آی ناز پورمطهری؛ رعنا فیاض میلانی؛ احد عباسی
دوره 10، شماره 2 ، خرداد 1396، ، صفحه 78-96
چکیده
هدف: با توجه به پتانسیل بالای شکلپذیری عصبی در کودکان، یافتن بهترین روشهای تمرینی برای رسیدن به سازگاری های عصبی مناسب بسیار حائز اهمیت است. BDNFبه عنوان عضوی از خانواده نروتروفین ها، یکی از شاخص های رشد عصبی است که در پاسخ به فعالیت ورزشی افزایش می یابد .هدف اصلی این تحقیق بررسی اثر دو نوع تمرین مقاومتی ثابت و معلق بر سطوح BDNFبزاق ...
بیشتر
هدف: با توجه به پتانسیل بالای شکلپذیری عصبی در کودکان، یافتن بهترین روشهای تمرینی برای رسیدن به سازگاری های عصبی مناسب بسیار حائز اهمیت است. BDNFبه عنوان عضوی از خانواده نروتروفین ها، یکی از شاخص های رشد عصبی است که در پاسخ به فعالیت ورزشی افزایش می یابد .هدف اصلی این تحقیق بررسی اثر دو نوع تمرین مقاومتی ثابت و معلق بر سطوح BDNFبزاق کودکان نابالغ است.روش شناسی: 24 نفر از پسران نابالغ (میانگین سنی 55/0 3/12، مرحله 1 و2 از مقیاس تانر) در سه گروهِ تمرین مقاومتی معلق (TRX)، تمرین مقاومتی با وزن بدن (BWT)،و گروه کنترل(C) تقسیم شدند. گروه‌های تمرین، دو جلسه در هفته و به مدت هشت هفته به تمرین پرداختند. همه گروه‌ها سه روز در هفته در تمرینات منظم فوتبال شرکت می کردند. نمونه بزاق، قبل از شروع تمرینات و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین جمع‌آوری و میزان BDNFبزاق با روش الایزا سنجیده شد. از آزمونِ آنوای یک طرفه با سطح معنی داری 55/0 برای مقایسه بین گروه‌ها استفاده شد.نتایج: با وجود اینکه اثر تمرین مقاومتی بر قدرت عضلات پایین تنه در گروه تجربی به خوبی مشاهده شد، غلظت BDNFبزاق تفاوت معنی داری در بین گروه‌ها نداشت (411/0=P ، 922/0=F ).بحث و نتیجه گیری: از آنجا که کودکان تحت تاثیر فرآیندهای رشد و بلوغ قرار دارند، به تغییرات ناشی از فعالیت ورزشی در نروتروفینها، حساسیت بیشتری دارند در نتیجه یافتههای مشابه میتواند به دلیل شرکت منظم همه گروه‌ها در تمرینات فوتبال باشد.
