، با توجه به تحقیقات بسیار کم در این زمینه، نیاز است این یافتهها در تحقیقات آتی بررسی و تائید گردند.
الناز طاهرای راد؛ حمید رجبی
دوره 11، شماره 1 ، بهمن 1397، ، صفحه 1-12
چکیده
هدف: هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر تمرین تناوبی با شدت باال در محیط طبیعی و گرم بر تغییرات سطوح سرمی BDNFمردان سالم بود.روشها: در این پژوهش 24 دانشجوی مرد سالم با توجه به برآورد vVO2max به سه گروه تمرین در محیط گرم )8 نفر(، تمریندر محیط طبیعی )8 نفر( و کنترل )8 نفر( به صورت همگن تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه محیط گرم و طبیعی 12 جلسه طیدو هفته متوالی ...
بیشتر
هدف: هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر تمرین تناوبی با شدت باال در محیط طبیعی و گرم بر تغییرات سطوح سرمی BDNFمردان سالم بود.روشها: در این پژوهش 24 دانشجوی مرد سالم با توجه به برآورد vVO2max به سه گروه تمرین در محیط گرم )8 نفر(، تمریندر محیط طبیعی )8 نفر( و کنترل )8 نفر( به صورت همگن تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه محیط گرم و طبیعی 12 جلسه طیدو هفته متوالی تمرین کردند. هر جلسه تمرین شامل 5 وهله 150 ثانیه دویدن با شدت 90-85 درصد vVO2max روی نوارگردانبود که بین هر وهله 150 ثانیه دویدن با شدت 50 درصد vVO2max به عنوان استراحت فعال قرار داشت. مقادیر BDNF به روشاالیزا سنجیده شد و دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه تحلیل شدند.نتایج: پس از یک جلسه فعالیت مقدار BDNF در دو گروه تمرینی گرم )018/0=P )و طبیعی )045/0=P )در مقایسه با پیشآزمونافزایش معناداری داشت. البته این تغییرات در گروه محیط گرم در مقایسه با محیط طبیعی تفاوت معناداری نداشت )262/0=P.)عالوه بر این در دو گروه تمرینی گرم )001/0=P )و طبیعی )012/0=P )بعد از گذشت دو هفته از فعالیت در مقدار BDNF افزایشمعناداری مشاهده شد. همچنین دو هفته تمرین بر سطوح BDNF بین گروههای تمرینی تفاوت معنادار به وجود نیاورد )267/0=P .)نتیجهگیری: به نظر میرسد که فعالیت تناوبی صرف نظر از اینکه در محیط طبیعی یا گرم انجام شود باعث افزایش مقدار BDNFمیشود.
منیژه نوروزیان؛ حمید رجبی؛ فاطمه پناه زاده
دوره 10، شماره 1 ، آذر 1396، ، صفحه 11-20
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر 6 هفته تمرین تایچی بر مقادیر سرمی TNF-α،BDNF و عملکرد شناختی و جسمانی زنان با عارضه سکته مغزی بود. روششناسی: 20 نفر از زنان شهر قم با عارضه سکته مغزی(میانگین سن55/3±80/65سال، وزن00/14±41/68 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 15/5±33/26 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی(10 نفر) و کنترل(10 ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر 6 هفته تمرین تایچی بر مقادیر سرمی TNF-α،BDNF و عملکرد شناختی و جسمانی زنان با عارضه سکته مغزی بود. روششناسی: 20 نفر از زنان شهر قم با عارضه سکته مغزی(میانگین سن55/3±80/65سال، وزن00/14±41/68 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 15/5±33/26 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی(10 نفر) و کنترل(10 نفر) تقسیم شدند. مقادیر سرمی TNF-α و BDNF با استفاده از روش الایزا در پیش آزمون و پس آزمون مشخص شد. همچنین جهت ارزیابی تعادل پویا و عملکرد شناختی، به ترتیب از آزمون مدت زمان برخاستن و رفتن (TUG) و پرسشنامه معاینه مختصر وضعیت شناختی استفاده شد. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه و به مدت 60 دقیقه(شامل 10 دقیقه گرم کردن، 40 دقیقه حرکات ساده شده تمرینات تایچی و 10 دقیقه بازگشت به حالت اولیه) تمرین کردند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای T وابسته و T مستقل انجام گرفت. نتایج: نتایح پژوهش حاضر نشان داد که مقادیر TNF-α کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل یافت. همچنین تعادل پویای گروه تمرین تایچی نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری یافت(P<0/05). اما با وجود افزایش مقادیر BDNF و بهبود عملکرد شناختی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر پیشنهاد میکند که تمرین تایچی بعنوان تمرین کم شدت و ساده میتواند باعث بهبود تعادل و وضعیت التهابی زنان با عارضه سکته مغزی شود.
