عباسعلی گائینی؛ فهیمه کاظمی؛ جواد مهدی آبادی
دوره 3، شماره 2 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف تحقیق: هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر دو شیوه تمرین هوازی تداومی و تناوبی و بی تمرینی بر سازگاری های عضله قلب بود. روش تحقیق: بیست مرد غیر ورزشکار به طور داوطلبانه و تصادفی به دو گروه هوازی تداومی ( 10 نفر) و هوازی تناوبی ( 10 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 8 هفته، هفته ای 3 روز با 70 درصد ضربان قلب بیشینه بود. گروه تداومی 45 دقیقه به طور ...
بیشتر
هدف تحقیق: هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر دو شیوه تمرین هوازی تداومی و تناوبی و بی تمرینی بر سازگاری های عضله قلب بود. روش تحقیق: بیست مرد غیر ورزشکار به طور داوطلبانه و تصادفی به دو گروه هوازی تداومی ( 10 نفر) و هوازی تناوبی ( 10 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 8 هفته، هفته ای 3 روز با 70 درصد ضربان قلب بیشینه بود. گروه تداومی 45 دقیقه به طور مداوم و گروه تناوبی 5 مرحله 9 دقیقه ای که مابین آ نها 4 دقیقه استراحت غیرفعال بود، می دویدند. پس از 8 هفته تمرین، آزمودنی ها 4 هفته بی تمرینی داشتند. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تی وابسته استفاده شد. نتایج: با روش اکوکاردیوگرافی، بین قطر پایان دیاستولی بطن چپ،(EDD) قطر پایان سیستولی بطن چپ(ESD)درصد کوتاه شدن الیاف عضلات بطن چپ (%FS)درصد کسر تزریقی بطن چپ ،(%EF) ضخامت دیواره خلفی بطن چپ (PWT) قطر دهلیز چپ (LA)قطر دهانه آئورت،(AO)ضربان قلب ،(HR)فشار خون سیستولی(SBP)و فشار خون دیاستولی(DBP)پس از 8 هفته تمرین تداومی و تناوبی نسبت به قبل از تمرین تفاوت غیر معنی داری(05/0P)بین DBP,SBP.HR.AO.AO.PWT.EF0/0.FS0/0.ESD.EDD پس از 4 هفته بی تمرینی نسبت به 8 هفته تمرین تداومی و تناوبی تفاوت غیر معنی داری (05/0P)نتیجه گیری: دو شیوه تمرین هوازی تداومی و تناوبی و بی تمرینی تقریباً بر سازگاری های عضله قلب تأثیر یکسانی می گذارند.
