دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
تأثیر چهار هفته برنامه گرم کردن پویا بر شاخصهای تعادلی ایستا و پویا و حس عمقی در دختران ژیمناست ماهر
1291
1300
FA
فرشته
احمد آبادی
کارشناس ارشد فیزیولوی ورزشی دانشگاه سمنان
سید محسن
آوندی
0000-0002-5627-0435
استادیار فیزیولوؤی ورزشی دانشگاه سمنان
m.avandi@semnan.ac.ir
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر چهار هفته تمرین گرم کردن پویا بر شاخصهای تعادلی ایستا و پویا و حس عمقی در دختران ژیمناست ماهر بود. روش تحقیق: به این منظور تعداد 16 نفر از دختران ژیمناست ماهر (با میانگین سن45/1±62/9 سال، وزن 60/8±58/28 کیلوگرم، قد 37/12±12/130 سانتیمتر و BMI 49/2±48/16 کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه (گرمکردن عمومی و گرمکردن عمومی+کشش پویا) تقسیم شدند. پروتکل اول شامل 10 دقیقه دویدن آرام و پروتکل دوم شامل جاگینگ و استفاده از حرکات کششی پویا بود. قبل و بعد از چهار هفته فعالیت گرم کردن، شاخصهای تعادل (قدامی-خلفی و داخلی-خارجی) در چهار وضعیت ایستا (با دو پا و با یک پا) و پویا (با دو پا و یک پا) با حذف ورودیهای بینائی با استفاده از سیستم نیروسنج مجهز به 7 دوربین و صفحه فشار (Kistler force plate) بررسی شد. تجزیه و تحلیل آماری دادهها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بانفرونی در سطح معنیداری (05/0p≤) انجام گرفت. یافتهها: نتایج این پژوهش افزایش معنادار تعادل پویا با دو پا و یک پا را با حذف ورودیهای بینائی در وضعیتهای تعادلی با پروتکل گرم کردن پویا پس از چهار هفته نشان دادند (001/0=P) همچنین تعادل ایستا با دو پا و یک پا با پروتکل گرم کردن پویا پس از چهار هفته افزایش معناداری یافت (005/0=P). نتیجهگیری: از آنجائی که حذف ورودیهای بینائی میتواند منجر به اختلال عملکرد در کنترل نوسانات قامت گردد، استفاده از تمرین گرم کردن پویا در ژیمناستها نشان داد که این نوسانات به میزان قابلتوجهی نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بهگونهای که عملکرد کنترل تعادل را در این افراد بهبود میبخشد.
گرم کردن- حس عمقی- دختران ژیمناست
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98785.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98785_743b36ec4931f83fefe4eecfafeba859.pdf
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
تفاوت سنجی بیان ژن میوستاتین در عضلات کند و تند انقباض موشهای صحرایی نر پس از 8 هفته تمرین تناوبی خیلی شدید
1301
1306
FA
مهدی
روستائی
دانشگاه تهران، دانشکده تربیت بدنی و علوم وزشی
mehdi.roostaei@yahoo.com
عباسعلی
گائینی
دانشگاه تهران، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
aagaeini@yahoo.com
محمد رضا
کردی
دانشگاه تهران، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
هدف از پژوهش حاضر، سنجش تفاوت بیان ژن میوستاتین در عضلات کند و تند انقباض رتهای نر سالم پس از 8 هفته تمرین تناوبی خیلی شدید بود. روش تحقیق: به همین منظور، 12 سر رت نر ویستار به دو گروه کنترل(6=n) و تمرین (6=n) تقسیم شدند. تمرین تناوبی خیلی شدید شامل پنج روز در هفته و به مدت هشت هفته بود. هر جلسه از سه تناوب (چهار دقیقه ای با شدت 90 تا 100 درصدVO2max و دو دقیقه ای با شدت 50 تا 60 درصد VO2max) تشکیل میشد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، عضله باز کننده طویل انگشتان و نعلی استخراج و میزان بیان ژن آنها با روش RT-PCR سنجیده شد. نتایج: تحلیل آماری با آزمون t مستقل نشان داد که مقادیر میوستاتین عضله نعلی و بازکننده طویل انگشتان در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری داشت (001/0 = p ). نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که با استفاده از اجرای HIIT بیان میوستاتین در عضله EDL کاهشی چشمگیر (30% ) و در عضله نعلی کاهشی اندک ( 7% ) داشته است. در نتیجه پس از اجرای این پروتکل، بیان میوستاتین در عضلات تندانقباض نسبت به عضلات کندانقباض بیشتر سرکوب شده است.