منیژه نوروزیان؛ حمید رجبی
دوره 10، شماره 1 ، آذر 1396
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر 6 هفته تمرین تایچی بر مقادیر سرمی TNF-α،BDNF و عملکرد شناختی و جسمانی زنان با عارضه سکته مغزی بود. روششناسی: 20 نفر از زنان شهر قم با عارضه سکته مغزی(میانگین سن 55/3±80/65 سال، وزن 00/14±41/68 کیلوگرم و شاخص توده بدن 15/5±33/26 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر 6 هفته تمرین تایچی بر مقادیر سرمی TNF-α،BDNF و عملکرد شناختی و جسمانی زنان با عارضه سکته مغزی بود. روششناسی: 20 نفر از زنان شهر قم با عارضه سکته مغزی(میانگین سن 55/3±80/65 سال، وزن 00/14±41/68 کیلوگرم و شاخص توده بدن 15/5±33/26 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. مقادیر سرمی TNF-α و BDNF با استفاده از روش الایزا در پیش آزمون و پس آزمون مشخص شد. همچنین جهت ارزیابی تعادل پویا و عملکرد شناختی، به ترتیب از آزمون مدت زمان برخاستن و رفتن (TUG) و پرسشنامه معاینه مختصر وضعیت شناختی استفاده شد. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه و به مدت 60 دقیقه (شامل 10 دقیقه گرم کردن، 40 دقیقه حرکات ساده شده تمرینات تایچی و 10 دقیقه بازگشت به حالت اولیه) تمرین کردند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای tوابسته و t مستقل انجام گرفت. نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مقادیر TNF-α کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل یافت. همچنین تعادل پویای گروه تمرین تایچی نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری یافت (P<0.05). اما با وجود افزایش مقادیر BDNF و بهبود عملکرد شناختی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر پیشنهاد میکند که تمرین تایچی بعنوان تمرین کم شدت و ساده میتواند باعث بهبود تعادل و وضعیت التهابی زنان با عارضه سکته مغزی شود. کلید واژه ها: تمرینات تایچی، تعادل پویا، سکته مغزی، وضعیت شناختی، BDNF، TNF-α
فریبرز هوانلو؛ حمید رجبی؛ ناصر عسگر زاده؛ محمد علی بحرینی پور
دوره 8، شماره 2 ، آذر 1394، ، صفحه 1223-1231
چکیده
هدف: پژوهش حاضر مقایسه تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد هوازی بود. بدین منظور 16 نفر از دانشجویان مرد با میانگین سن 94/2±27/23سال ، قد 86/5±13/178 سانتی متر، وزن87/7±06/74 کیلوگرم،درصد چربی بدنی70/3±33/19 و BMI 74/2± 37/23 به طور داوطلب در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنیها بر اساس توان بیشینه (Wmax) به دو گروه همگن هشت نفره، ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر مقایسه تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد هوازی بود. بدین منظور 16 نفر از دانشجویان مرد با میانگین سن 94/2±27/23سال ، قد 86/5±13/178 سانتی متر، وزن87/7±06/74 کیلوگرم،درصد چربی بدنی70/3±33/19 و BMI 74/2± 37/23 به طور داوطلب در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنیها بر اساس توان بیشینه (Wmax) به دو گروه همگن هشت نفره، تقسیم و در شرایط هایپوکسی(3300 متر) و نورموکسی به تمرین پرداختند. ابتدا پس از اندازه گیری شاخصهای ترکیب بدن ، Vo2max و Wmax با یک آزمون فزاینده در شرایط هایپوکسی و نورموکسی با فاصله 48 ساعت از یکدیگر اندازهگیری شد. برنامه تمرین ورزشی بر روی چرخ کار سنج، برای هر دو گروه از نظر شدت (یک دقیقه با شدت80%-85%Wmax و دو دقیقه با شدت 50% Wmax) و مدت تمرین (30 دقیقه ) یکسان سازی شده بود. بعد از 2 هفته متغیرهای اندازهگیری شده در پیش آزمون مجدداً مورد اندازهگیری قرار گرفت. این تحقیق از نوع نیمه تجربی و کاربردی بود. