هیرش نوری؛ داریوش شیخ الاسلامی وطنی؛ ناصر رستم زاده
چکیده
هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دورۀ کوتاه‌مدت مکمل‌دهی ویتامین D بر عملکرد ریوی و عوامل آمادگی جسمانی کشتی‌گیران نوجوان بود.روش‌ها: 36 کشتی‌گیر نوجوان داوطلب (سن 8/0 ±18/16 سال، قد 7/5±5/171 سانتی‌متر، وزن 36/6±2/64 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدنی 75/1±6/21 (کیلوگرم بر متر مربع)، تودۀ چربی 82/1±9/8 درصد) به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی ...
بیشتر
هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دورۀ کوتاه‌مدت مکمل‌دهی ویتامین D بر عملکرد ریوی و عوامل آمادگی جسمانی کشتی‌گیران نوجوان بود.روش‌ها: 36 کشتی‌گیر نوجوان داوطلب (سن 8/0 ±18/16 سال، قد 7/5±5/171 سانتی‌متر، وزن 36/6±2/64 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدنی 75/1±6/21 (کیلوگرم بر متر مربع)، تودۀ چربی 82/1±9/8 درصد) به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی (ویتامین D) و کنترل (دارونما) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه تجربی روزانه 2000 واحد ویتامین D و گروه کنترل همین مقدار دارونما را به مدت 14 روز دریافت کردند و در طول این مدت همزمان تمرینات کشتی (5 جلسه در هفته) را نیز انجام می‌دادند. به‌منظور بررسی متغیرهای تحقیق، سطح سرمی 25-هیدروکسی ویتامین D، حجم‌های ریوی با استفاده از آزمون اسپیرومتری و عوامل آمادگی جسمانی در دو نوبت قبل و بعد از مکمل‌دهی اندازه‌گیری شد. داده‌های آماری با روش تحلیل کوواریانس تجزیه‌وتحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که سطح ویتامین D (23 درصد) و شاخص‌های FVC (20 درصد)، FEV1(17 درصد)، MVV (12 درصد) ،FEV1/FVC (11 درصد)، FEF25/75(13 درصد) پس از دورۀ مکمل‌دهی در گروه تجربی نسبت به گروه دارونما به‌طور معنا‌داری بیشتر بود (05/0 >P). اما بین شاخص‌های PEF، FEF25، FEF75، FEF50 و عوامل آمادگی جسمانی (آزمون شاتل ران، 50 متر سرعت، پرش سارجنت، شنا سوئدی، بارفیکس و دراز و نشست) گروه ویتامین D و دارونما تفاوت معنا‌داری مشاهده نشد (05/0< P).نتیجه‌گیری: یافته‌های تحقیق حاضر نشان می‌دهد مکمل‌دهی ویتامین D احتمالاً از طریق تأثیر بر قدرت عضلات تنفسی و کاهش مقاومت راه‌های هوایی موجب بهبود شاخص‌های حجم‌های ریوی در کشتی‌گیران نوجوان می‌شود، اما تأثیری بر عوامل آمادگی جسمانی ندارد.
