یحیی محمدنژادپناه کندی؛ حسن متین همایی؛ محمدعلی آذربایجانی
چکیده
هدف: همواره تلومرها و طول آنها، به عنوان بیومارکر های مهم در روند عمر مورد توجه قرار گرفتهاند. کوتاه شدگی طولتلومر و فعالیت تلومراز، با استرسهای روانی و فاکتورهای خطرزا ارتباط تنگاتنگی دارند. لذا این مقاله، در نظر دارد تا بهبررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی تناوبی بر طول تلومر، فعالیت تلومراز و میزان بیان پروتئین متصل به تلومرمردان ...
بیشتر
هدف: همواره تلومرها و طول آنها، به عنوان بیومارکر های مهم در روند عمر مورد توجه قرار گرفتهاند. کوتاه شدگی طولتلومر و فعالیت تلومراز، با استرسهای روانی و فاکتورهای خطرزا ارتباط تنگاتنگی دارند. لذا این مقاله، در نظر دارد تا بهبررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی تناوبی بر طول تلومر، فعالیت تلومراز و میزان بیان پروتئین متصل به تلومرمردان جوان غیر فعال بپردازد.روش ها: تعداد 20 مرد جوان غیر فعال، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین ) 10 نفر( و کنترل ) 10 نفر( تقسیمشدند. م انگ ن سن، وزن و قد آزمودنیها، به ترت ب برای گروه تمرین 93 / 0 ± 9/ 21 سال، 27 / 6 ± 35 / 78 کیلوگرم و ی ی ی3/48 ± 178/3 سانتیمتر و برای گروه کنترل 53 / 0 ± 6/ 22 سال، 13 / 9 ± 13 / 72 کیلوگرم و 01 / 6 ± 9/ 180 سانتی متربود. پروتکل تمرینی به مدت هشت هفته و به صورت سه جلسه در هفته اجرا شد. مدت هر جلسه تمرین، 80 دقیقه بودکه بخش اول آن شامل دویدن تناوبی روی نوار گردان و بخش دوم آن تمرین مقاومتی بود که برای گروه تمرین تعیینشد. ن م ساعت قبل از اول ن جلسه تمرین و 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، 10 م لی ل تر خون از ورید بازویی ی ی ی یآزمودنیها گرفته شد. جهت اندازه گیری طول تلومر از واکنش Real time – PCR ، برای سنجش فعالیت آنزیم تلومراز ازروش TRAP و برای سنجش TRF2 ، از روش الایزا استفاده شد. برای تجزیه و تحل ل داده ها، از آزمون t )مستقل و وابسته( یاستفاده و سطح معنیداری در همه آزمونها 05 / P≥0 در نظر گرفته شد.نتایج: طول تلومر، فعال ت تلومراز و پروتئین متصل به تلومر در گروه تمرین، قبل و بعد از فعالیت، افزایش معنی داری یمشاهده شد، اما در گروه کنترل، هیچگونه رابطه ای قبل و بعد از اندازه گیری وجود نداشت. نتایج تی مستقل نشان میدهدکه تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرین و کنترل در طول تلومر ) 87 / p=0/022 ،t = 3 (، فعال ت تلومراز ) 107 / t = 5 ، یp=0/001 ( و مقادیر پروتئین متصل به تلومر ) 463 / p=0/014 ،t = 2 ( وجود دارد.نتیجه گیری: هشت هفته تمرین ترکیبی، باعث افزایش معنی دار طول تلومر و افزایش فعالیت تلومراز آزمودنی ها شد.بنابراین، به نظر می رسد که هشت هفته تمرین می تواند تأث ر مطلوبی بر تغییرات زیستی تلومر داشته باشد. نتایج، یاهمیت فعالیت ورزشی منظم، در کنترل روند پیری و کاهش خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با افزایش سن را نشانداد. همچنین، فعالیت ورزشی منظم، یک مداخله گر قوی برای افزایش طول تلومر، فعالیت تلومراز و میزان بیان پروتئینمتصل به تلومر می باشد.