علم تمرین
هدیه خادمی؛ محمد فشی
چکیده
زمینه و هدف: در سال‌های گذشته تمرین مقاومتی و فعالیت‌های با وزنه به‌دلیل تأثیرات مفید و انکارناپذیر آن در بهبود قدرت و حفظ و افزایش تودة عضلانی، سازگاری‌های مثبت در دستگاه‌های گوناگون بدن اعم از دستگاه قلبی-عروقی و عصبی-عضلانی و دیگر سازگاری‌های سوخت‌وسازی شایان توجه و در نهایت پیشگیری از آسیب‌های مرتبط با ورزش‌های تفریحی و ...
بیشتر
زمینه و هدف: در سال‌های گذشته تمرین مقاومتی و فعالیت‌های با وزنه به‌دلیل تأثیرات مفید و انکارناپذیر آن در بهبود قدرت و حفظ و افزایش تودة عضلانی، سازگاری‌های مثبت در دستگاه‌های گوناگون بدن اعم از دستگاه قلبی-عروقی و عصبی-عضلانی و دیگر سازگاری‌های سوخت‌وسازی شایان توجه و در نهایت پیشگیری از آسیب‌های مرتبط با ورزش‌های تفریحی و حرفه‌ای، محبوبیت بسیاری در بین اقشار گوناگون جامعه شامل افراد سالم و بیمار و همچنین ورزشکاران تفریحی و نخبه کسب کرده است. همچنین مفهوم توان بحرانی چارچوب بسیار مفید و کاربردی را به‌منظور درک مفهوم خستگی و سازوکارهای مرتبط با آن و متعاقباً، بهبود کیفیت برنامه‌های تمرینی و پایش پیشرفت ورزشکاران، فراهم می‌آورد. با توجه به اینکه الگوسازی در این مفهوم از دو روش دومؤلفه‌ای و سه‌مؤلفه‌ای انجام می‌پذیرد، هدف پژوهش حاضر مقایسة تأثیر یک تکرار بیشینه و تکرارهای تا واماندگی حرکت اسکوات بر اساس الگوسازی دو و سه‌مؤلفه‌ای توان بحرانی در زنان تمرین‌کرده بود.مواد و روش‌ها: به این منظور هفت نفر از زنان تمرین‌کرده (سن 15/1±11/20 سال، شاخص تودة بدن 93/0±6/19 کیلوگرم بر مترمربع) در شش روز جداگانه به‌صورت تصادفی، شش وهله حرکت اسکوات با هالتر تا واماندگی در شدت‌های گوناگون بر اساس درصدی از یک تکرار بیشینه، با دست‌کم 24 ساعت استراحت را انجام دادند. وزنه‌ها به‌گونه‌ای انتخاب شد که زمان فعالیت حدود 3-12 دقیقه طول بکشد. کل زمان فعالیت تا واماندگی و آهنگ حرکت با استفاده از زمان‌سنج کنترل و مسافت با استفاده از نرم‌افزار کینوا برآورد شد.نتایج: مقدار کار انجام‌گرفته در هر وهله فعالیت تا واماندگی (حاصل‌ضرب میزان وزنة جابه‌جاشده در میزان مسافت طی‌شده توسط هالتر تا واماندگی) در مقابل مدت زمان کل فعالیت تا واماندگی با دقت زیادی (09/0 ± 89/0 =2r) بر اساس الگوی خطی دومؤلفه‌ای توان بحرانی، الگوسازی شد و بین مقادیر تعداد تکرارهای تا واماندگی پیش‌بینی‌شده بر اساس این الگو و مقادیر اندازه‌گیری‌شده تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P). همچنین توان تولیدشده (حاصل تقسیم کل کار انجام‌گرفته در هر وهله بر کل زمان فعالیت تا واماندگی) در مقابل کل زمان فعالیت تا واماندگی با دقت زیادی (06/0 ± 90/0 =2r) بر اساس الگوی هذلولی سه‌مؤلفه‌ای توان بحرانی الگوسازی شد و بین مقادیر تعداد تکرارهای تا واماندگی پیش‌بینی‌شده بر اساس این الگو و مقادیر اندازه‌گیری‌شده تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P). بین مقادیر پیش‌بینی‌شده برای یک تکرار بیشینه بر اساس الگوسازی هذلولی و مقادیر اندازه گیری شده با استفاده از روش Brzycki تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P)، هرچند الگوی خطی دومؤلفه‌ای قادر به پیش‌بینی این متغیر نبود (05/0>P).نتیجه‌گیری: الگوی خطی دومؤلفه‌ای و هذلولی سه‌مؤلفه‌ای قابلیت تعمیم به حرکت اسکوات تا واماندگی را دارند. همچنین این الگوها قابلیت زیادی در پیش‌بینی تعداد تکرار تا واماندگی حرکت اسکوات دارند، اگرچه یک تکرار بیشینه تنها با الگوی هذلولی سه‌مؤلفه‌ای قابل پیش‌بینی بود.
طاهره حضوری؛ محمد فشی؛ حمیدا.. حسنلویی
چکیده
زمینه و هدف: آمادگی هوازی از جمله عوامل اثرگذار بر موفقیت قایقران‌ها در رشتة روئینگ بوده و نیازمند استفاده از شیوه‌های کارامد تمرینی است. تمرینات پلاریزه بر مبنای توزیع شدت تمرین می‌تواند راهبردی مناسب در این زمینه باشد. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر چهار هفته تمرین پلاریزه بر آمادگی هوازی و عملکرد قایقرانان حرفه‌ای ...
