رویا ذکری کندلجی؛ وحید ساری صراف؛ مریم نورشاهی
چکیده
هدف: التهاب یکی از پاسخ‌هایی است که پس از فعالیت‌های ورزشی مشاهده شده است. تأثیر التهاب بر خستگی مزمن بیماران روشن است، اما نقش آنان در خستگی ناشی از ورزش و بازیافت مشخص نشده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر 4 هفته مکمل‌دهی روغن ماهی بر خستگی محیطی و بازیافت آن پس از فعالیت وامانده‌ساز در مردان جوان سالم طراحی شد.روش‌ها: بدین‌منظور ...
بیشتر
هدف: التهاب یکی از پاسخ‌هایی است که پس از فعالیت‌های ورزشی مشاهده شده است. تأثیر التهاب بر خستگی مزمن بیماران روشن است، اما نقش آنان در خستگی ناشی از ورزش و بازیافت مشخص نشده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر 4 هفته مکمل‌دهی روغن ماهی بر خستگی محیطی و بازیافت آن پس از فعالیت وامانده‌ساز در مردان جوان سالم طراحی شد.روش‌ها: بدین‌منظور 20 مرد سالم 20-30 ساله به‌صورت نمونة در دسترس در دو گروه تجربی (روغن ماهی) و کنترل (روغن ذرت) قرار گرفتند و به مدت 4 هفته روزانه 6 گرم مکمل دریافت کردند. پیش و پس از دورة مکمل‌دهی، خستگی محیطی و انقباض ارادی بیشینة عضلة ساقی قدامی قبل، بلافاصله بعد و پس از 20 دقیقه بازیافت در پاسخ به آزمون وامانده‌ساز بروس تعدیل‌شده با مدت زمان یکسان اندازه‌گیری شد. خستگی محیطی با استفاده از روش M-wave و سنجش قدرت انقباض ارادی بیشینة عضلة ساقی قدامی اندازه‌گیری شد.نتایج: نتایج آزمون تحلیل دوطرفة واریانس حاکی از تفاوت معنادار در تغییرات قدرت انقباض ارادی بیشینة عضلة ساقی قدامی دو گروه پس از تمرین و پس از 20 دقیقه بازیافت پس از 4 هفته مکمل‌دهی، است (046/0P=). این در حالی است که تفاوت معناداری در مقادیر موج ام و تغییرات آن پس از فعالیت مشاهده نشد (05/0P>). همچنین تفاوت معناداری در میزان درک فشار پس از فعالیت بین دو گروه مشاهده شد (05/0˂P).نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد مصرف روغن ماهی به‌عنوان کاهندة التهاب، موجب کاهش خستگی و بهبود بازیافت پس از فعالیت وامانده‌ساز می‌شود، اما در خستگی محیطی، این اتفاق در انتشار عصبی-عضلانی نبوده است، بنابراین سازوکار عضلانی یا مرکزی مسئول این بهبود است.
