فیزیولوژی ورزشی (عمومی)
زهرا رضائی؛ پروین فرزانگی؛ هاجر عباس زاده
چکیده
زمینه و هدف: اندومتریوز یک بیماری التهابی وابسته به استروژن است که 5-10 درصد زنان را در سن باروری تحت تأثیر قرار می‌دهد. در پاتوژنز بیماری اندومتریوز مسیرهای سلولی گوناگونی درگیرند. یکی از این مسیرها اتوفاژی است. اتوفاژی یک فرایند برنامه‌ریزی‌شده از نظر ژنتیکی و تکاملی حفاظت‌شده است که پروتئین‌های سلولی با عمر طولانی و ارگانل‌ها ...
بیشتر
زمینه و هدف: اندومتریوز یک بیماری التهابی وابسته به استروژن است که 5-10 درصد زنان را در سن باروری تحت تأثیر قرار می‌دهد. در پاتوژنز بیماری اندومتریوز مسیرهای سلولی گوناگونی درگیرند. یکی از این مسیرها اتوفاژی است. اتوفاژی یک فرایند برنامه‌ریزی‌شده از نظر ژنتیکی و تکاملی حفاظت‌شده است که پروتئین‌های سلولی با عمر طولانی و ارگانل‌ها را تخریب می‌کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات هوازی و مصرف ویتامین B6 و امگا3 بر بیان ژن‌های مرتبط با اتوفاژی ناشی از اندومتریوز در موش‌های ماده بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، از 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با سن حدود هشت هفته استفاده شد. موش‌ها پس از انتقال به محیط آزمایشگاه و پس از دو هفته آشنایی با محیط جدید و ایجاد اندومتریوز، به‌صورت تصادفی و به تعداد مساوی پنج سر موش در هر گروه، به گروه‌های کنترل-سالم، اندومتریوز، شم، اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+B6، اندومتریوز+امگا3، اندومتریوز+تمرین+B6، اندومتریوز+تمرین+ امگا3 جایگزین شدند. مدت زمان تمرین در آب، روزانه ۳۰ دقیقه تا پایان مدت تمرین بود. دو هفته پس از ایجاد مدل اندومتریوز، مکمل امگا3 با دوز 2 میلی‌لیتر در کیلوگرم به گروه‌های اندومتریوز+امگا3 و اندومتریوز+تمرین+ امگا3 و مکمل ویتامین B6 به میزان kg/mg 60 وزن بدن موش‌های صحرایی به گروه‌های آندومتریوز+B6 و آندومتریوز+تمرین+B6 به‌صورت روزانه و به شکل گاواژ خورانده شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد میزان بیان ژن‌های LC3-1 و LC3-II در گروه اندومتریوز نسبت به گروه کنترل-سالم به‌طور معناداری بیشتر بود (0001/0>P) و مقادیر بیان ژن‌هایLC3-1 و LC3-II گروه‌های اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+امگا3، آندومتریوز+B6، آندومتریوز+تمرین +B6 و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه اندومتریوز به‌طور معناداری کمتر بود (0001/0>P). مقادیر آن‌ها در گروه اندومتریوز+تمرین+ B6و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه‌های دیگر به‌طور معنادار کمتر بود (0001/0>P). همچنین نتایج نشان داد میزان بیان ژن‌های FOXO3 و LC3-II/I در گروه اندومتریوز نسبت به گروه کنترل-سالم به‌طور معناداری کمتر بود (0001/0>P). میزان بیان ژن‌های FOXO3 و I LC3-II/ گروه‌های اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+امگا3، آندومتریوز+B6، آندومتریوز+تمرین +B6 و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه اندومتریوز به‌طور معناداری بیشتر بود (05/0>P). مقادیر آن‌ها در گروه اندومتریوز+تمرین+ B6و اندومتریوز+تمرین+ امگا3 نیز نسبت به گروه‌های دیگر به‌طور معناداری بیشتر بود (0001/0>P).نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که افزایش بیان ژن‌های اتوفاژی که در اندومتریوز ایجاد شده، می‌تواند با فعالیت ورزشی منظم هوازی مانند شنا و مکمل امگا3 و B6 مهار شود. شاید اختلال آسیب‌شناختی ایجادشده در اتوفاژی با انجام فعالیت ورزشی و مکمل امگا3 و B6 از طریق کاهش تنظیمی بیان ژن‌های LC3-I ، LC3-II و افزایش بیان ژن‌های FOXO و نسبت LC3-I / LC3-II در بهبود اندومتریوز کمک‌کننده باشد.