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد فاکتورهای هوازی در هر دو گروه بهبود یافته، اما بین 12 جلسه تمرین مستمر شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد هوازی مردان ورزشکار( 05/0≥ α ) تفاوت معنی داری وجود نداشت. در نتیجه می توان بیان کرد، دوره تمرینی به کار گرفته شده در این پژوهش باعث بهبود در عملکرد هوازی شد. اما مدت و شدت هایپوکسی به کار گرفته شده به اندازهای نبوده که بتواند به طور معنیداری عملکرد هوازی را در گروه هایپوکسی نسبت به گروه نورموکسی بهبود بخشد.
حسین صحرا گرد؛ حمید رجبی
دوره 8، شماره 1 ، اردیبهشت 1394، ، صفحه 1201-1212
چکیده
هدف: آنزیمهای ضداکسایشی و پروتئین شوک گرمایی72-(HSP72) دو شاخص مهم در دفاع درونی بدن میباشند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر یک و 12 جلسه تمرین تناوبی با شدت بالا در محیط گرم و معتدل بر سطوح سرمی گلوتاتیون پراکسیداز و HSP72 در مردان فعال (در طول هفته حداقل 8 ساعت فعالیت) بود. روششناسی: بیستوچهار دانشجوی تربیتبدنی دانشگاه خوارزمی در گروههای ...
بیشتر
هدف: آنزیمهای ضداکسایشی و پروتئین شوک گرمایی72-(HSP72) دو شاخص مهم در دفاع درونی بدن میباشند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر یک و 12 جلسه تمرین تناوبی با شدت بالا در محیط گرم و معتدل بر سطوح سرمی گلوتاتیون پراکسیداز و HSP72 در مردان فعال (در طول هفته حداقل 8 ساعت فعالیت) بود. روششناسی: بیستوچهار دانشجوی تربیتبدنی دانشگاه خوارزمی در گروههای تمرین در محیط گرم (دمای 1±40، رطوبت 5±35)، تمرین در محیط نرمال (دمای 24، رطوبت 5±35) و کنترل بهطور مساوی و همگن تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 5 نوبت150 ثانیهای دویدن روی نوار گردان با شدت 85 درصد vVO2max بود که هر نوبت، با 150 ثانیه دویدن با شدت 50 درصد vVO2max بهعنوان ریکاوری از هم جدا میشد. نمونههای خون پیش و پس از اولین جلسه فعالیت و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین گرفته شد و مقادیر گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و HSP72به روش الایزا سنجیده شد. دادهها با استفاده از آزمونهای T مستقل، T وابسته و تحلیل واریانس یکسویه در سطح معناداری 05/0 > P تحلیل شد. یافتهها: سطوح سرمی GPX و HSP72در هر دو گروه تمرین در محیط گرم و نرمال پس از یک و 12 جلسه تمرین تناوبی با شدت بالا نسبت به پیشآزمون افزایش معناداری داشت؛ اما تغییرات بین گروهی در دو محیط تفاوت معناداری را نشان نداد. علاوه بر این پس از 12 جلسه تمرین افزایش سطوح سرمی GPX در دو گروه تمرین در محیط گرم و نرمال نسبت به گروه کنترل معنادار بود، اما افزایش سطوح سرمی HSP72 در دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل معنادار نبود. بحث و نتیجهگیری: بهطورکلی نتایج پژوهش نشان داد یک جلسه و یک دوره تمرین تناوبی با شدت بالا محرک GPX و HSP72بوده و اضافه کردن دمای محیطی اثری بر اندازه پاسخ و سازگاری این دو فاکتور ندارد.
