مهدی اسبرزاده؛ معرفت سیاه کوهیان؛ لطفعلی بلبلی
دوره 11، شماره 1 ، بهمن 1397، ، صفحه 129-138
چکیده
هدف:هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین نقطه شکست ضربان قلب )HRDP )با استفاده از مدل کوتاه بیشترین فاصله )Dmax.S)با دومین آستانه تهویهای )VT2 )بود.روشها: بیست و یک نفر مرد غیرفعال داوطلب )با میانگین سن 31/1±9/19 سال، قد 3/5±4/173 سانتیمتر، وزن 9/8±9/67کیلوگرم، اکسیژن مصرفی بیشینه 52/0±08/3 لیتر بر دقیقه( آزمون ورزشی فزاینده نوارگردان را تا رسیدن ...
بیشتر
هدف:هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین نقطه شکست ضربان قلب )HRDP )با استفاده از مدل کوتاه بیشترین فاصله )Dmax.S)با دومین آستانه تهویهای )VT2 )بود.روشها: بیست و یک نفر مرد غیرفعال داوطلب )با میانگین سن 31/1±9/19 سال، قد 3/5±4/173 سانتیمتر، وزن 9/8±9/67کیلوگرم، اکسیژن مصرفی بیشینه 52/0±08/3 لیتر بر دقیقه( آزمون ورزشی فزاینده نوارگردان را تا رسیدن به واماندگی اجرا کردند.برای تعیین HRDP ،ضربان قلب آزمودنیها بهوسیله دستگاه پوالر ثبت و با استفاده از برنامه رایانهای طراحیشده آنالیز شد. گازهایتنفسی در طول آزمون فزاینده توسط دستگاه گاز آناالیزر اندازهگیری شد. از آزمون t وابسته، مدل گرافیکی بالند-آلتمن و روشآماری همبستگی درونخوشهای (ICC (برای پردازش دادهها استفاده شد.نتایج: HRDP در تمامی آزمودنیهای این پژوهش مشاهده شد. تفاوت معناداری بین متغیرهای ضربان قلب، اکسیژن مصرفی،تهویه، حجم جاری و تواتر تنفسی مطابق با HRDP و VT2 وجود نداشت )05/0<P .)همچنین نتایج آزمون ICC و نمودارهای بالند-آلتمن نشان داد که همگرایی باالیی بین ضربان قلب و اکسیژن مصرفی اندازهگیریشده در HRDP و VT2 وجود دارد.نتیجهگیری: با توجه به نتایج این تحقیق، میتوان نتیجه گرفت که Dmax.S روش مطمئنی برای جانشینی روشهای تهاجمی،پرهزینه و وقتگیر است. بنابراین، میتوان از روش Dmax.S برای تعیین آستانه بیهوازی در مردان جوان سالم استفاده کرد.
