نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محسن اکبر پور ¹
• صفورا صباغیان راد ¹
• نرگس چمنی ²

¹ گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی،دانشگاه قم، قم، ایران

² گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، موسسه آموزشی عالی طلوع مهر، قم، ایران

چکیده

هدف: هدف اصلی پژوهش بررسی مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی سنتی و TRXبر برخی شاخص‌های اکسایشی و ضد اکسایشی زنان مبتلا به دیابت نوع دو.
مقدمه : دیابت نوع دو یک بیماری مزمن غیر واگیر با شیوع جهانی بالا است. این بیماری با عوامل خطرساز قابل تغییر مانند کم تحرکی و سوء تغذیه همراه است و با بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان ، دو عامل اصلی مرگ و میر در جهان ارتباط قوی دارد. در سالهای اخیر ، رابطه ای بین نشانگرهای زیستی استرس اکسیداتیو و دیابت نوع دو پیدا شده است.
روش شناسی پژوهش :نمونه آماری پژوهش ۳۰ زن مبتلا به دیابت نوع۲ با رده سنی ۵۵-۴۰ سال تشکیل دادند که به صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در سه گروه، تمرین مقاومتی (۱۰نفر)، گروه TRX(۱۰نفر)،گروه کنترل (۱۰نفر) قرار گرفتند. برنامه های تمرینی شامل ۸ هفته و هر هفته جلسه تمرین مقاومتی با شدت ۶۵ درصد حداکثر بیشینه تکرار انجام شد و در پایان هفته هشتم به ۸۰ درصد تکرار بیشینه رسید.در این مدت گروه کنترل هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشتند. از آزمونT همبسته برای بررسی تفاوت های دورن گروهی و از تحلیل کواریانس با استفاده از آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تفاوت‌های بین گروهی استفاده شد. نمونه آماری پژوهش ۳۰ زن مبتلا به دیابت نوع۲ با رده سنی ۵۵-۴۰ سال تشکیل دادند که به صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در سه گروه، تمرین مقاومتی (۱۰نفر)، گروه TRX(۱۰نفر)،گروه کنترل (۱۰نفر) قرار گرفتند. برنامه های تمرینی شامل ۸ هفته و هر هفته جلسه تمرین مقاومتی با شدت ۶۵ درصد حداکثر بیشینه تکرار انجام شد و در پایان هفته هشتم به ۸۰ درصد تکرار بیشینه رسید.در این مدت گروه کنترل هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشتند. از آزمونT همبسته برای بررسی تفاوت های دورن گروهی و از تحلیل کواریانس با استفاده از آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تفاوت‌های بین گروهی استفاده شد.
یافته‌ها: پس از هشت هفته تمرینات مقاومتی سنتی وTRX افزایش معناداری در سطوح SOD و GPX در دوگروه تجربی مشاهده شد(۰۵/۰ >p ). با این حال در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد، همچنین میزان MDA پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون در هر دو گروه تمرینی مقاومتی سنتی وTRX کاهش معناداری نشان داد. نتایج تحلیل بین گروهی نشان داد که بین دو گروه تمرین مقاومتی و TRX بر شاخص های SOD, GPXوMDA تفاوت معنی داری وجود ندارد)۰۵/۰(P>، درحالی این دو گروه تجربی با گروه کنترل در مرحله پس آزمون معنی دار بود.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می‌توان بیان داشت که؛ هر دو روش تمرینی می‌توانند تاثیرات پیشگیرانه‌ای در شاخص‌های اکسایشی (SOD و GPX)و ضد اکسایشی(MDA) زنان مبتلا به دیابت نوع دو داشته باشد.

کلیدواژه‌ها

• تمرین مقاومتی سنتی
• تمرین TRX
• اکسیدان
• آنتی اکسیدان
• دیابت نوع دو

موضوعات

• علم تمرین

عنوان مقاله [English]

Comparison of the effect of eight weeks of traditional resistance training and TRX on some oxidative and antioxidant indicators in women with type 2 diabetes

نویسندگان [English]

• Mohsen Akbarpour ¹
• Safoora Sabagheyan rad ¹
• Narjes Chamani ²

¹ Department of Physical Education and Sports Sciences, University of Qom, Qom, Iran

² Expert Physical Education and Sports Sciences, University of Toloe Mehr, Qom, Iran

چکیده [English]

Purpose: The main objective of the research is to compare the effect of eight weeks of traditional resistance training and TRX on some oxidative and anti-oxidative indicators in women with type 2 diabetes.
Introduction: Type 2 diabetes is a chronic non-communicable disease with a high global prevalence. This disease is associated with modifiable risk factors such as inactivity and malnutrition, and is strongly related to cardiovascular diseases and cancer, the two main causes of death in the world. In recent years, a relationship between biomarkers of oxidative stress and type 2 diabetes has been found.
Methods: The statistical sample of the research consisted of 30 women with type 2 diabetes aged 40-55 years who were purposefully selected and randomly divided into three groups: resistance training (N=10), TRX group (N=10), and control group (N=10). were placed. The training program consisted of 8 weeks and every week a resistance training session was performed with an intensity of 65% of the maximum repetitions and at the end of the eighth week it reached 80% of the maximum repetitions. During this period, the control group did not do any sports activities. Correlated T-test was used to examine group differences and covariance analysis using Bonferroni's post hoc test was used to examine inter-group differences.The training program consisted of 8 weeks and every week a resistance training session was performed with an intensity of 65% of the maximum repetitions and at the end of the eighth week it reached 80% of the maximum repetitions. During this period, the control group did not do any sports activities. Correlated T-test was used to examine group differences and covariance analysis using Bonferroni's post hoc test was used to examine inter-group differences.
Results: After eight weeks of traditional resistance training and TRX, a significant increase in SOD and GPX levels was observed in the two experimental groups (p < 0.05). However, no significant difference was observed in the control group, and the amount of MDA after the test compared to the pre-test showed a significant decrease in both traditional and TRX resistance training groups. The results of intergroup analysis showed that there is no significant difference between the two groups of resistance training and TRX on SOD, GPX and MDA indices (P>0.05), while these two experimental groups were significant with the control group in the post-test phase.
Conclusion: Based on the obtained results, it can be said that; Both training methods can have preventive effects on oxidative (SOD and GPX) and anti-oxidative (MDA) indicators in women with type 2 diabetes.

کلیدواژه‌ها [English]

• traditional resistance training
• TRX training
• Oxidan
• anti-oxidan
• type 2 diabetes