عباسعلی گائینی؛ مونا دماوندی
دوره 9، شماره 1 ، آذر 1395، ، صفحه 1325-1332
چکیده
هدف تحقیق: فعالیت بدنی یک عامل مهم تقویت سیستم ایمنی و کاهش عوامل التهابی است که می‌تواند رشد را با تاثیر بر واسطه‌های آنابولیک و کاتابولیک، گسترش دهد. این مطالعه با هدف بررسی پاسخ‌های التهابی کودکان کوتاه قد مبتلا به ادیوپاتی به 2 هفته بی فعالیتی پس از یک دوره فعالیت بدنی انجام شد. روش تحقیق: این پژوهش نیمه تجربی در جامعه کودکان ...
بیشتر
هدف تحقیق: فعالیت بدنی یک عامل مهم تقویت سیستم ایمنی و کاهش عوامل التهابی است که می‌تواند رشد را با تاثیر بر واسطه‌های آنابولیک و کاتابولیک، گسترش دهد. این مطالعه با هدف بررسی پاسخ‌های التهابی کودکان کوتاه قد مبتلا به ادیوپاتی به 2 هفته بی فعالیتی پس از یک دوره فعالیت بدنی انجام شد. روش تحقیق: این پژوهش نیمه تجربی در جامعه کودکان مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان آتیه شهر تهران انجام شد . چهارده کودک مبتلا به کوتاه قدی ایدیوپاتی (4 دختر و 10 پسر) انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه به فعالیت بدنی پرداختند. شدت فعالیت بدنی 40-60 درصد حداکثر تواتر قلبی بود. سطوح سرمی IL-6، TNF-α و IL-1β قبل و بعد از هشت هفته فعالیت بدنی و بعد از دو هفته بی فعالیتی سنجیده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل و اندازه گیری‌های مکرر تحلیل شدند. نتایج: یافته‌های مطالعه افزایش غیر معنی‌دار مقادیر IL-6 و کاهش غیر معنی‌دار مقادیر IL-1β را بعد از هشت هفته نشان داد (05/0<P). همچنین، مشخص شد پس از دو هفته بی فعالیتی، TNF-α و IL-1β کاهش غیر معنادار و IL-6 افزایش غیر معنادار داشتند(05/0<P). اختلاف مقادیر TNF-α بین گروه تجربی (69/1±1/14pg/ml) و کنترل(84/8±9/25pg/ml) پس از دو هفته بی فعالیتی معنادار بود (005/0(P=. بحث و نتیجه گیری: به نظر می‌رسد آثار مثبت فعالیت بدنی پس از دو هفته بی فعالیتی تا حدودی هنوز وجود دارد. بنابراین برای تعیین مدت لازم برای کاهش سایتوکاین‌های التهابی به انجام پژوهش‌هایی با دوره تمرین طولانی تر از 8 هفته نیاز می‌باشد.