بیشتر
زمینه و هدف: آمادگی هوازی از جمله عوامل اثرگذار بر موفقیت قایقران‌ها در رشتة روئینگ بوده و نیازمند استفاده از شیوه‌های کارامد تمرینی است. تمرینات پلاریزه بر مبنای توزیع شدت تمرین می‌تواند راهبردی مناسب در این زمینه باشد. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر چهار هفته تمرین پلاریزه بر آمادگی هوازی و عملکرد قایقرانان حرفه‌ای بود.مواد و روش‌ها: 20 ورزشکار (10 خانم و 10 مرد) با بیش از دو سال سابقة پاروزنی حرفه‌ای، به دو گروه توزیع شدت تمرین پلاریزه )75-80 درصد حجم تمرین معادل 18 جلسه تمرین در ناحیة یک با 75-55 درصد ضربان قلب بیشینه، 10-5 درصد از حجم تمرین معادل هشت جلسه تمرین در ناحیة دو با 87-81 درصد ضربان قلب بیشینه و 20-15 درصد از حجم تمرین معادل چهار جلسه تمرین با 88-100 درصد ضربان قلب بیشینه) و توزیع شدت تمرینات سنتی (20 درصد تمرینات در ناحیة یک معادل 7 جلسه در ماه، 50 درصد در ناحیة دو شامل 12 جلسه در ماه و 30 درصد در ناحیة سه شامل 5 جلسه) تقسیم شدند و تمرینات خود را طی چهار هفته (هر هفته شش جلسه تمرین، سه جلسه پاروزنی + یک جلسه کارسنج + دو جلسه دویدن) پیگیری کردند. پیش و پس از دورة تمرینی اکسیژن مصرفی بیشینه، نسبت تبادل تنفسی، لاکتات خون، زمان 2000 و 1000 متر ارزیابی شد. از آزمون تحلیل واریانس تکراری با عامل بین‌گروهی برای بررسی داده‌های پژوهش استفاده شد (05/0P≤).نتایج: براساس نتایج تحقیق حاضر، عملکرد 2000 متر در هر دو گروه پلاریزه و سنتی به‌طور معناداری بهبود یافت (0001/0>P). این بهبود 56/5 درصد کاهش بیشتر در زمان 2000 متر بود که نشان‌دهندة اثر بیشتر این روش تمرینی است. اگرچه عملکرد 1000 متر پس از چهار هفته تمرین پلاریزه و سنتی مشابه بود (37/0= P)، اکسیژن مصرفی بیشینه (14/0= P) و نسبت تبادل تنفسی (21/0= P) در هر دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد. درصد چربی در هر دو گروه به‌طور معناداری کاهش یافت (001/0= P).نتیجه‌گیری: با وجود عدم تفاوت برخی شاخص‌های فیزیولوژیکی در تحقیق حاضر، چهار هفته تمرین پلاریزه و سنتی با بهبود عملکرد و شاخص‌های فیزیولوژیک قایقرانان همراه شد که این بهبود در عملکرد 2000 متر که رقابت اصلی این ورزشکاران است، با تمرینات پلاریزه بیشتر بود (حدود 6 درصد). به‌نظر می‌رسد الگوی توزیع شدت تمرین پلاریزه می‌تواند روش مؤثرتری نسبت به تمرینات سنتی در جهت توسعة ویژگی‌های عملکرد هوازی ورزشکاران قایقرانی باشد.
ربا الفصیح؛ محمد فشی؛ سجاد احمدی زاد؛ نازنین ابوذری
چکیده
هدف: رکورد در شنای رقابتی از مهم‌ترین دغدغه‌های مربیان امروزه است و پیدا کردن بهترین نوع تمرینات مقاومتی که از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر آمادگی جسمانی و رکورد شناگر است، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر چهار هفته تمرین مقاومتی کل بدن (TRX)، بر عملکرد عضلانی و اجرای شناگران زن جوان بود.روش‌ها: به‌منظور ...
بیشتر
هدف: رکورد در شنای رقابتی از مهم‌ترین دغدغه‌های مربیان امروزه است و پیدا کردن بهترین نوع تمرینات مقاومتی که از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر آمادگی جسمانی و رکورد شناگر است، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر چهار هفته تمرین مقاومتی کل بدن (TRX)، بر عملکرد عضلانی و اجرای شناگران زن جوان بود.روش‌ها: به‌منظور انجام این پژوهش 12 زن شناگر سطح دانشگاهی به دو گروه کنترل و TRX تقسیم شدند. گروه کنترل تنها تمرینات شنا و گروه تجربی علاوه‌بر تمرینات شنا، هشت حرکت TRX مشابه با شنا نیز انجام دادند. برنامة پژوهش شامل چهار هفته، سه جلسه در هفته تمرینات عمومی شنا کردن و یا تمرینات شنا و TRXبود. عملکرد عضلانی توسط دستگاه ایزوکنتیک و اجرای شنا از طریق رکورد و تعداد ضربه‌های دست و پا در مسافت‌های 25 و 50 متر شنا قورباغه سنجیده شد. دامنة اختلاف قبل و بعد داده‌های حاصله با استفاده از آزمون آماری تی مستقل بررسی شد.نتایج: نتایج نشان داد که رکورد شنای 25 متر در هر دو گروه بهبود معنادار بدون تفاوت بین‌گروهی داشته است (289/0 P=)، با وجود این، تعداد ضربات در گروه تجربی به‌طور معناداری کمتر بود (031/0 P=). عملکرد عضلانی در گروه TRX در شنای 25 متر و کل کار مصرفی برحسب ژول در شنای 50 متر در گروه تجربی افزایش معنادار نشان داد (05/ 0>P).نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش بیان می‌کند که ترکیب TRX با تمرین شنا برای بهبود عملکرد شناگران مناسب‌تر است. همچنین به‌علت رعایت اصل ویژگی تمرین و استفادة آسان و ارزان پیشنهاد می‌شود شناگران از این شیوة تمرینی بهره ببرند.
