مقایسه تأثیر دو شیوه تمرین هوازی تداومی و تناوبی و بی تمرینی بر سازگاری های عضله قلب

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان

2 دانشگاه شهید بهشتی

3 دانشگاه پیام نور

چکیده

هدف تحقیق: هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر دو شیوه تمرین هوازی تداومی و تناوبی و بی تمرینی بر سازگاری های عضله قلب بود. روش تحقیق: بیست مرد غیر ورزشکار به طور داوطلبانه و تصادفی به دو گروه هوازی تداومی ( 10 نفر) و هوازی تناوبی ( 10 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 8 هفته، هفته ای 3 روز با 70 درصد ضربان قلب بیشینه بود. گروه تداومی 45 دقیقه به طور مداوم و گروه تناوبی 5 مرحله 9 دقیقه ای که مابین آ نها 4 دقیقه استراحت غیرفعال بود، می دویدند. پس از 8 هفته تمرین، آزمودنی ها 4 هفته بی تمرینی داشتند. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تی وابسته استفاده شد. نتایج: با روش اکوکاردیوگرافی، بین قطر پایان دیاستولی بطن چپ،(EDD) قطر پایان سیستولی بطن چپ(ESD)درصد کوتاه شدن الیاف عضلات بطن چپ (%FS)درصد کسر تزریقی بطن چپ ،(%EF) ضخامت دیواره خلفی بطن چپ (PWT) قطر دهلیز چپ (LA)قطر دهانه آئورت،(AO)ضربان قلب ،(HR)فشار خون سیستولی(SBP)و فشار خون دیاستولی(DBP)پس از 8 هفته تمرین تداومی و تناوبی نسبت به قبل از تمرین تفاوت غیر معنی داری(05/0P)بین DBP,SBP.HR.AO.AO.PWT.EF0/0.FS0/0.ESD.EDD پس از 4 هفته بی تمرینی نسبت به 8 هفته تمرین تداومی و تناوبی تفاوت غیر معنی داری (05/0P)نتیجه گیری: دو شیوه تمرین هوازی تداومی و تناوبی و بی تمرینی تقریباً بر سازگاری های عضله قلب تأثیر یکسانی می گذارند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Comparing the effect of aerobic continuous and interval training and detraining on cardiac hypertrophy and atrophy

چکیده [English]


Purpose: The purpose of this study was to compare the effect of aerobic continuous and interval training and
detraining on myocardial adaptations. Methods: Twenty male none- athlete students were volunteered and
divided randomly into aerobic continuous (n= 10) and aerobic interval group (n=10). Subjects participated in
an 8-week running program (3 day/week, at 70% HRmax). Continuous group ran continuously 45 min and
interval group ran five nine- min periods with a four– min inactive rest between the work periods. After 8-week
of training, subjects completed 4-week detraining. Paired sample t-test was used for analyzing data. Results:
Using echocardiography, no significant difference was found in EDD, ESD, %FS, %EF, PWT, LA, AO, HR,
SBP and DBP after 8-week continuous and interval training compared to before training (P>0.05), but a
significant difference was found in IVS (p<0.05). No significant difference was found in EDD, ESD, %FS,
%EF, PWT, LA, AO, HR, SBP and DBP after 4-week detraining compared to 8-week continuous and interval
training (P>0.05), but a significant difference was found in IVS (p<0.05). Conclusion: Aerobic continuous and
interval training and detraining can affect on myocardial adaptations equally.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aerobic exercise
  • detraining
  • physiological hypertrophy
  • left ventricle
  • تاریخ دریافت: 27 اردیبهشت 1394
  • تاریخ بازنگری: 22 خرداد 1403
  • تاریخ پذیرش: 11 دی 1399
  • تاریخ اولین انتشار: 11 دی 1399
  • تاریخ انتشار: 01 اردیبهشت 1389