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98787.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98787_74e6a66f46e6c94a0d20f6f4b0d85b27.pdf
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح BDNF و عملکرد حافظه زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک
1313
1324
FA
محسن
ابراهیمی
استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه سمنان
mebrahimi@profs.semnan.ac.ir
پگاه
میرزا علی
کارشناسی ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه سمنان
سید محسن
آوندی
0000-0002-5627-0435
استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه سمنان
m.avandi@semnan.ac.ir
مقدمه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح BDNF و عملکرد حافظه زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک بود. روش شناسی: 22 زن داوطلب میانسال مبتلا به سندروم متابولیک به صورت نمونهگیری در دسترس، گزینش شدند و به طور تصادفی به دو گروه تمرین (تعداد=12، 14/5 ± 08/43 سال، 16/7 ± 13/74 کیلوگرم) و گروه کنترل (تعداد=10، 53/4 ± 9/39 سال، 61/11 ± 23/82 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین به مدت هشت هفته و سه روز در هر هفته به تمرین مقاومتی پرداختند. تمرین شامل سه نوبت هشت تا ده تکراری (75% -80% 1RM) با در نظر گرفتن اصل اضافه بار بود. در مراحل پیشازمون و پایان تمرین، آزمونهای عملکرد حافظه کوتاهمدت و میانمدت و بلندمدت و همچنین خونگیری انجام شد. دادهها با استفاده از آزمونهای تی مستقل، تی وابسته و آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر 2×2 با سطح معنی داری 05/0 P≤تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: تغییر معنیداری در سطوح BDNF و حافظه میان مدت در دو گروه تمرین و کنترل مشاهده نشد (05/0P≥). نتایج آزمون tوابسته افزایش معنیداری در گروه تمرین در حافظه کوتاهمدت و بلندمدت نشان داد (05/0P≤)، اما پس از بررسی اثر تعاملی تمرین تغییرات معنیداری مشاهده نشد(05/0P≥). نتیجه گیری: با وجود اینکه BDNF به عنوان یک متابوتروفین، میانجی اثرات ورزش بر عملکرد شناختی شناخته شده است؛ اما هشت هفته تمرین مقاومتی نمیتواند اثر مطلوبی بر افزایش BDNF و عملکرد حافظه در زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک داشته باشد.
تمرین مقاومتی,BDNF,عملکرد حافظه- زنان میانسال- سندروم متابولیک
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98801.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98801_810550204c6c72897ca16cb385bdcdc3.pdf
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
پاسخهای التهابی کودکان کوتاه قد مبتلا به ادیوپاتی به 2 هفته بی فعالیتی پس از یک دوره فعالیت بدنی
1325
1332
FA
عباسعلی
گائینی
استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران
aagaeini@yahoo.com
مونا
دماوندی
دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران
damavandi.1367@yahoo.com
هدف تحقیق: فعالیت بدنی یک عامل مهم تقویت سیستم ایمنی و کاهش عوامل التهابی است که میتواند رشد را با تاثیر بر واسطههای آنابولیک و کاتابولیک، گسترش دهد. این مطالعه با هدف بررسی پاسخهای التهابی کودکان کوتاه قد مبتلا به ادیوپاتی به 2 هفته بی فعالیتی پس از یک دوره فعالیت بدنی انجام شد. روش تحقیق: این پژوهش نیمه تجربی در جامعه کودکان مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان آتیه شهر تهران انجام شد . چهارده کودک مبتلا به کوتاه قدی ایدیوپاتی (4 دختر و 10 پسر) انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنیها در گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه به فعالیت بدنی پرداختند. شدت فعالیت بدنی 40-60 درصد حداکثر تواتر قلبی بود. سطوح سرمی IL-6، TNF-α و IL-1β قبل و بعد از هشت هفته فعالیت بدنی و بعد از دو هفته بی فعالیتی سنجیده شد. دادهها با استفاده از آزمون تی مستقل و اندازه گیریهای مکرر تحلیل شدند. نتایج: یافتههای مطالعه افزایش غیر معنیدار مقادیر IL-6 و کاهش غیر معنیدار مقادیر IL-1β را بعد از هشت هفته نشان داد (05/0<P). همچنین، مشخص شد پس از دو هفته بی فعالیتی، TNF-α و IL-1β کاهش غیر معنادار و IL-6 افزایش غیر معنادار داشتند(05/0<P). اختلاف مقادیر TNF-α بین گروه تجربی (69/1±1/14pg/ml) و کنترل(84/8±9/25pg/ml) پس از دو هفته بی فعالیتی معنادار بود (005/0(P=. بحث و نتیجه گیری: به نظر میرسد آثار مثبت فعالیت بدنی پس از دو هفته بی فعالیتی تا حدودی هنوز وجود دارد. بنابراین برای تعیین مدت لازم برای کاهش سایتوکاینهای التهابی به انجام پژوهشهایی با دوره تمرین طولانی تر از 8 هفته نیاز میباشد.
