مصطفی مرادی؛ فرهاد عظیمی؛ مجتبی مرادی
چکیده
هدف: ایمپالس اوسیلومتر به عنوان روشی غیرمستقیم در ارزیابی تغییرات راههای تنفسی ناشی از ورزش، در مقایسه با اسپیرومتر، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه پاسخ راههای هوائی به یک جلسه فعالیت ورزشی زیربیشینه در هوای معتدل و سرد و رابطه دادههای ایمپالس اوسیلومتر با اسپیرومتر میباشد. روششناسی : 18 مرد ...
بیشتر
هدف: ایمپالس اوسیلومتر به عنوان روشی غیرمستقیم در ارزیابی تغییرات راههای تنفسی ناشی از ورزش، در مقایسه با اسپیرومتر، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه پاسخ راههای هوائی به یک جلسه فعالیت ورزشی زیربیشینه در هوای معتدل و سرد و رابطه دادههای ایمپالس اوسیلومتر با اسپیرومتر میباشد. روششناسی : 18 مرد با فعالیت جسمانی طبیعی و شاخص توده بدنی کمتر یا مساوی 25 و مستعد برونکواسپاسم ناشی از ورزش ، برای این مطالعه انتخاب شدند. پروتکل تحقیق شامل 6 دقیقه فعالیت زیربیشینه با 80 تا 90 درصد حداکثر ضربان قلب، روی ترمیل و در هوای 4 و25 درجه سانتیگراد آزمایشگاه بود. برای مقایسه دادههای هوای سرد، به فاصله 48 ساعت، تست یکسان در هوای 22 درجه آزمایشگاه نیز از آزمودنیها بعمل آمد. نتایج: میان دادههای اسپیرومتریک و اوسیلومتریک فعالیت ورزشی در هوای سرد و معتدل، رابطه معناداری مشاهده شد. دادههای اسپیرومتری اختلاف معناداری را در مرحله پس از ورزش، در دو محیط سرد و معتدل نشان داد (p <0.05). اندازهگیری مقاومت تنفسی توسط ایمپالس اوسیلومتر اختلاف معناداری را در حداکثر کاهش شاخص راههای هوائی در هردو محیط شناسائی کرد. بحث و نتیجهگیری: رابطه معنادار میان دادهها، کارآمدی اوسیلومتری در اندازهگیری پاسخ راههای هوائی به ورزش را نشان داد. نتایج نشان داد که هردو محیط میتوانند با مکانیسم مشترک بیشپاسخی و خشکشدن راه هوائی، باعث بروز برونکواسپاسم ناشی از ورزش شوند.
