احمد محمدی مقدم؛ وحید تادیبی؛ ناصر بهپور؛ افشین نظری
چکیده
هدف: نشانگرهای زیستی حاوی اطلاعات پیش‌آگهی به‌منظور شناسایی و پیشگیری بیماری‌های قلبی‌اند. گلکتین-3 از محتمل‌ترین واسطه‌گرهای بین فعال‌سازی ماکروفاژها و فیبروز قلب است. این پژوهش به بررسی میزان بیان ژن گلکتین-3 بافت قلب موشهای صحرایی نر ویستار به‌دنبال یک دوره تمرینات استقامتی تداومی و تناوبی می‌پردازد.روش‌ها: در این پژوهش ...
بیشتر
هدف: نشانگرهای زیستی حاوی اطلاعات پیش‌آگهی به‌منظور شناسایی و پیشگیری بیماری‌های قلبی‌اند. گلکتین-3 از محتمل‌ترین واسطه‌گرهای بین فعال‌سازی ماکروفاژها و فیبروز قلب است. این پژوهش به بررسی میزان بیان ژن گلکتین-3 بافت قلب موشهای صحرایی نر ویستار به‌دنبال یک دوره تمرینات استقامتی تداومی و تناوبی می‌پردازد.روش‌ها: در این پژوهش در نهایت 32 سر موش صحرایی در شرایط استاندارد نگهداری و به چهار گروه (گروه شاهد سالم، گروه شاهد ایسکمی، گروه تمرین تداومی و گروه تمرین تناوبی) تقسیم شدند. گروه شاهد سالم بدون القای آنفارکتوس و گروه شاهد ایسکمی پس از 8 هفته به آنفارکتوس قلبی مبتلا شدند. گروههای تمرینی نیز به مدت 8 هفته به تمرینات استقامتی روی نوار گردان پرداختند و پس از 48 ساعت استراحت به آنفارکتوس قلبی مبتلا شدند. یک هفته پس از القا و اطمینان از ایجاد ایسکمی، قلب موشهای صحرایی جدا و به‌منظور اندازه‌گیری بیان ژنLGALS3 میوکارد از روش qRT-PCR استفاده شد. از آزمون تی و آزمون آنوا یکطرفه و در ادامه آزمون تعقیبی توکی با سطح معناداری 05/0 به‌منظور مقایسة گروهها استفاده شد.نتایج: یافته‌های پژوهش حاضر حاکی از افزایش معنادار بیان ژن گلکتین-3 در بافت قلب موشهای صحرایی نر ویستار پس از القای آنفارکتوس قلبی نسبت به گروه شاهد سالم بود (05/0P<). همچنین بیان نسبی ژن مذکور در گروه شاهد ایسکمی به‌طور معناداری بالاتر از هر دو گروههای تمرینی بود (05/0P<). در مقایسة دو نوع تمرین، میزان نسبی بیان ژن گلکتین-3 در گروه تداومی کمتر بود (05/0P<).
یزدان فروتن؛ ناصر بهپور؛ وحید تادیبی؛ سعید دانشیار
چکیده
هدف پژوهش: تمرینات قدرتی نظامند، با فواصل استراحتی مناسب تأثیرات زیادی بر بهبود سازگاریهای عصبی-عضلانی و هورمونی دارد. تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره تمرین قدرتی با فواصل استراحت متفاوت روی برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در مردان غیرفعال سالم انجام شد.روش پژوهش: 30 مرد جوان غیرورزشکار(سن30/2±97/18سال، قد89/4±28/187سانتیمتر، ...