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98803.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98803_5fcf8245692333d54a16782072406ab8.pdf
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
اثرات حاد کشش PNF عضله مخالف بر خستگی عصبی عضلانی، قدرت و الکترومایوگرافی عضله موافق در مفصل زانو افراد غیر ورزشکار
1333
1344
FA
محمد رضا
اسد
استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور کرج
فریبرز
هوانلو
دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
سیروس
شیخی
0000-0002-1485-9428
دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی فعالیت بدنی و تندرستی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور کرج
siroussheikhi@gmail.com
محسن
میرعالی
دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی کاربردی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثرات حاد کشش PNF عضله مخالف بر حداکثر گشتاور، مقدار پرش عمودی ارتفاع و خستگی عضله موافق در مفصل زانو افراد غیر ورزشکار بود. روش شناسی: پانزده نفر از دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی (3/1±7/21 سال ، 02/7±9/180 سانتی متر و 8/9±2/75 کیلو گرم) بصورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت نمودند. نمونههای تحقیق، آزمونهای پرش ارتفاع، حداکثر گشتارو تولیدی آیزوکینتیک در حین باز کردن مفصل زانو با سرعتهای 60 و 300 درجه بر ثاینه و همچنین آزمون 25 تکرار حداکثر گشتاور تولیدی آیزوکینتیک در حین باز کردن مفصل زانو با سرعت 60 درجه بر ثانیه را جهت خستگی، اجرا کردند. اطلاعات الکترومایوگرافی از عضلات پهن جانبی و دوسر رانی در حین اجرای آزمون خستگی ثبت شد. از روش آماری t تست وابسته برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج: نتایج آماری پژوهش نشان داد که در حداکثر گشتاور تولیدی آیزوکینتیک در حین باز کردن مفصل زانو در سرعت 60 درجه بر ثانیه (257 در مقابل 257 نیوتن بر متر: 945/0P=) و در سرعت 300 درجه بر ثانیه ( 145 در مقابل 146 نیوتن بر متر: 754/0P=) به ترتیب بین گروه کشش و گروه بدون کشش هیچ تفاوت معنا داری وجود ندارد. در مقدار پرش عمودی ارتفاع نیز به ترتیب بین گروه کشش و گروه بدون کشش هیچ تفاوت معنا داری یافت نشد (3/54 در مقابل 1/53 سانتی متر: 358/0P=). همچنین در مقدار درصد کاهش فرکانس میانه عضله پهن جانبی چهار سر ران (3/14 در مقابل 8/4 درصد: 161/0P=) و خستگی کار عضلات موافق (6/49 در مقابل 8/49 درصد: 891/0P=) به ترتیب بین گروه کشش و گروه بدون کشش تفاوت معنا داری وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: این نتایج نشان میدهد که انجام کشش حاد PNF عضلات مخالف بر حداکثر گشتاور، مقدار پرش عمودی ارتفاع و خستگی عضلات موافق تاثیر معناداری ندارد، بنابراین ممکن است استفاده از این شیوه قبل از تمرین، تاثیر مثبتی بر افزایش عملکرد عضلات موافق نداشته باشد.
