علم تمرین
دیار محمد علی الباجلان؛ ناصر رستم زاده؛ داریوش شیخ الاسلامی وطنی
چکیده
زمینه و هدف: تمرین مقاومتی برنامه‌ای مؤثر برای ایجاد سازگاری‌های هورمونی، عملکردی و ساختاری است که دستکاری متغیرهای آن موجب القای سازگاری‌های متفاوتی می‌شود. تغییر در میزان ترشح و سطح سرمی هورمون‌ها بر اثر تمرین مقاومتی اصلی‌ترین عامل در ساخت پروتئین و هایپرتروفی عضلات اسکلتی است و این تغییرات هورمونی موجب سازگاری‌های حاد و ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین مقاومتی برنامه‌ای مؤثر برای ایجاد سازگاری‌های هورمونی، عملکردی و ساختاری است که دستکاری متغیرهای آن موجب القای سازگاری‌های متفاوتی می‌شود. تغییر در میزان ترشح و سطح سرمی هورمون‌ها بر اثر تمرین مقاومتی اصلی‌ترین عامل در ساخت پروتئین و هایپرتروفی عضلات اسکلتی است و این تغییرات هورمونی موجب سازگاری‌های حاد و مزمن در سطح مقطع عضله می‌شود، بنابراین هدف این پژوهش بررسی پاسخ‌های هایپرتروفی و هورمونی به یک جلسه تمرین مقاومتی با دو شیوة متفاوت در مردان دوندة سرعتی بود.مواد و روش‌ها: بدین‌منظور ۴۵ داوطلب مرد دونده (سن ۱/۷ ± ۲۱ سال، وزن ۳۵/۴ ± ۵/۶۷ کیلوگرم و شاخص تودة بدن ۰۳/۱ ± ۲۲ کیلوگرم بر متر مربع) به‌صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره (گروه تمرینی با بار زیاد، گروه تمرینی با بار کم و گروه کنترل) تقسیم شدند. شیوة تمرین شامل هفت حرکت (پرس سینه با هالتر، پرس پا، جلوبازو هالتر، پرس شانة ایستاده با هالتر، پشت پا ماشین، زیر بغل سیم و پشت‌بازو ماشین) هر حرکت سه نوبت با شدت۷۰ درصد یک تکرار بیشینه، تکرار تا سر حد خستگی برای گروه تمرینی با بار زیاد، هفت حرکت (پرس سینه با هالتر، پرس پا، جلوبازو هالتر، پرس شانة ایستاده با هالتر، پشت پا ماشین، زیر بغل سیم و پشت‌بازو ماشین)، هر حرکت سه نوبت با شدت ۳۰ درصد یک تکرار بیشینه، تکرار تا سر حد خستگی برای گروه تمرینی با بار کم و بدون فعالیت برای گروه کنترل بود. ضخامت عضلات دوسر بازو و پهن خارجی و سطوح سرمی هورمون‌های کورتیزول، IGF-1 و تستوسترون در دو مرحله (پیش‌آزمون و نیم ساعت پس از یک جلسه تمرین) اندازه‌گیری شد. آزمون‌های شاپیروویلک و لوین به‌ترتیب برای تأیید طبیعی بودن توزیع داده‌ها و همگنی واریانس‌ها انجام گرفت.نتایج: نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که غلظت پلاسمایی تستوسترون (0۰5/۰=P)، IGF-1 (0۰4/۰=P)، کورتیزول (۰0۲/۰=P)،T/C (۰۰۱/۰>P)، ضخامت عضلة دوسر بازو (۰۰۱/۰>P) و ضخامت عضلة پهن جانبی (۰۰۱/۰>P) فقط در گروه تمرینی با بار زیاد نسبت به پیش‌آزمون افزایش یافت. همچنین نتایج آنوا و آزمون تعقیبی بن‌فرونی نشان داد که میانگین غلظت پلاسمایی تستوسترون، IGF-1، کورتیزول،T/C ، ضخامت عضلة دوسر بازو و عضلة پهن جانبی در گروه تمرینی با بار زیاد نسبت به گروه تمرینی با بار کم (۰۵/۰≥P) و گروه کنترل (0۵/۰≥P) در پس‌آزمون به‌طور معناداری بالاتر بود.نتیجه‌گیری: تمرین مقاومتی با شدت ۳۰ درصد یک تکرار بیشینه تغییر معناداری در سطح سرمی هورمون‌ها و هایپرتروفی ایجاد نکرد و به‌نظر می‌رسد که هایپرترفی ایجادشده پس از یک جلسه تمرین مقاومتی حاد با شدت ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه (و با تکرارهایی تا رسیدن به خستگی) ناشی از تغییرات هورمونی به‌دلیل فشار متابولیک باشد.
