سیده نسیم حبیب زاده؛ فرهاد رحمانی نیا؛ حسن دانشمندی
دوره 2، شماره 1 ، آذر 1388
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثر برنامه پیاده روی بر چگالی استخوان دختران لاغر در پیشگیری از کاهش چگالی استخوانی و پوکی استخوان بود. 20 نفر از دخترا لاغر غیروز شکار 19-25 سال به طور داوطلبانه در این پیوهش شرکت کردند و سپس به طور تصادفی به دو گروه 10 نفره شاهد و تجربی تقسیم شدند. در ابتدای چگالی استخوانی(BMD) آزمودنی ها در دو ناحیه ران و ستون فقرات ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثر برنامه پیاده روی بر چگالی استخوان دختران لاغر در پیشگیری از کاهش چگالی استخوانی و پوکی استخوان بود. 20 نفر از دخترا لاغر غیروز شکار 19-25 سال به طور داوطلبانه در این پیوهش شرکت کردند و سپس به طور تصادفی به دو گروه 10 نفره شاهد و تجربی تقسیم شدند. در ابتدای چگالی استخوانی(BMD) آزمودنی ها در دو ناحیه ران و ستون فقرات به روش جذب دوگانه اشعه ایکس(DEXA) و همچنین پارامترهای خونی در آزمایشگاه اندازه گیری شدند. سپس گروه تجربی برنامه پیاده روی را که شامل 30 دقیقه پیاده روی مداوم با شدت 50/75 درصد حداکثر ضربان قلب 3جلسه در هفته و به مدت 2 ماه بود. انجام دادند. ذتمام اندازه گیری ها بعد از 2 ماه تکرار شدند.برای تجزیه و تحلیل داده ها از t- استودنت در گروه های ناهمبسته در پیش آزمون و پس آزمون در سطح(05/0 >p)استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که برنامه پیاده روی بر چگالی استخوانی ران و ستون فقرات (L4-L2) و غلظت کلسیم و فسفر سرم دختران لاغر گروه تجربی اثر معنی دار نداشت،اما سطح استروژن سرم در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر بود(004/0=P)همچنین کل وزن بدنی دختران لاغر نیز نسبت به مقدار پایه تغییر نکرد،اما توده عضلانی در گروه تجربی افزایش و توده چربی و درصد توده چربی به طور معنی داری کاهش یافتند(0005/0-P) . این پژوهش نتیجه گرفت که برنامه پیاده روی در کوتاه مدت بر چگالی استخوان دختران لاغر اثر نداشت و این بدان معنی است که آن ها همچنان در معرفی خطر ابتلا به پوکی اسخوان قرار دارند.در نتیجه به نظر می رسد به تحقیقات بیشتری برای پیشگیری از این بیماری در دختران لاغر نیاز است.