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98805.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98805_829d42dcce1a0781f8615386e423c6bc.pdf
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای دانشجویان ورزشکار مرد شرکتکننده در المپیاد ورزشی دانشجویان در سال 1393
1345
1354
FA
مینو
باسامی
استادیار فیزیولوژی ورزش دانشگاه علامه طباطبائی تهران
خسرو
ابراهیم
استاد فیزیولوژی ورزش دانشگاه شهید بهشتی تهران
علی
ملکی
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه شهیدبهشتی تهران
a.maleki871@gmail.com
هدف تحقیق: وضعیت تغذیهای یکی از مهمترین عوامل تعیینکنندۀ سلامتی، آمادگی و عملکرد ورزشی ورزشکاران است. لذا هدف این تحقیق بررسی دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای دانشجویان مرد شرکتکننده در المپیاد ورزشی دانشجویان در سال 1393 بود. روش تحقیق: در این تحقیق 330 دانشجوی ورزشکار به روش انتخابی هدفدار برگزیده و با روش توصیفی- پیمایشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار جمعآوری دادهها پرسشنامه دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای (شامل 4 بخش) بود که به طریقه مصاحبه تکمیل شد. در بخش اول اطلاعات شخصی دانشجویان و در سایر بخشها میزان دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای دانشجویان ورزشکار بررسی شد. در این پرسشنامه 31 سؤال برای دانش تغذیهای، 21 سؤال برای نگرش تغذیهای و 8 سؤال برای عملکرد تغذیهای وجود دارد که حداکثر نمره برای هر سؤال یک میباشد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمونهای t تک نمونهای، تحلیل واریانس یکطرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: یافتهها نشان داد که دانشجویان ورزشکار دانش و نگرش تغذیهای ضعیفی داشتند، اما عملکرد تغذیهای آنان متوسط بود. دراینبین، دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای دانشجویان ورزشکار بهطور معنیداری از حد مطلوب پایینتر بود (05/0p<). علاوه بر این رابطه مثبت و معنیداری بین دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای وجود داشت (05/0 p <) بااینحال، تفاوت معنیداری بین دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای دانشجویان ورزشکار در رشتههای ورزشی مختلف و بر اساس سطح تحصیلات آنان وجود نداشت (05/0 <p ). نتیجهگیری: نتایج این تحقیق نشان داد که وضعیت دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای دانشجویان مرد ورزشکار شرکتکننده در المپیاد ورزشی دانشجویان ضعیف است و همه ورزشکاران صرفنظر از رشته ورزشی و سطوح تحصیلات نیاز مبرم به آموزشهای نظری و کاربردی تغذیهای دارند.
دانش تغذیهای-نگرش,عملکرد- ورزشکاران دانشگاهی
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98807.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98807_f0ca75ac845a320776998f9f41782f16.pdf
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
مقایسه تاثیر 8 هفته فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی بر سطح پایه بیان پی سلکتین و شاخصهای پلاکتی در بیماران قلبی- عروقی
1355
1364
FA
سجاد
احمدی زاد
0000-0001-5859-3556
دانشیار، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی
s_ahmadizad@sbu.ac.ir
مجید
ملکی
استاد، مرکز تحقیقات قلب و عروق شهید رجائی، دانشگاه علوم پزشکی ایران
نسیم
نادری
دانشیار، مرکز تحقیقات قلب و عروق شهید رجائی، دانشگاه علوم پزشکی ایران
هیوا
رحمانی
0000-0002-0202-7384
دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی
h_rahmani@sbu.ac.ir
اکبر
نوری حبشی
دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی
مرتضی
سلیمیان
استادیار، عضو هیات علمی گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