بیشتر
هدف پژوهش: تمرینات قدرتی نظامند، با فواصل استراحتی مناسب تأثیرات زیادی بر بهبود سازگاریهای عصبی-عضلانی و هورمونی دارد. تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره تمرین قدرتی با فواصل استراحت متفاوت روی برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در مردان غیرفعال سالم انجام شد.روش پژوهش: 30 مرد جوان غیرورزشکار(سن30/2±97/18سال، قد89/4±28/187سانتیمتر، وزن 35/1±94/68 کیلوگرم) به صورت تصادفی در سه گروه تمرین قدرتی با استراحتی کاهنده(3دقیقه به 30 ثانیه)، تمرین قدرتی با استراحتی افزاینده(30ثانیه به 3 دقیقه) و تمرین قدرتی با استراحتی ثابت(3دقیقه)(گروه کنترل) تقسیم شدند.گروههای تمرینی(با یک دوره بندی ویژه از نظر بار، شدت و فاصله استراحتی بین ستها) به مدت 9 هفته و 3 جلسه در هفته إجرا شد. برنامة تمرینات قدرتی شامل؛ (5 الی 8 ست با 3 الی 15 تکرار و باری معادل60 الی %90 یک تکرار بیشینه) به صورت مشترک اعمال شد و تنها تفاوت بین گروهها فاصله استراحتی اعمال شده بین ستها بود. ضمناً دو جلسه تمرین مکمل پلایومتریک (با شدت60%HR) در طول هفته اجرا شد. نمونههای خونی قبل و بعد از 48 ساعت پس از دوره تمرین در ساعت10صبح درحالت ناشتا گرفته شدند و با استفاده از روش رادیوایمونوسی در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. دادهای پژوهش با استفاده از آزمون کوواریانس بررسی شدند. یافتهها: نتایج نشان داد قدرتبیشینه، استقامت عضلانی و غلظت هورمون تستوسترون در هر سه گروه به طور معنیداری افزایش یافت؛و تفاوت بین گروهها نیز معنیدار بود اما درصد تغییرات همة آزمونها در گروه اول و دوم نسبت به گروه سوم بیشتر بود. همچنین بعد از جلسة تمرینی، غلظت هورمونهای رشد درصد چربی بدن و برخی شاخص های توده چربی بدن به طور معنیداری به ترتیب افزایش و کاهش یافت؛ البته تفاوت بین گروهها معنیدار نبود. بحث و نتیجهگیری: نتیجه اینکه احتمالاً تمرین مقاومتی با فواصل استراحت فزاینده و کاهنده در مقایسه با فواصل استراحت ثابت، از اهمیت بیشتری برای افزایش قدرت بیشینه، استقامت عضلانی و برخی فاکتورهای بیوشیمایی و هورمونی برخوردار است.
لیلا حجت الاسلامی؛ وحید تادیبی؛ ناصر بهپور
چکیده
هدف: فشار خون یکی از عوامل ایجاد بیماری های قلبی عروقی می باشد که سلامت افراد جامعه را تحت تأثیر قرارمی دهد. هدف از این مقاله، بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی متوسط بر فشار خون، نیتریک اکساید و آپلین در زنان مبتلابه پیش پرفشاری خون است.روش ها: بیست و چهار زن 30 تا 45 ساله مبتلاء به پیش پرفشاری خون )فشار 139 روی 89 (، به طور تصادفی به دوگروه هوازی ...
بیشتر
هدف: فشار خون یکی از عوامل ایجاد بیماری های قلبی عروقی می باشد که سلامت افراد جامعه را تحت تأثیر قرارمی دهد. هدف از این مقاله، بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی متوسط بر فشار خون، نیتریک اکساید و آپلین در زنان مبتلابه پیش پرفشاری خون است.روش ها: بیست و چهار زن 30 تا 45 ساله مبتلاء به پیش پرفشاری خون )فشار 139 روی 89 (، به طور تصادفی به دوگروه هوازی و کنترل تقسیم شدند. تمرین هوازی سه جلسه در هفته بود. به طوری که در هفته اول، آزمودنی ها به مدت30 دقیقه با 50 درصد ضربان قلب ذخیره دویدند و با گذشت زمان، با افزایش شدت تمرین در هفته هشتم، مدت تمرین45 دقیقه و شدت آن به 55 درصد رسید. اندازه گیری فشار خون و نمونه گیری خون، یک روز پیش از نخستین مرحله و48 ساعت پس از آخرین مرحله تمرین انجام شد. سطوح سرمی آپلین و نیتریک اکساید با استفاده از کیت های تجاری، بهروش الایزا اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و وابسته در سطح معناداریp>0/05 صورت گرفت.نتایج: پس از 8 هفته فعالیت هوازی، سطوح سرمی آپلین و نیتریک اکساید در گروه تمرین افزایش معناداری داشتند، درصورتی که فشار خون کاهش معناداری داشت ) 05 / .)P≥0نتیجه گیری: به نظر می رسد، 8 هفته تمرین هوازی متوسط، می تواند با افزایش سطوح سرمی نیتریک اکساید و آپلینباعث کاهش فشار خون زنان میانسال مبتلا به پیش پرفشاری خون شود.