محمد کاظمی پور؛ حسن متین همایی؛ پروین فرزانگی
چکیده
زمینه و هدف: بسیاری از عوامل محیطی از جمله مداخلات غذایی می‌توانند التهاب را تعدیل کنند. پژوهش‌های قبلی تأیید کرده‌اند که وعده‌های غذایی چرب موجب افزایش فعال شدن نشانگرهای التهابی مانند IL-6 در مرحلة پس از مصرف می‌شود. ازاین‌رو هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصارة پوست سبز پسته بر بیان IL-6، IL-1 و TNF-α در بافت ...
بیشتر
زمینه و هدف: بسیاری از عوامل محیطی از جمله مداخلات غذایی می‌توانند التهاب را تعدیل کنند. پژوهش‌های قبلی تأیید کرده‌اند که وعده‌های غذایی چرب موجب افزایش فعال شدن نشانگرهای التهابی مانند IL-6 در مرحلة پس از مصرف می‌شود. ازاین‌رو هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصارة پوست سبز پسته بر بیان IL-6، IL-1 و TNF-α در بافت قلب موش‌های صحرایی تغذیه‌شده با غذای چرب بود.مواد و روش‌ها: در این تحقیق از موش‌های صحرایی مادة دوازده‌هفته‌ای با وزن بین 180 تا 220 گرم استفاده شد. موش‌ها به‌صورت تصادفی به پنج گروه شش‌تایی تقسیم شدند؛ کنترل مثبت (سالم)، کنترل منفی (چاق)، تمرین، عصاره، تمرین و عصاره (تعامل تمرین و عصاره). به‌منظور ایجاد الگوی چاقی تمامی موش‌های صحرایی به مدت چهار هفته جیرة غذایی پرچرب با ترکیبات 40 درصد قند، 13 درصد پروتئین و 47 درصد چربی دریافت کردند. برنامة تمرین با شدت متوسط (MET) در محدودة 50-60 درصد VO2max شامل پنج جلسه تمرین در هفته (دویدن روی نوار گردان) با 5 دقیقه گرم کردن و 20 دقیقه فعالیت و 5 دقیقه سرد کردن بود. در اولین روز شروع تمرین سرعت از m/s 16 شروع شد و طبق برنامه هر هفته m/s 5/2 افزایش یافت و تا در روز آخر پس از چهار هفته به m/s 26 رسید. عصارة مورد استفاده در این پژوهش از عصارة پوست پسته در دوز 60 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم بود. عصاره به شکل مایع و خالص تهیه و با آب مقطر حل شد. سپس به روش گاواژ به مدت چهار هفته و پنج نوبت در هر هفته اعمال شد.نتایج: از نظر بیان IL-1، TNF-α و IL-6 در بین گروه‌ها تفاوت معناداری وجود داشت (001/0P=). آزمون تعقیبی نشان داد از نظر بیان IL-1 و IL-6 بین گروه چاق با سالم تفاوت معناداری وجود دارد (001/0P=). بین گروه‌های عصاره (001/0P=)، گروه تمرین (001/0P=) و گروه تمرین + عصاره (001/0P=) با گروه چاق تفاوت معناداری وجود داشت. بین گروه چاق با سالم از نظر بیان TNF-α تفاوت معناداری وجود داشت (002/0P=). در بین گروه تمرین، عصاره و تمرین+عصاره تفاوت معناداری از نظر متغیرها وجود نداشت (05/0 ≤P).نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که مصرف غذای چرب موجب افزایش بیان IL-6، IL-1 و TNF-α در بافت قلب موش‌های صحرایی می‌شود. اما انجام تمرین هوازی و مصرف عصارة پوست پسته ممکن است موجب کاهش بیان IL-1 و TNF-α شد. با این حال، ترکیبی از اثر توأم آن‌ها می‌تواند موجب کاهش بیشتر بیان IL-1 و TNF-α شود.