سارا
لطفیان
استادیار، مرکز تحقیقات قلب و عروق شهید رجائی، دانشگاه علوم پزشکی ایران
هدف: پلاکتها نقش مهمی را در علت شناسی بیماریهای قلبی عروقی بازی میکنند. هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر 8 هفته فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی بر سطح پایه بیان پی سلکتین و شاخصهای پلاکتی در بیماران قلبی-عروقی بود. روش شناسی: به همین منظور تعداد 30 بیمار قلبی CABG و PCI به صورت داوطلبانه انتخاب و در سه گروه 10 نفره کنترل، تمرین تداومی و تمرین تناوبی با شدت بالا تقسیم شدند. آزمودنیهای دو گروه تمرین به مدت 8 هفته و هفته ای سه جلسه تمرین ورزشی داشتند. زمان هر جلسه 40 دقیقه بود که فعالیت تناوبی شامل گرم کردن، 8 تکرار 4 دقیقهای فعالیت (2 دقیقه فعالیت باشدت 90 درصد و 2 دقیقه استراحت فعال با شدت 30 درصد) و سرد کردن بود تمرین تداومی شامل 30 دقیقه فعالیت با شدت 60 درصد اوج اکسیژن مصرفی بود. گروه کنترل طی دوره تمرین هیچگونه فعالیت ورزشی نداشتند. نمونههای خونی قبل و بعد از هشت هفته گرفته شده و برای اندازه گیری پی سلکتین به روش فلوسیتومتری و شاخصهای پلاکتی آنالیز شد. از تحلیل واریانس مکرر با عامل بین گروهی و رگرسیون خطی چندگانه برای تحلیل آماری دادهها استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد بین تغییرات پی سلکتین در سه گروه تفاوت معنیدار وجود دارد (013/0=P). با مراجعه به آزمون تعقیبی بانفرونی مشاهده شد که بین تغییرات قبل و بعد از دروه تمرینی گروه کنترل و تمرین تناوبی تفاوت معتی داری وجود دارد (011/0=P). اما تغییرات شاخصهای پلاکتی در سه گروه تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0P>). بحث و نتیجه گیری: براساس یافتههای تحقیق حاضر میتوان نتیجه گیری نمود که هشت هفته فعالیت ورزشی منجر به کاهش پی سلکتین میشود که این کاهش تحت تاثیر نوع فعالیت میباشد و با توجه به تاثیر بیشتر تمرین تناوبی در مقایسه با تمرین تداومی در بیماران قلبی-عروقی، میتوان از تمرینات تناوبی نیز در برنامه بازتوانی این بیماران استفاده کرد.
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98808.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98808_c08834c57edf05cb7478d905fdffad51.pdf
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
پاسخ سطوح کورتیزول، TNF-α و لاکتات پلاسما به مکملدهی حاد کوآنزیم-10 طی فعالیت با شدت ثابت در زنان فعال
1307
1312
FA
مسعود
معینی شبستری
دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
msdmoeini@yahoo.com
گلاره
بیگلری
gelareh_1983@yahoo.com
شهرام
سهیلی
استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس
چکیدههدف تحقیق: هدف از پژوهش حاضر مطالعه پاسخ سطوح کورتیزول، TNF-α و لاکتات پلاسما به مکملدهی حاد کوآنزیم-10 طی فعالیت با شدت ثابت در زنان فعال بود. روش تحقیق: بدین منظور 24 آزمودنی بهصورت تصادفی به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. مکمل شامل 2 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کوآنزیم Q10 بود. دارونما نیز شامل 250 میلی لیتر آب همراه با رنگ خوراکی بود. پروتکل ورزشی به کار رفته در این تحقیق یک فعالیت با شدت ثابت بود. قبل و بلافاصله پس از اتمام آزمون، نمونه خونی جمعآوری شد. دادههای حاصل با استفاده از روش آماری t تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: نتایج حاصل بیانگر عدم وجود تفاوت معنیدار در مقادیر متغیرهای سطوح کورتیزول، TNF-α و لاکتات بین دو گروه در حالت استراحتی و بعد از فعالیت بود (05/0<p). نتیجهگیری: با توجه به نتایج بدست آمده در این پژوهش و عدم وجود اثرات مثبت این مکمل بر شاخصهای سیستم ایمنی و لاکتات، به نظر نمیرسد لزومی برای استفاده از این مکمل در افراد فعال وجود داشته باشد.
