تأثیر تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) و مکمل‌یاری بربرین (BB) بر فِروپتوز ناشی از کتامین در بافت بیضه رت‌های ویستار: با تأکید بر مسیر پیامرسانی Xc/GSH/GPX

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه فیزیولوژی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

چکیده

زمینه و هدف: مصرف طولانی‌مدت کتامین می‌تواند به تغییرات منفی در بافت‌های بیولوژیکی، از جمله بیضه و اختلال در فرایند فِروپتوز منجر شود. نخستین استراتژی برای مقابله با این آثار، ترک کتامین و اتخاذ روش‌های تغذیه‌ای، مکمل‌ یاری و تمرین ورزشی است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر ترک کتامین، ترک کتامین همراه با تمرین ورزشی با شدت متوسط (MICT)، ترک کتامین همراه با مکمل‌یاری بربرین (BB) و ترک کتامین همراه با ترکیب MICT+BB بر برخی شاخص‌های مرتبط با فِروپتوز بافت بیضه رت‌های ویستار پس از مواجهه مزمن با کتامین است.
مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی، 36 رت به طور تصادفی به شش گروه شش‌تایی تقسیم شدند: 1) کنترل، 2) کتامین، 3) کتامین/ترک، 4) کتامین/ترک+BB، 5) کتامین/ترک+ MICT و 6) کتامین/ترک+BB+MICT. رت‌های گروه‌های مداخله به مدت 8 هفته کتامین را با دوز 100 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. پس از این دوره، تزریق کتامین در تمام گروه‌ها متوقف شد. سپس، رت‌های گروه‌های دارای MICT با شدت 70ـ65 درصد حداکثر سرعت و گروه‌های دارای مکمل BB با دوز 50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 8 هفته تمرین و مکمل‌ یاری شدند. مقادیر آهن (Fe)، محتوای گلوتاتیون (GSH)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و مالون د آلدهید (MDA)، و بیان زنجیره سنگین فِریتین (Fth)، فِروپورتین (Fpn)، ترانسفرین واردکننده آهن (Tfr1) و عضو 11 از خانواده 7 انتقال دهنده های محلول (SLC7A11) ارزیابی شد. از آزمون تحلیل واریانس یک-طرفه (ANOVA) برای مقایسه بین گروهی و جهت تعیین اختلاف در گروه ها از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
نتایج: تزریق کتامین باعث افزایش مقادیر Fe، MDA، Tfr1 و کاهش مقادیر GSH و GPX شد. در گروه کتامین/ترک+BB و گروه کتامین/ترک+MICT مقادیر شاخص‌های GPX، SLC7A11، GSH و Fpn به طور معنی داری افزایش یافت، در حالی که مقادیر MDA و Tfr1 کاهش یافت. در نهایت، در گروه ترکیبی (کتامین/ترک+BB+MICT) بیشترین مقدار بهبودی در همین شاخص‌ها مشاهده شد (05/0p<).
نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت که کتامین باعث افزایش استرس اکسایشی و القاء فروپتوز بافت بیضه می شود. در مقابل، MICT و مکمل‌یاری BB به طور مستقل و توأمان (MICT+BB) می‌تواند اثرات بهبودبخش بارزی بر کاهش استرس اکسایشی و شاخص‌های فروپتوز بافت بیضه رت‌های نر ویستار متعاقب مواجهه مزمن با کتامین داشته باشد. به‌طور کلی، نتایج حاکی از آن است که تا حدودی ترکیب MICT+BB دارای اثر هم افزایی است. با این حال، BB و MICT به تنهایی نیز می‌توانند به طور موثری آسیب‌های ناشی از استرس اکسایشی و فروپتوز بافت بیضه را کاهش دهند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Effects of Moderate-Intensity Continuous Training (MICT) and Berberine Supplementation (BB) on Ketamine-Induction Ferroptosis in Testicular Tissue of Wistar Rats: Emphasis on the Xc/GSH/GPX Signaling Pathway

نویسندگان [English]

  • Mahsa Ehsanifar
  • Asghar Tofighi
  • Javad Tolouei Azar
Department of Exercise Physiology and Corrective Exercises, Faculty of Sport Sciences, Urmia University, Urmia, Iran
چکیده [English]

Background and Objective: Long-term consumption of ketamine can result in adverse changes in biological tissues, including the testicles, as well as disruptions in the ferroptosis process. The primary strategy for addressing these effects involves discontinuing ketamine use and adopting nutritional interventions, supplementation, and exercise. Therefore, the present study aims to investigate the effects of ketamine withdrawal, ketamine withdrawal combined with moderate-intensity continuous training (MICT), ketamine withdrawal accompanied by berberine supplementation (BB), and ketamine withdrawal combined with the MICT+BB on certain indices related to testicular ferroptosis in Wistar rats following chronic exposure to ketamine.
Materials and Methods: In this experimental study, 36 rats were randomly assigned to six groups, each consisting of six rats: 1) control, 2) ketamine, 3) ketamine withdrawal, 4) ketamine withdrawal + BB, 5) ketamine withdrawal + MICT, and 6) ketamine withdrawal + BB + MICT. Rats in the intervention groups were administered ketamine at a dose of 100 mg per kilogram of body weight for 8 weeks. Following this period, ketamine injection was halted for all groups. Rats in the MICT groups exercised at an intensity of 65-70% of their maximum speed, while those in the BB supplementation groups received a dosage of 50 mg per kilogram of body weight for an additional 8 weeks. Levels of iron (Fe), glutathione (GSH), glutathione peroxidase (GPX), and malondialdehyde (MDA), as well as the expression of ferritin heavy chain (Fth), ferroportin (Fpn), iron-regulating transferrin receptor (Tfr1), and solute carrier family 7 member 11 (SLC7A11) were assessed. A one-way analysis of variance (ANOVA) was employed for intergroup comparisons, and Tukey's post hoc test was used to identify differences among groups.
Results: Ketamine administration resulted in increased levels of Fe, MDA, and Tfr1, while decreasing levels of GSH and GPX. In the ketamine withdrawal + BB and ketamine withdrawal + MICT groups, the levels of GPX, SLC7A11, GSH, and Fpn significantly increased, in contrast to the reductions in MDA and Tfr1. Ultimately, the combined group (ketamine withdrawal + BB + MICT) exhibited the most substantial improvement in these indices (p < 0.05).
Conclusion: In summary, ketamine appears to increase oxidative stress and induce ferroptosis in the testicular tissue. Conversely, MICT and BB supplementation, both independently and synergistically (MICT + BB), can significantly ameliorate oxidative stress and the indices of testicular ferroptosis in male Wistar rats following chronic ketamine exposure. Overall, the results suggest a certain degree of synergistic effect from the MICT + BB combination. However, both BB and MICT independently can also effectively reduce the damage caused by oxidative stress and testicular ferroptosis.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Testicle
  • Berberine
  • Exercise training
  • Ferroptosis
  • Ketamine

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 22 آبان 1403
  • تاریخ دریافت: 15 شهریور 1403
  • تاریخ بازنگری: 27 مهر 1403
  • تاریخ پذیرش: 20 آبان 1403
  • تاریخ اولین انتشار: 22 آبان 1403
  • تاریخ انتشار: 22 آبان 1403