نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
1 دانشگاه شهید بهشتی
2 دانشگاه رازی کرمانشاه
چکیده
هدف: رشد و هایپرتروفی عضلانی، تحت تأثیر عوامل مختلف از جمله عوامل تنظیمی میوژنیک1 و عامل تغییر شکل رشدی بتا2 قرار میگیرند. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی دایرهای بر سطح میوژنین و میوستاتین پلاسما بود. روششناسی: دوازده مرد جوان سالم (انحراف معیار± میانگین؛ سن 1/2±1/22 سال، قد 5/6±2/176 سانتیمتر و وزن 2/8±0/69 کیلوگرم) پس از آشناسازی و تعیین 1-RM در یک جلسه فعالیت و یک جلسه کنترل شرکت نمودند. در جلسه فعالیت افراد با شدت 55 درصد 1-RM و سه ست با 15 تکرار و دو دقیقه استراحت بین هر چرخه را اجرا نمودند، اجرای دو جلسه فعالیت مقاومتی و کنترل به فاصله یک هفته انجام شد. قبل از فعالیت، پس از فعالیت، یک ساعت ریکاوری و صبح روز بعد نمونه خونی در حالت ناشتا گرفته شد و برای اندازهگیری میوژنین و میوستاتین به روش الایزا مورد استفاده قرار گرفت. یافتهها: نتایج تحلیل واریانس مکرر( 4×2) نشان داد که مقادیر میوژنین در جلسه فعالیت به طور معنیداری بالاتر از جلسه کنترل بود (05/0< P). مقدار میوژنین پس از فعالیت به طور معنیداری بیشتر از سایر زمانها بود (05/0< P). تعامل زمان و فعالیت بر مقدار میوژنین تأثیر معنیداری داشت (05/0< P). تعامل زمان و فعالیت بر مقدار میوستاتین اثر معنیداری داشت (05/0< P). مقدار میوستاتین 24ساعت پس از فعالیت به طور معنیداری کمتر از بلافاصله بعد فعالیت و قبل از فعالیت (05/0< P) بود. نتیجه-گیری: با توجه به یافتههای تحقیق حاضر فعالیت مقاومتی دایرهای محرک قوی و اثر گذار بر میوژنین و میوستاتین پلاسما می-باشد. بنابراین این نوع فعالیت میتواند به عنوان محرکی برای هایپرتروفی عضلانی در نظر گرفته شود. با توجه به اهمیت میوژنین و میوستاتین در رشد بافت عضلانی پیشنهاد میشود تحقیقات بعدی در زمینه تأثیر فعالیت یا تمرین مقاومتی دایرهای بر بیان ژن میوژنین و میوستاتین عضله انجام شود.
کلیدواژهها
- -