کوآنزیم 10- TNF-α- لاکتات,ورزش- دستگاه ایمنی
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98773.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98773_02c990da944edf3b6560937d579ec2ac.pdf
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
پاسخ های التهابی کودکان کوتاه قد مبتلا به ادیوپاتی به 2 هفته بی فعالیتی پس از یک دوره فعالیت بدنی
FA
عباسعلی
گائینی
aagaeini@yahoo.com
مونا
دماوندی
test@sbu.ac.ir
هدف تحقیق: فعالیت بدنی می تواند رشد را با تاثیر بر واسطه های آنابولیک و کاتابولیک، گسترش دهد. این مطالعه با هدف بررسی پاسخ های التهابی کودکان کوتاه قد مبتلا به ادیوپاتی به 2هفته بی فعالیتی پس از یک دوره فعالیت بدنی انجام شد. روش تحقیق: این پژوهش در جامعه کودکان مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان آتیه شهر تهران انجام شد. 14کودک مبتلا به کوتاه قدی ایدیوپاتی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 60دقیقه به فعالیت بدنی پرداختند. شدت فعالیت بدنی 40-60 درصد حداکثر تواتر قلبی بود. سطوح سرمی IL-6، TNF-α و IL-1β قبل و بعد از هشت هفته فعالیت بدنی و بعد از دو هفته بی فعالیتی سنجیده شد.داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و اندازه گیری های مکرر تحلیل شدند. نتایج: یافته های مطالعه افزایش غیر معنی دار مقادیرIL-6 و کاهش غیر معنی دار مقادیر IL-1β را بعد از هشت هفته نشان داد(05/0
کوتاه قدی ایدیوپاتی,سایتوکاین های التهابی- بی فعالیتی- فعالیت بدنی
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98775.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98775_98b513b1152e05cb0dd755bcd917575e.pdf
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
دانش، نگرش و عملکرد تغذیه ای دانشجویان ورزشکار شرکت کنده در المپیاد ورزشی دانشجویان در سال 1393
FA
ali
maleki
moslemmalekib@gmail.com
. چکیده هدف تحقیق: وضعیت تغذیهای یکی از مهمترین عوامل تعیینکنندهی سلامتی، آمادگی و عملکرد ورزشی ورزشکاران است. لذا هدف این تحقیق مطالعه دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای دانشجویان مرد شرکتکننده در المپیاد ورزشی دانشجویان در سال 1393 بود. روش تحقیق: در این تحقیق 330دانشجوی ورزشکار به روش انتخابی هدفدار برگزیده و با روش توصیفی-پیمایشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار جمعآوری دادهها پرسشنامه KAP (شامل 4 بخش) بود که به طریقهی مصاحبه تکمیل شد. در بخش اول اطلاعات شخصی دانشجویان و در سایر بخشها میزان دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای دانشجویان ورزشکار بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای t تک نمونهای، تحلیل واریانس یکطرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: یافتهها نشان داد که دانشجویان ورزشکار دانش و نگرش تغذیهای ضعیفی داشتند، اما عملکرد تغذیهای آنان متوسط بود. در این بین، دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای دانشجویان ورزشکار بهطور معنیداری از حد مطلوب پایینتر بود (0/05> p ). همچنین، تفاوت معنیداری بین دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای دانشجویان ورزشکار با رشته ورزشی و سطح تحصیلات آنان وجود نداشت (0/05 <p ).علاوه بر این رابطه مثبت و معنیداری بین دانش، نگرش و عملکرد تغذیهای وجود داشت (0/05> p ) .نتیجهگیری: نتایج این تحقیق نشان داد که وضعیت دانش، نگرش و عملکرد تغذیه ای دانشجویان مرد ورزشکار شرکتکننده در المپیاد ورزشی دانشجویان در حد متوسط و ضعیف بوده و همه ورزشکاران نیاز مبرم به آموزشهای نظری و کاربردی تغذیهای دارند.