مجتبی صالح پور؛ مریم نورشاهی؛ فریبا خداقلی؛ حمید رجبی
دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393
چکیده
هدف:ساختار و عملکرد پیوندگاه عصب ـ عضله طی سالمندی تغییرات عمدهای از جمله کاهش فعالیت نیتریک اکساید سنتاز نورونی (nNOS) مییابد که در نهایت سبب تضعیف عملکرد جسمانی و بروز سارکوپنیا میگردد.هدف از انجام این پژوهش تعیین تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی همراه با مهار nNOS بر میزان پروتئین اگرین بود. روششناسی پژوهش: تولید نیتریک اکساید (NO) ...
بیشتر
هدف:ساختار و عملکرد پیوندگاه عصب ـ عضله طی سالمندی تغییرات عمدهای از جمله کاهش فعالیت نیتریک اکساید سنتاز نورونی (nNOS) مییابد که در نهایت سبب تضعیف عملکرد جسمانی و بروز سارکوپنیا میگردد.هدف از انجام این پژوهش تعیین تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی همراه با مهار nNOS بر میزان پروتئین اگرین بود. روششناسی پژوهش: تولید نیتریک اکساید (NO) بوسیله دو دوز mg-1.kg-1.day -125 و 100NG نیترو- L– آرژنین متیل استر ( L-NAME ) (مهار کننده nNOS)، مهار شد. چهل و هشت سر موش نر نژاد ویستار مسن (20ماهه) به صورت تصادفی به شش گروه کنترل، LNAME25,100، گروههای تمرین همراه با LNAME (Training+LNAME25,100) و گروه تمرین استقامتی (Training) تقسیم شدند. سه روز قبل از اجرای پروتکل مصرف LNAME شروع و تا زمان تشریح حیوانات این کار ادامه داشت. گروههای تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته 5 روز و روزی 60 دقیقه با سرعت 28 متر بر دقیقه به طور فزاینده روی نوارگردان دویدند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، پس از بیهوش کردن حیوانات، عضله نعلی و عضله بازکننده دراز انگشتان (EDL) برداشته شد. یافتهها: بررسی وسترن بلاتینگ نشان داد که میزان پروتئین اگرین عضله نعلی و EDL نیز در گروههای Training+LNAME25, 100 و گروه تمرین استقامتی به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (05/0P
حسین رادفر؛ ندا خالدی؛ حمید رجبی
دوره 5، شماره 2 ، مهر 1391
چکیده
چکیدههدف تحقیق: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تعیین اثر حاد کشش ایستا و پویا پیش از فعالیت زیر بیشینه بر اقتصاد دویدن و برخی عواملهمودینامیکی در مردان فوتبالیست بود. روش تحقیق: بدین منظور 12 فوتبالیست شرکت کننده در رقابت های فوتبال ارتش جمهوری اسلامی(BMI) 8 درصد؛ شاخص توده بدن /7 ±1/ 69 کیلوگرم؛ چربی 12 /75 ±3/ 175 سانتی متر؛ وزن، 95 ±6/ 21 سال؛ قد، 11 /08 ...
