قلب و عروق و گردش خون
جمشید خیرابادی؛ ظاهر اعتماد؛ کمال عزیزبیگی؛ خالید محمدزاده سلامت
چکیده
زمینه و هدف: افزایش عوامل التهابی متعاقب چاقی از دلایل اصلی مرگ‌ومیر است. اگرچه نقش تمرینات ورزشی، محدودیت کالریک و مکمل‌های ضداکسایشی در این زمینه گزارش شده است، اثر همزمان هر سه مداخله مورد توجه پژوهشگران زیادی است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، محدودیت کالری و مکمل اسپرولینا بر عوامل التهابی در ...
بیشتر
زمینه و هدف: افزایش عوامل التهابی متعاقب چاقی از دلایل اصلی مرگ‌ومیر است. اگرچه نقش تمرینات ورزشی، محدودیت کالریک و مکمل‌های ضداکسایشی در این زمینه گزارش شده است، اثر همزمان هر سه مداخله مورد توجه پژوهشگران زیادی است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، محدودیت کالری و مکمل اسپرولینا بر عوامل التهابی در بافت قلب موش‌های صحرایی تحت رژیم غذای پرچرب بود.مواد و روش‌ها: 45 سر موش صحرایی نر چاق‌شده با رژیم غذایی (60 درصد چربی، 20 درصد پروتئین و 20 درصد کربوهیدرات) به‌طور تصادفی در گروه‌های 1. رژیم غذایی با کالری بالا (HFD)، 2. مکمل اسپرولینا (Sp)، 3. محدودیت کالریک (CR)، 4. تمرینات تناوبی شدید (HIIT)، 5. مکمل اسپرولینا - تمرینات تناوبی شدید (HIIT+Sp)، 6. تمرینات تناوبی شدید - محدودیت کالریک (HIIT+CR)، 7. مکمل اسپرولینا - محدودیت کالریک (CR+Sp)، 8. تمرینات تناوبی شدید - محدودیت کالریک - مکمل اسپرولینا (HIIT+CR+Sp)، قرار داده شدند. همچنین پنج سر موش صحرایی نر سالم برای بررسی آثار رژیم غذایی با کالری بالا بر متغیرهای پژوهش در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. تمرینات تناوبی شدید به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته با شدت 80-110درصد بیشینه سرعت دویدن و با 2 تا 8 تناوب با شدت بالا انجام گرفت، مصرف مکمل اسپرولینا به مدت هشت هفته mg/kg/day 100 به‌صورت خوراکی تجویز شد و گروه‌های محدودیت کالریک تنها 60 درصد از غذایی مصرفی در روز قبل را استفاده کردند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (001/0≥P).نتایج: مقادیر P38MAPK، NF-kB و TNF-α در گروه HIIT بیشتر و در گروه CR به‌طور معناداری کمتر از گروه HFD بود (001/0≥P). مقادیر TNF-α در گروه‌های Sp، HIIT+Sp و HIIT+CR به‌طور معناداری کمتر از گروه HFD بود (001/0≥P )؛ مقادیر NF-kB در گروه HIIT+CR به‌طور معناداری کمتر از HFD بود (001/0≥P ). همچنین در گروه HIIT+CR+Sp مقادیر NF-kB، TNF-α به‌طور معناداری کمتر و P38MAPK به‌طور معناداری بیشتر از گروه HFD بود (001/0≥P ).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد محدودیت کالریک و مکمل اسپرولینا به‌تنهایی تأثیر ضدالتهابی دارند، هرچند تأثیر ضدالتهابی محدودیت کالریک تا حدی بیشتر از اسپرولینا و HIIT بود. بنابراین استفاده از این دو مداخله در کنار تمرینات تناوبی شدید بر کاهش عوامل التهابی متعاقب چاقی و اضافه وزن در نمونه‌های حیوانی مطلوب است.
امیر هوشنگ منظمی؛ ظاهر اعتماد؛ افشین نظری؛ محسن محمدی
چکیده
هدف: فرایند رگ‌زایی به تشکیل عروق خونی جدید از عروق موجود اطلاق می‌شود که رویدادی مهم در فرایندهای مختلف فیزیولوژیکی است. در این تحقیق نقش تمرین استقامتی توأم با مصرف عصارۀ چوب دارچین روی بیان برخی نشانگرهای رگ‌زایی در موش‌های صحرایی نر دیابتی‌شده با استروپتوزتوسین (STZ) بررسی شد.
روش‌ها: در این تحقیق تجربی 24 سر موش صحرایی نر ...
بیشتر
هدف: فرایند رگ‌زایی به تشکیل عروق خونی جدید از عروق موجود اطلاق می‌شود که رویدادی مهم در فرایندهای مختلف فیزیولوژیکی است. در این تحقیق نقش تمرین استقامتی توأم با مصرف عصارۀ چوب دارچین روی بیان برخی نشانگرهای رگ‌زایی در موش‌های صحرایی نر دیابتی‌شده با استروپتوزتوسین (STZ) بررسی شد.
روش‌ها: در این تحقیق تجربی 24 سر موش صحرایی نر دیابتی‌شده با mg/kg 50 STZ با وزن تقریبی 180 تا 220 گرم و محدودۀ سنی 8 تا 10 هفته، به‌صورت تصادفی به چهار گروه 1. کنترل دیابتی، 2. دیابتی+مصرف دارچین، 3. دیابتی+تمرین استقامتی و 4. دیابتی+مصرف دارچین+تمرین استقامتی تقسیم شدند. به‌منظور بررسی اثر القای دیابت بر متغیرهای پژوهش شش سر موش صحرایی در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. در ادامه گروه‌های 3 و 4 به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته و هر جلسه 10-30 دقیقه، با سرعت 10-18 متر بر دقیقه به تمرین استقامتی پرداختند و گروه‌های 2 و 5 روزانه mg/kg 200 عصارۀ دارچین را به‌صورت گاواژ دریافت کردند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل یافته‌های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس یکراهه همراه با آزمون تعقیبی توکی در نرم‌افزار SPSS نسخۀ 22 استفاده شد (05/0≥P).
نتایج: سطوح بیان ژنی اندوتلین-1 (05/0≥p) و eNOS (05/0≥P) و در گروه کنترل دیابتی به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل سالم بود. سطوح eNOS و VEGF در گروه تمرین، گروه مصرف دارچین و گروه تمرین استقامتی+ دارچین تفاوت معناداری با گروه کنترل دیابتی نداشت (05/0≤P). اما سطوح اندوتلین-1 در گروه تمرین استقامتی+دارچین بالاتر از گروه کنترل دیابتی بود (05/0≥P).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد تمرین استقامتی با روش تحقیق حاضر و عصارۀ پوست دارچین با این مقدار اثر معناداری بر برخی نشانگرهای آنژیوژنز در بافت قلب موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت ندارد، هرچند با توجه به محدودیت اطلاعات در خصوص سازوکار اثر استروپتوزتوسین بر آنژیوژنز در بافت قلب تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
