نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• ساعد دستان ¹
• سعید نقیبی ²
• مریم وطن دوست ²

¹ گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور، البرز، ایران

² گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

چکیده

زمینه و هدف: گسترش بافت چربی به میزان آنژیوژنز آن بستگی دارد و فعالیت‌های ورزشی بر عوامل آنژیوژنیک گوناگون در این بافت تأثیرگذارند. با گسترش بافت چربی و آدیپوژنز، شبکة مویرگی متراکم و بسته در این بافت تشکیل می‌شود که می‌تواند عوامل آنژیوژنیک را سرکوب کند. در صورت وجود شبکة مویرگی گسترده و عوامل آنژیوژنیک مانند VEGF-A در این بافت، می‌توان از گسترش بافت چربی پیشگیری کرد. هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسة اثر انواع تمرینات استقامتی بر بیان ژن‌های آنژیوژنیک عامل رشد اندوتلیال عروق (VEGF-A) و ترومبوسپوندین-1 (TSP-1) بافت چربی زیرجلدی موش‌های صحرایی بود.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، ۳۲ سر موش صحرایی نر ویستار با سن هشت هفته و وزن 33 ± 237 گرم به‌صورت تصادفی به چهار گروه مساوی کنترل، تمرین هوازی تداومی فزاینده با شدت بالا (HIT)، تمرین هوازی تداومی با شدت متوسط (MIT) و تمرین هوازی تناوبی با شدت بالا (HIIT) تقسیم شدند. تمرینات روی نوار گردان شامل هشت هفته و پنج جلسه در هفته بود، به‌طوری‌که تمرین HIT شامل دویدن با سرعت ۲۰ متر بر دقیقه یا با شدت 65 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه (VO2max)، با شیب فزایندة تدریجی به مدت 30 دقیقه بود. تمرین MIT شامل دویدن با شدت 65 درصد VO2max به مدت 37 دقیقه بود و تمرین HIIT شامل چهار وهله تناوب شدید با زمان چهار دقیقه دویدن با شدت ۹۰ تا ۱۰۰ درصد VO2max و چهار وهله تناوب کم شدت با زمان سه دقیقه با ۵۰ تا ۶۰ درصد VO2max (روی‌هم‌رفته ۲۸ دقیقه) بود. در نهایت، 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی، بافت چربی زیرجلدی جدا و  بیان ژن‌های VEGF-A و TSP-1 در بافت چربی زیرجلدی با روش RT-qPCR اندازه‌گیری شد. داده‌های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه‌وتحلیل  و سطح معناداری 05/0>P در نظر گرفته شد.
نتایج: یافته‌ها نشان داد که هر سه مداخلة تمرینی موجب افزایش معنادار بیان ژن VEGF-A در بافت چربی زیرجلدی شد، ولی تنها تمرین HIT به‌طور معناداری بیان TSP-1 را در این بافت کاهش داد (05/0P˂). همچنین افزایش بیان VEGF-A در پی تمرین HIT در مقایسه با HIIT به‌طور معناداری بیشتر بود (05/0P˂).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این تحقیق، تمرین هوازی تداومی پرشدت و فزاینده، شاید مطلوب‌ترین روش تمرینی برای افزایش رگ‌زایی در بافت چربی زیرپوستی به‌شمار ‌رود. این نوع تمرینات، با بهبود خون‌رسانی به بافت چربی می‌توانند در کاهش تودة چربی مؤثر واقع شوند.

کلیدواژه‌ها

• بافت چربی
• ترومبوسپوندین-1
• تمرین ورزشی
• رگ‌زایی.1

موضوعات

• فیزیولوژی ورزشی (عمومی)

عنوان مقاله [English]

Comparison of the effect of different methods of aerobic exercise on the treadmill on the expression of angiogenesis genes in adipose tissue of rats

نویسندگان [English]

• Saed Dastaan ¹
• Saeid Naghibi ²
• Maryam Vatandoust ²

¹ School of Physical Education, Payame Noor University, Alborz, Iran

² 2Departmant of exercise physiology, Payame Noor University (PNU), Tehran, Iran

چکیده [English]

Background and Purpose: The expansion of fat tissue depends on its angiogenesis rate, and exercise activities affect various angiogenic factors in this tissue. With the expansion of fat tissue and adipogenesis, a dense and closed capillary network is formed in this tissue, which can suppress angiogenic factors. If there is a wide capillary network and angiogenic factors such as VEGF-A in this tissue, the expansion of fat tissue can be prevented. The aim of this study was to investigate and compare the effect of a variety of endurance exercises on the expression of angiogenic genes vascular endothelial growth factor (VEGF-A) and thrombospondin-1 (TSP-1) in the subcutaneous fat tissue of rats.
Materials and Methods: In this experimental study, 32 male Wistar rats aged eight weeks and weighing 237 ± 33 grams were randomly divided into four equal groups of control, high-intensity progressive continuous aerobic training (HIT), moderate-intensity continuous aerobic training (MIT) and, high-intensity interval aerobic training (HIIT). The treadmill training protocols consisted of eight weeks, so that the HIT training consisted of running at a speed of 20 m/min or at an intensity of 65% of the maximum oxygen consumption (VO2max), with a gradually increasing slope for 30 minutes. MIT training consisted of running with an intensity of 65% VO2max for 37 minutes, and HIIT training consisted of four high-intensity intervals with four minutes of running with an intensity of 90-100% VO2max and four low-intensity intervals with a duration of three minutes with 50-60% VO2max (28 minutes in total). Finally, 48 hours after the last training session, the subcutaneous fat tissue was isolated and the expression of VEGF-A and TSP-1 genes in the subcutaneous fat tissue was measured by RT-qPCR method. The resulting data were analyzed using a one-way analysis of variance and Tukey's post hoc test, and the significance level was considered P ≤ 0.05.
Results: The findings of the present study showed that all three exercise interventions significantly increased the expression of the VEGF-A gene in subcutaneous fat tissue; But only HIT training could significantly reduce the expression of TSP-1 in this tissue (P ˂ 0.05). Also, the increase in VEGF-A expression was significantly higher after HIT training compared to HIIT (P ˂ 0.05).
Conclusion: According to the findings of this study, high-intensity and progressive continuous aerobic training is probably the most desirable training method to increase angiogenesis in subcutaneous fat tissue. These types of exercises can be effective in reducing fat mass by improving blood supply to fat tissue.

کلیدواژه‌ها [English]

• Exercise training
• Angiogenesis
• Adipose tissue
• Thrombospondin-1