محسن ابراهیمی؛ پگاه میرزا علی؛ سید محسن آوندی
دوره 9، شماره 1 ، آذر 1395، ، صفحه 1313-1324
چکیده
مقدمه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح BDNF و عملکرد حافظه زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک بود. روش شناسی: 22 زن داوطلب میانسال مبتلا به سندروم متابولیک به صورت نمونه‌گیری در دسترس، گزینش شدند و به طور تصادفی به دو گروه تمرین (تعداد=12، 14/5 ± 08/43 سال، 16/7 ± 13/74 کیلوگرم) و گروه کنترل (تعداد=10، 53/4 ± 9/39 سال، ...
بیشتر
مقدمه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح BDNF و عملکرد حافظه زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک بود. روش شناسی: 22 زن داوطلب میانسال مبتلا به سندروم متابولیک به صورت نمونه‌گیری در دسترس، گزینش شدند و به طور تصادفی به دو گروه تمرین (تعداد=12، 14/5 ± 08/43 سال، 16/7 ± 13/74 کیلوگرم) و گروه کنترل (تعداد=10، 53/4 ± 9/39 سال، 61/11 ± 23/82 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین به مدت هشت هفته و سه روز در هر هفته به تمرین مقاومتی پرداختند. تمرین شامل سه نوبت هشت تا ده تکراری (75% -80% 1RM) با در نظر گرفتن اصل اضافه بار بود. در مراحل پیش‌ازمون و پایان تمرین، آزمونهای عملکرد حافظه کوتاهمدت و میانمدت و بلندمدت و همچنین خونگیری انجام شد. دادهها با استفاده از آزمونهای تی مستقل، تی وابسته و آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر 2×2 با سطح معنی داری 05/0 P≤تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: تغییر معنیداری در سطوح BDNF و حافظه میان مدت در دو گروه تمرین و کنترل مشاهده نشد (05/0P≥). نتایج آزمون tوابسته افزایش معنیداری در گروه تمرین در حافظه کوتاهمدت و بلندمدت نشان داد (05/0P≤)، اما پس از بررسی اثر تعاملی تمرین تغییرات معنیداری مشاهده نشد(05/0P≥). نتیجه گیری: با وجود اینکه BDNF به عنوان یک متابوتروفین، میانجی اثرات ورزش بر عملکرد شناختی شناخته شده است؛ اما هشت هفته تمرین مقاومتی نمیتواند اثر مطلوبی بر افزایش BDNF و عملکرد حافظه در زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک داشته باشد.
محسن ابراهیمی؛ پگاه میرزاعلی؛ سید محسن آوندی
دوره 9، شماره 1 ، آذر 1395
چکیده
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح BDNF و عملکرد حافظه زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک بود. روش تحقیق: 22 زن داوطلب میانسال مبتلا به سندروم متابولیک به صورت نمونهگیریدردسترس،گزینششدند و به طور تصادفی به دو گروه تمرین (تعداد=12، 14/5 ± 08/43 سال، 16/7 ± 13/74 کیلوگرم) و گروه کنترل (تعداد=10، 53/4 ± 9/39 سال، 61/11 ± 23/82 ...
بیشتر
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح BDNF و عملکرد حافظه زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک بود. روش تحقیق: 22 زن داوطلب میانسال مبتلا به سندروم متابولیک به صورت نمونهگیریدردسترس،گزینششدند و به طور تصادفی به دو گروه تمرین (تعداد=12، 14/5 ± 08/43 سال، 16/7 ± 13/74 کیلوگرم) و گروه کنترل (تعداد=10، 53/4 ± 9/39 سال، 61/11 ± 23/82 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین به مدت هشت هفته و سه روز در هر هفته به تمرین مقاومتی پرداختند. تمرین شامل سه نوبت هشت تا ده تکراری با در نظر گرفتن اصل اضافه بار بود. در مراحل پیشآزمون و پایان تمرین، آزمونهای عملکرد حافظه کوتاهمدت و میانمدت و بلندمدت و همچنین خونگیری انجام شد. دادهها با استفاده از آزمونهای تی مستقل، تی وابسته و آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر 2×2 با سطح معنی داری 05/0 P≤تجزیه و تحلیل شدند.یافتهها: تغییر معنیداری در سطوح BDNF و حافظه میان مدت در دو گروه تمرین و کنترل مشاهده نشد (05/0P≥). نتایج آزمون tوابستهافزایش معنیداری در گروه تمرین در حافظه کوتاهمدت و بلندمدت نشان داد (05/0P≤)، اما پس از بررسی اثر تعاملی تمرین تغییرات معنیداری مشاهده نشد(05/0P≥). نتیجه گیری: با وجود اینکه BDNF به عنوان یک متابوتروفین، میانجی اثرات ورزش بر عملکرد شناختی شناخته شده است؛ اما هشت هفته تمرین مقاومتی نمیتواند اثر مطلوبی بر افزایش BDNF و عملکرد حافظه در زنان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک داشته باشد.
طیبه نظری گیلان نژاد؛ محسن ابراهیمی؛ روح الله حق شناس؛ تهمینه سعیدی ضیابری
دوره 7، شماره 2 ، اسفند 1393
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر 12 هفته تمرینات منتخب یوگا بر گلوکز ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله و نیمرخ لیپیدی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روششناسی: سی زن مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین سن (3/3±8/46 سال)، BMI (0/5±6/29 کیلوگرم بر متر مربع) و با 6/2±4/6 سال سابقة بیماری بر اساس معیارهای مشخص در پژوهش انتخاب شدند و در گروه‌های تمرین یوگا (15 نفر) ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر 12 هفته تمرینات منتخب یوگا بر گلوکز ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله و نیمرخ لیپیدی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روششناسی: سی زن مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین سن (3/3±8/46 سال)، BMI (0/5±6/29 کیلوگرم بر متر مربع) و با 6/2±4/6 سال سابقة بیماری بر اساس معیارهای مشخص در پژوهش انتخاب شدند و در گروه‌های تمرین یوگا (15 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین گروه تجربی مدت 12 هفته هر هفته سه جلسه و هر جلسه 90 دقیقه به طول انجامید. سطوح گلوکز ناشتا (FBS)، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c)، تریگلیسرید (TG)، لیپوپروتئین با چگالی زیاد (HDL-C)، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL-C)، لیپوپروتئین با چگالی بسیار کم (VLDL) و کلسترول تام آزمودنیها 48 ساعت قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از اتمام دوره تمرین اندازهگیری شد. یافتهها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که 12 هفته تمرین یوگا موجب کاهش معنیداری در غلظت گلوکز ناشتا (000/0p=)، هموگلوبین گلیکوزیله (034/0p=)، LDL (009/0p=)، VLDL (027/0p=) و افزایش معنیداری در غلظت HDL (003/0p=) در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 شد. نتیجهگیری: 12 هفته تمرین یوگا موجب بهبود در سطوح گلوکز، هموگلوبین گلیکوزیله و HDL، LDL و VLDL خون میشود و احتمالاً برای تأثیر بیشتر بر تری گلیسرید و کلسترول تام باید مدت دورهی تمرین در این بیماران بیشتر شود.