بیوشیمی و متابولیسم
رسول اسلامی؛ مینو باسامی؛ نواب آبنما؛ باقر رضایی
چکیده
زمینه و هدف: تمرینات فشرده مانند فعالیت‌های فوتبال تغییرات مهمی در گردش هورمون‌ها ایجاد می‌کند و همین‌طور آسیب‌های ریز تار عضلانی و واکنش التهابی حاد را القا می‌کند که به مدت ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از بازی فوتبال می‌تواند کارایی ورزشکاران را تحت تأثیر قرار دهد و زمان بازیافت را طولانی کند. ازاین‌رو پژوهش حاضر، کارآزمایی بالینی دوسویه ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرینات فشرده مانند فعالیت‌های فوتبال تغییرات مهمی در گردش هورمون‌ها ایجاد می‌کند و همین‌طور آسیب‌های ریز تار عضلانی و واکنش التهابی حاد را القا می‌کند که به مدت ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از بازی فوتبال می‌تواند کارایی ورزشکاران را تحت تأثیر قرار دهد و زمان بازیافت را طولانی کند. ازاین‌رو پژوهش حاضر، کارآزمایی بالینی دوسویه بود که به بررسی تأثیر مکمل بتا هیدروکسی بتا متیل بوتیرات در شکل اسید آزاد (HMB-FA) بر سطوح هورمونی در دورة بازیافت طی یک طرح تمرینی هفتگی مسابقة فوتبال پرداخته است.مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی، با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و دوسوکور بود. 24 فوتبالیست مرد با میانگین سنی 3±23 سال، شاخص تودة بودنی 2±8/22 کیلوگرم بر متر مربع، میانگین قد 5/5±6/172 سانتی‌متر و میانگین وزن 4/5±3/74 کیلوگرم، داوطلبانه به‌عنوان نمونة آماری در این پژوهش شرکت کردند و به دو گروه 12 نفره تقسیم شدند. در این پژوهش آزمودنی‌ها در یک طرح تمرینی هفتگی فوتبال با دو مسابقه شرکت کردند. آزمودنی‌های گروه مکمل روزانه سه گرم HMB-FA طی یک طرح تمرینی هفتگی فوتبال مصرف کردند. نمونه‌های خون در هفت مرحله (پیش از مصرف مکمل، پیش از مسابقة اول، بلافاصله پس از مسابقة اول، 24 ساعت پس از مسابقة اول، پیش از مسابقة دوم، بلافاصله پس از مسابقة دوم و 24 ساعت پس از مسابقة دوم) گرفته شد. غلظت پلاسمایی کورتیزول و عامل رشد شبه‌‌انسولین-1 (IGF-1) به روش الایزا اندازه‌گیری شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آماری فریدمن، ویلکاکسون، کروسکال-والیس و یو من ویتنی با سطح معناداری 05/0≥ P انجام گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که پس از مصرف مکمل HMB-FA کاهش معناداری در سطوح پلاسمایی کورتیزول (پیش از مسابقة اول، پس از مسابقة اول و 24 ساعت پس از مسابقة دوم) (05/0>P) و همچنین افزایش معناداری برای IGF-1 (پیش از مسابقة اول، پس از مسابقة اول و بلافاصله پس از مسابقة دوم) (05/0>P) مشاهده شده است.نتیجه‌گیری: مصرف مکمل HMB-FA شاخص‌های سطوح هورمونی IGF-1 را افزایش و کورتیزول را کاهش می‌دهد که نشان‌دهندة افزایش حالت آنابولیک و کاهش حالت کاتابولیک در بدن است که برای بازسازی عضلانی و بازیافت آسیب‌های ناشی از تمرین و مسابقات طی یک طرح تمرینی هفتگی مسابقه ضروری است. افزون‌بر این، مصرف مکمل HMB نتایج دیگری نیز ممکن است داشته باشد که از جمله می‌توان به کاهش خستگی عصبی- عضلانی، کاهش پاسخ التهابی و بازسازی سریع عضلة اسکلتی اشاره کرد که نیازمند پژوهش‌های بیشتر است.
