ارزو غفوریان؛ روح الله حق شناس؛ محسن آوندی
چکیده
هدف: از سازوکارهای مؤثر در انجام بهتر عملکرد عضلانی در ورزشکاران، القای ظرفیت پیش‌فعال‌سازی (PAP) در روش گرم کردن است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر به‌منظور بررسی تأثیر گرم کردن پویا و گرم کردن پویا به‌همراه PAP بر توان عضلانی و چابکی دختران والیبالیست انجام گرفت.روش‌ها: در این پژوهش ۳۶ والیبالیست دختر به روش متقاطع، دو نوع گرم کردن پویا و ...
بیشتر
هدف: از سازوکارهای مؤثر در انجام بهتر عملکرد عضلانی در ورزشکاران، القای ظرفیت پیش‌فعال‌سازی (PAP) در روش گرم کردن است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر به‌منظور بررسی تأثیر گرم کردن پویا و گرم کردن پویا به‌همراه PAP بر توان عضلانی و چابکی دختران والیبالیست انجام گرفت.روش‌ها: در این پژوهش ۳۶ والیبالیست دختر به روش متقاطع، دو نوع گرم کردن پویا و گرم کردن پویا به‌همراه PAP را در دو روز مختلف اجرا کردند. روش گرم کردن پویا شامل حرکات کششی پویا و روش گرم کردن پویا به‌همراه PAP شامل گرم کردن با حرکات کششی پویا و انجام سه حرکت: اسکات، دویدن ۱۰ متر با اتصال وزنة ۵ درصد وزن بدن و پرش با حمل وزنة ۵ درصد وزن بدن بود. آزمون‌های پرش سارجنت، بوسکو و آزمون تی، پیش و به‌ترتیب ۴، ۶ و۹ تا ۱۱ دقیقه بعد و در پایان ۳۰ دقیقه پس از اتمام شیوه‌های تمرینی از آزمودنی‌ها گرفته شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با آزمون‌های تی مستقل، تی وابسته و مدل‌سازی خطی آمیخته با ساختار کوواریانس در سطح معناداری (۰۵/۰>P) انجام گرفت.نتایج: نتایج نشان داد هیچ‌کدام از روش‌های گرم کردن در آزمون پرش سارجنت و بوسکو در هیچ‌یک از زمان‌های اندازه‌گیری تفاوت معناداری نداشت (۰۵/۰<P). ۴۸ ساعت پس از اجراهای ورزشی در هر دو روش گرم کردن، چابکی، با بهبودی معناداری همراه بود. همچنین گرم کردن پویا به‌همراه PAP در۳۰ دقیقه پس از اتمام اجراهای ورزشی در زمان روی هوا قرار گرفتن پاها (AT) اثر معناداری را نشان داد (۰۵/۰>P).نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد تفاوتی بین دو روش گرم کردن پویا و پویا به‌همراه PAPدر توان عضلانی و چابکی زنان والیبالیست وجود ندارد.
