محمداسماعیل افضلپور؛ طوبی عنایتی زاده؛ سعید ایل بیگی
دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393
چکیده
مقدمه: هر چند تمرینات پلایومتریک ماهیتا آسیبرسان هستند، اما به دلیل اهمیتی که دارند میتوان از روشهایی مانند حرکات کششی برای کاهش خطر آسیبهای بالقوه آن استفاده کرد. هدف: هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه تاثیر کشش-های ایستا، پویا و ترکیبی بر لاکتات خون و کوفتگی عضلانی تاخیری به ترتیب، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از اجرای یک جلسه تمرین ...
بیشتر
مقدمه: هر چند تمرینات پلایومتریک ماهیتا آسیبرسان هستند، اما به دلیل اهمیتی که دارند میتوان از روشهایی مانند حرکات کششی برای کاهش خطر آسیبهای بالقوه آن استفاده کرد. هدف: هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه تاثیر کشش-های ایستا، پویا و ترکیبی بر لاکتات خون و کوفتگی عضلانی تاخیری به ترتیب، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از اجرای یک جلسه تمرین حاد پلایومتریک است. روش شناسی: 46 پسر تمریننکرده با میانگین سنی 1.05±16.62 سال، قد 5.64±169.89 سانتیمتر، وزن 5.04±56.73 کیلوگرم، و نمایهی تودهی بدنی 1.64±19.72 کیلوگرم بر مترمربع؛ بهطور تصادفی در یکی از گروههای کشش ایستا، پویا ، ترکیبی و بدونکشش قرار گرفتند. پس از اجرای 1±7 دقیقه حرکات کششی توسط گروههای کشش، پروتکل تمرین پلایومتریک توسط همهی گروهها بهطور مشابه اجرا شد. لاکتات خون قبل و بلافاصله پس از تمرین؛ و کوفتگی عضلانی قبل از تمرین، 24 و 48 ساعت پس از تمرین با استفاده از پرسشنامه 10 امتیازی رابینسون سنجیده شدند. آزمونهای t وابسته، تحلیل واریانس(ANOVA) و توکی در سطح معناداری 0.05> p، جهت تجزیه و تحلیل آماری دادهها مورد بهرهبرداری قرار گرفتند. هرچند غلظت لاکتات خون در هر چهار گروه پس از تمرین، افزایش معنیداری را نشان داد، اما این افزایش در گروه کشش پویا بهطور معنیداری در مقایسه با گروه بدون کشش، پایینتر بود (2./.P=). کوفتگی عضلانی تاخیری 24 و 48 ساعت پس از تمرین نسبت به قبل از آن، افزایش معنیداری یافت. تفاوتی در کوفتگی عضلانی آزمودنیهای چهار گروه، 24 ساعت پس از تمرین مشاهده نشد، اما 48 ساعت پس از تمرین این شاخص در گروه کشش پویا بطور معنیداری پایینتر بود (1./.P=).نتیجه گیری: بهطور کلی، در مقایسه با کشش ایستا و ترکیبی، استفاده از کشش پویا قبل از تمرین پلایومتریک با تولید لاکتات خون و کوفتگی عضلانی کمتری همراه خواهد بود.