تأثیر یک دوره تمرین ایستگاهی منتخب بر میلوپراکسیداز پلاسما در زنان

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه الزهرا (س)

2 دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

چکیده

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرینات ایستگاهی منتخب بر عوامل دستگاه ایمنی شامل آنزیم‌های میلوپراکسیداز (MPO) در زنان تمرین نکرده بود. روش‌شناسی: برای این منظور 30 نفر دانشجوی زن رشته‌های غیر تربیت بدنی دانشگاه پیام نور سبزوار به طور تصادفی به دو گروه تجربی (تعداد: 15 نفر، سن: 88/0 ± 7/20 سال، و میانگین شاخص توده بدنی 19/4±3/24 کیلوگرم بر مترمربع) و گروه کنترل (تعداد: 15 نفر، میانگین سن :8/1±7/20 سال و شاخص توده بدنی: 3/3 ± 4/21 کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته، هفته‌ای سه روز، تمرینات ایستگاهی منتخب را اجرا کردند. هر ایستگاه از 30 تا 60 دقیقه با 30 ثانیه استراحت بین ایستگاه‌ها اجرا شد. تعداد دورها از سه تکرار در هفته‌ی اول به شش تکرار در هفته‌ی آخر افزایش یافت. تمرین شامل سه بخش گرم کردن، حرکات ایستگاهی بی‌هوازی و سرد کردن بود. گروه کنترل فعالیتی نداشت. از هر دو گروه در دو نوبت (یک ساعت قبل از فعالیت و 24‌ ساعت پس از انجام فعالیت) نمونه‌های خونی برای سنجش میزان تغییرات میلوپراکسیداز اخذ گردید. نرمال بودن داده‌ها با استفاده از آزمون کلموگراف اسمیرنوف بررسی شد. برای مقایسه‌ی تغییرات درون و برون گروهی از آزمون t استفاده شد. از روش الایزای ساندویچی برای سنجش سطوح میلوپراکسیداز سرم استفاده شد. نتایج: یافته‌ها نشان داد که میزان تغییرات سطوح میلوپراکسیداز سرم (گروه تجربی: قبل از تمرین: 67/14±5/64، بعد از تمرین: 83/28±4/70، گروه کنترل: قبل از تمرین: 88/24±5/63 ، بعد از تمرین: 35/25±7/65 )(392/0p=) در هیچ یک از گروه‌های تجربی و کنترل معنی‌دار نبود (05/0P≥). تغییرات بین گروهی (گروه تجربی: 9/5+، گروه کنترل: 3/2+) نیز از نظر آماری معنی‌دار نبود. بحث و نتیجه‌گیری: از یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که تمرینات ایستگاهی منتخب این پژوهش نمی‌تواند تأثیر لازم را برای بهبود و افزایش کارایی دستگاه ایمنی در افراد غیرفعال ایجاد نماید.

کلیدواژه‌ها


  • تاریخ دریافت: 27 اردیبهشت 1394
  • تاریخ بازنگری: 10 فروردین 1403
  • تاریخ پذیرش: 11 دی 1399
  • تاریخ اولین انتشار: 11 دی 1399
  • تاریخ انتشار: 01 اردیبهشت 1390