دانش تغذیهای,نگرش,عملکرد,ورزشکاران دانشگاهی
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98778.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98778_912d9556038b4f38c0d6815ab463a3d8.pdf
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
تاثیر 8 هفته فعالیت تناوبی با شدت بالا ی و تداومی بر سطح پایه بیانCD62Pو شاخص های پلاکتی در بیماران قلبی- عروقی
FA
hiwa
rahmani
0000-0002-0202-7384
دانشگاه شهید بهشتی
h_rahmani@sbu.ac.ir
هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر 8 هفته فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی بر سطح پایه بیان CD62Pو شاخص های پلاکتی در بیماران قلبی-عروقی بود. به همین منظور تعداد 30 بیمار قلبی CABG و PCI به صورت داوطلبانه انتخاب و در سه گروه 10 نفره کنترل، تمرین تداومی و تمرین تناوبی با شدت بالا تقسیم شدند. آزمودنی های دو گروه تمرین به مدت 8 هفته و هفته ای سه جلسه تمرین ورزشی داشتند. طول هر جلسه 40 دقیقه بود که فعالیت تناوبی شامل گرم کردن، 8 تکرار 4 دقیقهای فعالیت (2 دقیقه فعالیت و 2 دقیقه استراحت فعال باشدت 90 به30) و سرد کردن بود تمرین تداومی شامل 30 دقیقه فعالیت با شدت 60 درصد اوج اکسیژن مصرفی بود. گروه کنترل طی دوره تمرین هیچگونه فعالیت ورزشی نداشتند. نمونه های خونی قبل و بعد از هشت هفته گرفته شده و برای اندازه گیری پی سلکتین و شاخص های پلاکتی آنالیز شد. از تحلیل واریانس مکرر با عامل بین گروهی و رگرسیون خطی چندگانه برای تحلیل آماری داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد بین تغییرات پی سلکتین در سه گروه تفاوت معنی دار وجود دارد (013/0=P). با مراجعه به آزمون تعقیبی مشاهده شد که بین تغییرات گروه کنترل و تمرین تناوبی تفاوت معتی داری وجود دارد (011/0=P). اما تغییرات شاخص های پلاکتی در سه گروه تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0P>). براساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری نمود که هشت هفته فعالیت ورزشی منجر به کاهش پی سلکتین می شود که این کاهش تحت تاثیر نوع فعالیت می باشد و با توجه به تاثیر بیشتر تمرین تناوبی در مقایسه با تمرین تداومی در بیماران قلبی-عروقی، می توان از تمرینات تناوبی نیز در برنامه بازتوانی این بیماران استفاده کرد.
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98780.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98780_b9dc74b0d38963f3d4e026d71ca22ce1.pdf
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
2676-3710
2645-4041
9
1
2016
11
21
اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی BDNF و عملکرد حافظه زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک
FA
محسن
ابراهیمی
دانشگاه سمنان
mebrahimi@profs.semnan.ac.ir
پگاه
میرزاعلی
pegah.mirzaali@yahoo.com
سید محسن
آوندی
0000-0002-5627-0435
دانشگاه سمنان
m.avandi@semnan.ac.ir
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح BDNF و عملکرد حافظه زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک بود. روش تحقیق: 22 زن داوطلب میانسال مبتلا به سندروم متابولیک به صورت نمونهگیریدردسترس،گزینششدند و به طور تصادفی به دو گروه تمرین (تعداد=12، 14/5 ± 08/43 سال، 16/7 ± 13/74 کیلوگرم) و گروه کنترل (تعداد=10، 53/4 ± 9/39 سال، 61/11 ± 23/82 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین به مدت هشت هفته و سه روز در هر هفته به تمرین مقاومتی پرداختند. تمرین شامل سه نوبت هشت تا ده تکراری با در نظر گرفتن اصل اضافه بار بود. در مراحل پیشآزمون و پایان تمرین، آزمونهای عملکرد حافظه کوتاهمدت و میانمدت و بلندمدت و همچنین خونگیری انجام شد. دادهها با استفاده از آزمونهای تی مستقل، تی وابسته و آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر 2×2 با سطح معنی داری 05/0 P≤تجزیه و تحلیل شدند.یافتهها: تغییر معنیداری در سطوح BDNF و حافظه میان مدت در دو گروه تمرین و کنترل مشاهده نشد (05/0P≥). نتایج آزمون tوابستهافزایش معنیداری در گروه تمرین در حافظه کوتاهمدت و بلندمدت نشان داد (05/0P≤)، اما پس از بررسی اثر تعاملی تمرین تغییرات معنیداری مشاهده نشد(05/0P≥). نتیجه گیری: با وجود اینکه BDNF به عنوان یک متابوتروفین، میانجی اثرات ورزش بر عملکرد شناختی شناخته شده است؛ اما هشت هفته تمرین مقاومتی نمیتواند اثر مطلوبی بر افزایش BDNF و عملکرد حافظه در زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک داشته باشد.
تمرین مقاومتی,BDNF,عملکرد حافظه,زنان میانسال,سندروم متابولیک
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98782.html
https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98782_d6ddc65a88fc78187cbe23b8e66eaab1.pdf