عباس قنبری نیاکی؛ روح الله حق شناس گتابی
چکیده
هدف: اثرات سازگاری با ورزش بر بهبود چرخه پورین نوکلئوتیدها اجتناب ناپذیر است و فعالیت بدنی موجب بهبود مسیر بازیافت پورین ها (salvage) میشود. تأثیر شیوه های مختلف تمرینی به ویژه نوع تناوبی خیلی شدید در فعالیتهای بسیار کوتاه مدت و دوره تمرینی کوتاه مدت به خوبی روشن نیست. پژوهش حاضر به منظور بررسی سازگاری احتمالی مسیر بازیافت ...
بیشتر
هدف: اثرات سازگاری با ورزش بر بهبود چرخه پورین نوکلئوتیدها اجتناب ناپذیر است و فعالیت بدنی موجب بهبود مسیر بازیافت پورین ها (salvage) میشود. تأثیر شیوه های مختلف تمرینی به ویژه نوع تناوبی خیلی شدید در فعالیتهای بسیار کوتاه مدت و دوره تمرینی کوتاه مدت به خوبی روشن نیست. پژوهش حاضر به منظور بررسی سازگاری احتمالی مسیر بازیافت پورینها از جمله آنزیم هیپوگزانتین –گوانین فسفوریبوزیل ترنسفراز (HGPRT)، هیپوگزانتین، گزانتین و همچنین اسید اوریک در یک دوره تمرینات تناوبی با شدت بالا طی دو هفته انجام شد.روشها: در این پژوهش نیمه تجربی، هجده مرد سالم تمرین نکرده (میانگین و انحراف استاندارد سن34/2 ±95/21 سال و شاخص توده بدنی84/2 ±95/22 کیلوگرم بر متر مربع) برای این پژوهش داوطلب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. تمرین شامل فعالیتهای 15 ثانیهای رکاب زدن با نهایت شدت بر روی چرخ ثابت و با استراحت 4 دقیقهای بین هر فعالیت بود که به مدت 2 هفته انجام شد. نمونه های خونی برای اندازه گیری متغیرهای ذکر شده، قبل از دوره و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین جمع آوری شد و دادهها با استفاده روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل و آلفا در سطح 05/0 پذیرفته شد.نتایج: افزایش معناداری در سطوح هیپو گزانتین (001/0P=)، گزانتین (001/0P=) و کاهش معنادار اسید اوریک (02/0P=) در گروه تمرین مشاهده شد و آنزیم HGPRT بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشت (386/0p=).نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده ی این بود که تمرینات تناوبی شدید موجب دفع بیشتر پایههای پورینی همانند هیپوگزانتین و گزانتین میشود و کاهش اسید اوریک استراحتی احتمالاً به علت افزایش ظرفیت ضداکسایشی آنها میباشد.
