احسان یوسفعلی زاده؛ خسرو ابراهیم؛ سجاد احمدی زاد
چکیده
هدف: هدف از این پژوهش برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه‌های انرژی در ورزشکاران نخبۀ دفاع شخصی بود.روش‌ها: به‌منظور برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه‌های انرژی کل مبارزه، ابتدا 12 مرد ورزشکار نخبۀ دفاع شخصی (میانگین سنی ۴/۱±۶/۲۴سال، قد ۲/۲±۱/ سانتی‌متر۱۸۲، تودۀ بدن ۴۴/۲±۱/۷۸ کیلوگرم، درصد چربی %۵/۱±۸۳/۱۶) آزمون‌های اکسیژن ...
بیشتر
هدف: هدف از این پژوهش برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه‌های انرژی در ورزشکاران نخبۀ دفاع شخصی بود.روش‌ها: به‌منظور برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه‌های انرژی کل مبارزه، ابتدا 12 مرد ورزشکار نخبۀ دفاع شخصی (میانگین سنی ۴/۱±۶/۲۴سال، قد ۲/۲±۱/ سانتی‌متر۱۸۲، تودۀ بدن ۴۴/۲±۱/۷۸ کیلوگرم، درصد چربی %۵/۱±۸۳/۱۶) آزمون‌های اکسیژن مصرفی بیشینه و ضربان قلب بیشینۀ بروس را روی نوار گردان و میانگین ضربان قلب طی رقابت واقعی را روی تاتامی به‌منظور تعیین شدت انجام دادند، سپس دو راند مبارزۀ ۳ دقیقه با فاصلۀ استراحتی ۱ دقیقه شبیه رقابت را انجام دادند. برای تعیین شدت نسبت کار به استراحت در طول مبارزه، کل زمان راند موردنظر فیلم‌برداری شد، سهم دستگاه‌های هوازی، فسفاژن و گلیکولیز بی‌هوازی به‌ترتیب از طریق مصرف اکسیژن در طول فعالیت، بخش سریع مصرف بیش از حد اکسیژن پس از فعالیت و تغییرات غلظت لاکتات خون در هر راند به‌دست آمد. برای بررسی طبیعی بودن داده‌ها از آزمون شپیرو-ویلک و برای بررسی تفاوت بین‌گروهی از تحلیل آزمون تی زوجی استفاده شد (۰۵/۰>P). نتایج: میانگین نسبت کار به استراحت حدود 1 به ۷/۱ بود. مقدار انرژی مطلق (kJ) و نسبی (%) دستگاه‌های هوازی، فسفاژن و گلیکولیز بی‌هوازی به‌ترتیب kJ۱۱±۱۲۲ (۴±۵۶%)، kJ۲±۶۹ (۲/۰±۳۲%) و kJ ۸±۲۴ (۳±۱۰%) بود.نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش توصیه می‌شود در تمرینات و فرایند آموزش به‌طور کلی از دستگاه بی‌هوازی فسفاژن (به‌منظور انجام کار با شدت بالا) و دستگاه هوازی (به‌منظور بازیافت) برای به بیشینه رساندن عملکرد ورزشکار استفاده شود.
