مهران کارگر؛ حمید معرفتی؛ محمدرضا امیر سیف الدینی؛ علیرضا سلیمی
دوره 3، شماره 2 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف تحقیق: تمرینات پلایومتریک موجب افزایش قدرت و قابلیت انفجاری در ورزشکاران رشته های مختلف می شود. فعالیت انفجاری در آب نیز به طور برجسته اثرات سودمندی دارد. به هر حال تحقیقات کمی تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی را از نظر عملکردی و کوفتگی عضلانی با هم مقایسه کرده است. هدف از این مطالعه، مقایسه اثرات برنامه تمرینی پلایومتریک در خشکی ...
بیشتر
هدف تحقیق: تمرینات پلایومتریک موجب افزایش قدرت و قابلیت انفجاری در ورزشکاران رشته های مختلف می شود. فعالیت انفجاری در آب نیز به طور برجسته اثرات سودمندی دارد. به هر حال تحقیقات کمی تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی را از نظر عملکردی و کوفتگی عضلانی با هم مقایسه کرده است. هدف از این مطالعه، مقایسه اثرات برنامه تمرینی پلایومتریک در خشکی و آب برتوان، چابکی، تعادل وکوفتگی عضلانی است. روش تحقیق: 33 بسکتبالیست(سن 99/0±39/19 سال،وزن:4/9±36/82 کیلوگرم و شاخص توده بدنی:kg/m2 و 17/2±16/22)به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند، که بر اساس پرش عمودی و سابقه تمرینی همسان سازی و به صورت تصادفی به سه گروه تمرین در آب، خشکی و کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی یک برنامه تمرینی ویژه را به مدت 6 هفته و هر هفته 2 جلسه اجرا کردند. قسمت اصلی این برنامه تمرینی را جه شها و پرش ها به جلو، عقب و طرفین تشکیل م یداد. از طرح عاملی با مدل3×3 برای آزمون های توان و چابکی در گروه های تجربی و کنترل، و از طرح عاملی بامدل 4 ×2 برای کوفتگی عضلانی در گروه های تجربی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که، افزایش معن یداری در میزان توان عضلانی در گروه های تمرین در آب و خشکی نسبت به گروه کنترل وجود داشت(05/0≥P)اما، اختلاف معنی داری در میزان چابکی و تعادل پویا در بین سه گروه وجود نداشت(05/0≤P)برای شاخص کوفتگی عضلانی تاخیری اختلاف معنی داری بین گروه آب و خشکی در جلسات اول(05/0≥P)و آخر(05/0≥P) وجود داشت. نتیجه اینکه، تمرینات پلایومتریک درآب و خشکی اثرات مشابهی بر اجرا دارند. همچنین ویژگ یهای آب باعث کاهش کوفتگی عضلانی به دنبال فعالیت می شود.
محمدعلی بحرینی پور؛ حمید معرفتی؛ کوروش قهرمان تبریزی؛ محمد جواد ثابت جهرمی
دوره 3، شماره 2 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف تحقیق: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه و بررسی یک وهله فعالیت برونگرای قدرتی بر برخی فاکتورهای التهابی در دانش آموزان پسر ورزشکار و غیرورزشکار بود. روش تحقیق: بدین منظور 12 ورزشکار(میانگین سن 51/0±58/17 سال. وزن 88/7±17/71 کیلوگرم. قد 1/0±79/1متر. درصد چربی5/2±54/12 و BMI و/2±32/22)و 12 غیرورزشکار(میانگین سن 51/0±42/17 سال. وزن 32/7±08/60 کیلوگرم. قد 5/0±74/1متر. درصد چربی98/2±04/11 ...
بیشتر
هدف تحقیق: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه و بررسی یک وهله فعالیت برونگرای قدرتی بر برخی فاکتورهای التهابی در دانش آموزان پسر ورزشکار و غیرورزشکار بود. روش تحقیق: بدین منظور 12 ورزشکار(میانگین سن 51/0±58/17 سال. وزن 88/7±17/71 کیلوگرم. قد 1/0±79/1متر. درصد چربی5/2±54/12 و BMI و/2±32/22)و 12 غیرورزشکار(میانگین سن 51/0±42/17 سال. وزن 32/7±08/60 کیلوگرم. قد 5/0±74/1متر. درصد چربی98/2±04/11 و BMIو 36/2±73/19)دریک تمرین با وزنه برونگرای قدرتی با شدت85% IRM با 50 تکرار(5 ست ده تایی)با دست غیربرتر شرکت داده شدند. در این تحقیق که از نوع نیمه تجربی و کاربردی بود از آزمودنی ها در سه مرحله قبل، نیم ساعت و بیست و چهار ساعت بعد از انجام آزمون خو نگیری ب هعمل آمد و نمونه های خونی برای تعیین میزان برخی عوامل التهابی (پروتئین واکنش دهنده ی C CRP و اجزاء C4 ،C1 کمپلمان) مورد آزمایش قرار گرفتند. کلیه اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری 2007 Excel و 13 SPSS پردازش شد. از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر برای مقایسه نمونه ها و هم چن ین بر ای مقایسه گروه های ورزشکار و غیرورزشکار از آزمونt مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق: اختلاف میانگین ها در سطح(05/0≥a)مورد قبوا بود. نتایج نشان داد که انجام یک وهله فعالیت برون گرای قدرتی باعث افزایش معنی داری در میزان CRP و C4 و C3 در 5/0 و 24 ساعت بعد از آزمون نسبت به قبل از آزمون در گروه ها می شود، هم چنین مقایسه بین گروه ها نشان داد، تنها میزان CRP و24 ساعت بعد از آزمون در غیر ورزشکاران نسبت به ورزشکاران افزایش معنی دار دارد. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که انجام یک وهله فعالیت برون گرای قدرتی در افراد جوان ورزشکار و غیر ورزشکار باعث افزایش معنی دار C4 و C3 ،CRP (ایجاد التهاب) می نماید. به همین دلیل استفاده از چنین برنامه هایی در تمرینات افراد جوان باید با احتیاط بیشتری صورت پذیرد