بیشتر
چکیدههدف تحقیق: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تعیین اثر حاد کشش ایستا و پویا پیش از فعالیت زیر بیشینه بر اقتصاد دویدن و برخی عواملهمودینامیکی در مردان فوتبالیست بود. روش تحقیق: بدین منظور 12 فوتبالیست شرکت کننده در رقابت های فوتبال ارتش جمهوری اسلامی(BMI) 8 درصد؛ شاخص توده بدن /7 ±1/ 69 کیلوگرم؛ چربی 12 /75 ±3/ 175 سانتی متر؛ وزن، 95 ±6/ 21 سال؛ قد، 11 /08 ±1/ ایران (سن، 2444 میلی لیتر برکیلو گرم بر دقیقه) مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از /33±4/ 22/66 کیلوگرم بر متر مربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 22 ±1/27تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی، آزمودنی ها در سه جلسه جداگانه، سه مداخله کشش ایستا، کشش پویا و بدون کشش را پیش از فعالیت10 کیلو متر بر ساعت) به صورت ضربدری / زیربیشینه، 13 دقیقه دویدن روی نوارگردان با شدت 65 % حداکثر اکسیژن مصرفی (میانگین سرعت 25هنگام اجرای HR حالت یکنواخت فعالیت زیر بیشینه)و VO اقتصاد دویدن ( 2 ،(VE VCO2 , Fb ,TV, RER) انجام دادند. متغیرهای عوامل تنفسیبلافاصله بعد از پایان آزمون با دستگاه فشار (SBP,DBP) آزمون با دستگاه تجزیه تحلیل گازهای تنفسی و ضربان سنج و عوامل همودینامیکیHR ,VE VCO2,VO2 , Fb, TV ,RER ) سنج تعیین شدند. نتایج آزمون تحلیل واریانس با سنجش تکراری در متغیر های مورد بررسیبین سه وضعیت (کشش ایستا، کشش پویا،کنترل) تفاوت معنی داری نشان نداد. بطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که کشش (,SBP,DBPحالت یکنواخت VO اقتصاد دویدن ( 2 ،(VE ,VCO2 , Fb, TV, RER) ایستا و پویا پیش از فعالیت زیر بیشینه اثر معنی داری بر عوامل تنفسیندارد. (SBP,DBP) فعالیت زیر بیشینه)، ضربان قلب و عوامل همودینامیکی
فریبرز هوانلو؛ فریدون ذبیحی؛ حمید رجبی؛ سمانه دامن پاک
دوره 3، شماره 1 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف تحقیق: هدف تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر سه نوع برنامه گرم کردن باحرکات پویا، کشش پویا و ماساژ بر توان انفجاری دوندگان مرد سرعتی نخبه بود. روش تحقیق: تعداد 18 نفر از دوندگان مرد سرعتی نخبه(100،200،400متر)با میانگین و انحراف معیار سنی 20/3±30/21 سال ،قدی 30/5 ±5/177 سانتی متر و وزنی 5/6 ±8/67کیلو گرم داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند.آنها بر اساس رکورد ...
بیشتر
هدف تحقیق: هدف تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر سه نوع برنامه گرم کردن باحرکات پویا، کشش پویا و ماساژ بر توان انفجاری دوندگان مرد سرعتی نخبه بود. روش تحقیق: تعداد 18 نفر از دوندگان مرد سرعتی نخبه(100،200،400متر)با میانگین و انحراف معیار سنی 20/3±30/21 سال ،قدی 30/5 ±5/177 سانتی متر و وزنی 5/6 ±8/67کیلو گرم داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند.آنها بر اساس رکورد مرحله پیش آزمون به صورت تصادفی، به سه گروه همگن 6 نفره(حرکات پویا، کشش پویا و ماساژ ورزشی)تقسیم شدند.از آزمون پله مارگاریا کالامن برای اندازه گیری توان انفجاری مرحله پیش آزمون و پس آزمون دقایق1و10 استفاده شد. از شاخص های میانگین و انحراف معیار برای آمار توصیفی و آزمون های تحلیل واریانس عاملی مرکب با ارزشیابی مکرر و تحلیل واریانس یک راهه برای مقایسه تغییرات میانگین گروهی و بین گروهی توان انفجاری در سطح معنی داری 05/0>P و 017/0-a استفاده شد. نتایج گروهی نشان داد که توان انفجاری یک دقیقه بعد از گرم کردن در هر سه گروه و در دقیقه 10 بعد از گرم کردن تنها درگروه ماساژ ورزشی افزایش داشت(010/0-P)در مقایسه دو به دو در دقیقه 10 بعد از گرم کردن، گروه ها دارای اختلاف معنی داری نبودند05/0