نسیم عباسی فرد هفشجانی؛ وازگن میناسیان
دوره 11، شماره 2 ، شهریور 1397، ، صفحه 63-74
چکیده
هدف: هدف کلی این پژوهش بررسی اثرات دو شیوۀ تمرین هوازی و مقاومتی روی میزان امنتین- 1 ، پروتئین واکنشگر C و ظرفیتهوازی زنان دارای اضافه وزن و چاق بود.روش ها: تعداد 22 زن داوطلب غیرفعال دارای اضافه وزن به شکل تصادفی در دو گروه تمرین هوازی )سن 76 / 7 ± 64 / 40 سال،نمایه تودۀ بدن 94 / 4 ± 40 / 30 کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی 98 / 2 ± 31 / 27 ( و تمرین مقاومتی ...
بیشتر
هدف: هدف کلی این پژوهش بررسی اثرات دو شیوۀ تمرین هوازی و مقاومتی روی میزان امنتین- 1 ، پروتئین واکنشگر C و ظرفیتهوازی زنان دارای اضافه وزن و چاق بود.روش ها: تعداد 22 زن داوطلب غیرفعال دارای اضافه وزن به شکل تصادفی در دو گروه تمرین هوازی )سن 76 / 7 ± 64 / 40 سال،نمایه تودۀ بدن 94 / 4 ± 40 / 30 کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی 98 / 2 ± 31 / 27 ( و تمرین مقاومتی )سن 82 / 6 ± 91 / 40 سال، نمایهتودۀ بدن 81 / 4 ± 69 / 31 کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی 99 / 2 ± 94 / 26 ( تقسیم شدند. در مدت هشت هفته، دستور کار تمریناتهوازی شامل دویدن/راه رفتن با شدت 75 - 55 % حداکثر ضربان قلب، به مدت 60 - 30 دقیقه، 3 جلسه در هفته و تمرینات مقاومتیشامل تمرین با وزنه با شدت 75 % یک تکرار بیشینه، به صورت 3 مرحله ای، سه جلسه در هفته بود. نمونه گیری خون قبل ازمداخلات و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا انجام شد .نتایج: پس از 8 هفته تمرین در هر دو گروه مقاومتی و هوازی، مقادیر پروتئین واکنشگر C کاهش معنادار و غلظت پلاسماییامنتین- 1 و میزان ظرفیت هوازی آزمودنی ها افزایش معناداری نشان دادند ) 001 / 0 > P (؛ اما در هر سه متغیر مورداندازه گیری،تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید ) 05 / 0 < P .)نتیجه گیری: یافته های این پژوهش حاکی از اثربخشی هردو تمرین هوازی و مقاومتی روی مقادیر پلاسمایی امنتین- 1 ، پروتئینواکنشگر C و ظرفیت هوازی زنان دارای اضافه وزن بود. به نظر میرسد مداخلات ورزشی کوتاه مدت 8 هفته ای اثر یکسانی روی اینگروه از شاخص های متابولیک دارند.
اسماء طاهری؛ عبدالحمید حبیبی؛ محسن قنبرزاده؛ وازگن میناسیان
دوره 4، شماره 2 ، اردیبهشت 1390
چکیده
هدف: یکی از موانع مهم در اجرای مطلوب و موفقیت‌آمیز فعالیت‌های ورزشی بروز خستگی است، که از پیامدهای اجتناب‌ناپذیر فعالیت‌های شدید جسمانی است. به نظر میرسد که از علل احتمالی بروز خستگی در فعالیت‌های شدید، تجمع اسید لاکتیک باشد. روش‌شناسی: تعداد 13 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سن 86/1±84/21 سال، قد 85/3±162 سانتی‌متر و وزن 44/8±46/57 کیلوگرم ...
بیشتر
هدف: یکی از موانع مهم در اجرای مطلوب و موفقیت‌آمیز فعالیت‌های ورزشی بروز خستگی است، که از پیامدهای اجتناب‌ناپذیر فعالیت‌های شدید جسمانی است. به نظر میرسد که از علل احتمالی بروز خستگی در فعالیت‌های شدید، تجمع اسید لاکتیک باشد. روش‌شناسی: تعداد 13 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سن 86/1±84/21 سال، قد 85/3±162 سانتی‌متر و وزن 44/8±46/57 کیلوگرم به طور داوطلب انتخاب شدند. آزمودنی‌ها در سه روز جداگانه مسافت 200 متر شنای کرال سینه را با شدت بیشینه انجام، و سپس یکی از روش‌های برگشت به حالت اولیه شامل 5 دقیقه راه رفتن در آب سرد (C˚20)، راه رفتن در آب گرم (C˚39) و راه رفتن در آب معتدل (C˚28) انجام شد. سطوح اسید لاکتیک خون آزمودنی‌ها در فواصل زمانی قبل، بلافاصله پس از اجرا، و در دقیقه 2 و 4 از برگشت به حالت اولیه از طریق خون‌گیری با استفاده از کیت‌های لاکتات و دستگاه لاکتومتر اندازه‌گیری گردید. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که بین میزان اسیدلاکتیک خون در سه روش برگشت به حالت اولیه تفاوت معناداری وجود دارد و برگشت به حالت اولیه در آب سرد در مقایسه با آب گرم و معتدل باعث کاهش معناداری در اسیدلاکتیک گردید (01/0 =p). همچنین یافته‌ها نشان داد که در برگشت به حالت اولیه فعال با آب سرد در مقایسه با آب معتدل و گرم بیشترین کاهش در ضربان قلب وجود دارد (001/0=p). بحث و نتیجه‌گیری: برگشت به حالت اولیه در آب سرد باعث دفع بیشتر اسید لاکتیک و نیز بیشترین کاهش ضربان قلب می‌گردد.
