تأثیر انواع موسیقی محرک، آرام‌بخش و دلخواه بر عملکرد بیشینه و زیربیشینه پسران غیرورزشکار

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 داﻧﺸﮕﺎه رازی ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎه

2 داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ

چکیده

هدف: موسیقی یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار بر عملکرد ورزشی می‌باشد. در سال‌های گذشته تحقیقات زیادی به بررسی تأثیرات موسیقی بر شاخص‌های تعیین کننده در ورزش پرداخته‌اند. با این حال هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر انواع موسیقی بر عملکرد بیشینه و زیربیشینه پسران غیر ورزشکار بود. روش شناسی: در طرح یک گروهی با آزمون‌های مکرر 12 پسر غیر ورزشکار در این پژوهش شرکت داشتند. افراد طی چهار هفته، با فاصله زمانی یک هفته استراحت، از هفته اول تا چهارم به ترتیب در شرایط مختلف؛ بدون موسیقی، با موسیقی محرک، موسیقی آرام‌بخش و موسیقی دلخواه، پروتکل بروس را تا سر حد خستگی انجام دادند. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر جهت بررسی تفاوت میانگین‌های مراحل مختلف پژوهش استفاده گردید. سطح معنی‌داری (05/0p=) در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج نشان داد پخش انواع موسیقی در هنگام انجام عملکرد بیشینه در آزمون بروس بر زمان رسیدن به خستگی، حداکثر اکسیژن مصرفی و میزان درک فشار تأثیر معنی‌داری ندارد. همچنین بین آثار هر سه نوع موسیقی بر شاخص‌های اندازه‌گیری شده نیز تفاوت معنی‌داری دیده نشد. در عملکرد زیربیشینه در مرحله دوم آزمون بروس کاهش معنی‌داری در میزان درک فشار در هنگام پخش موسیقی محرک و دلخواه مشاهده شد. بحث و نتیجه-گیری: با توجه به یافته‌های بدست آمده از این پژوهش و مقایسه آن‌ با نتایج تحقیقات پیشین می‌توان نتیجه گرفت که با وجود تأثیرات کمک‌کننده موسیقی در عملکردهای زیر بیشینه، در فعالیت‌های که به صورت بیشینه انجام می‌شود، انواع موسیقی تأثیر قابل توجه‌ای بر شاخص‌های تمرینی ندارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The effect of stimulatory, light, and arbitrary musical on maximum and sub maximum performance of non- athletic men

چکیده [English]

 
 
 
Introduction: Music is one of the important and affecting factors on sports performance. Most research investigated the effects of music on the indexes decisive in the exercise. However, the present study was to investigate the effect of music on the maximum and sub maximum performance non-athletic men.
Methodology: In test project with a group of 12 men non-athletes with a frequently participated in this study. During those four weeks, with take a week off from the first to fourth weeks, respectively in different circumstances without music, with stimulating music, light music and arbitrary music, Bruce protocol was performed to the extent of fatigue. We use the ANOVA with repeated measures to analysis the difference of the averages of the various stages. The significance level was (p≤0٫05).
Results: The results showed playing variety of music during the peak of the Bruce protocol on time to exhaustion, the maximal oxygen uptake and the perceived exertion rate no significant effect. Also, we didn't observed significant difference on measured indexes in the three type of music. In sub maximal performance in second stage Bruce test, was observed a significant difference in the perceived exertion rate when playing stimulatory and
arbitrary music.
Conclusions: According to the findings obtained from this study and comparison it with previous research it can be
concluded that despite useful effects of music on suh maximal performance in the maximum activity the type

کلیدواژه‌ها [English]

  • maximum performance
  • Time to exhaustion
  • maximal oxygen uptake
  • perceived exertion rate
  • تاریخ دریافت: 27 اردیبهشت 1394
  • تاریخ بازنگری: 29 خرداد 1403
  • تاریخ پذیرش: 11 دی 1399
  • تاریخ اولین انتشار: 11 دی 1399
  • تاریخ انتشار: 01 اردیبهشت 1391