محسن علی نقی زاده؛ رضا قراخانلو؛ مهدیه ملانوری شمسی
چکیده
هدف: یافتن ساختارهای ژنتیکی اثرگذار بر عملکرد ورزشی گام مهمی در توسعة روش‌های مربوط به استعدادیابی در ورزش، همچنین فردی‌سازی برنامه‌های تمرینی ورزشکاران است. در مطالعات گذشته نشان داده شده است که پلی‌مورفیسم عامل رشد شبه‌انسولین 2 (IGF2) با شاخص تودة بدن، تودة بدون چربی، قدرت پنجة دست و قدرت پا در ارتباط است. هدف از مطالعة پیش‌رو ...
بیشتر
هدف: یافتن ساختارهای ژنتیکی اثرگذار بر عملکرد ورزشی گام مهمی در توسعة روش‌های مربوط به استعدادیابی در ورزش، همچنین فردی‌سازی برنامه‌های تمرینی ورزشکاران است. در مطالعات گذشته نشان داده شده است که پلی‌مورفیسم عامل رشد شبه‌انسولین 2 (IGF2) با شاخص تودة بدن، تودة بدون چربی، قدرت پنجة دست و قدرت پا در ارتباط است. هدف از مطالعة پیش‌رو بررسی فراوانی پلی‌مورفیسم IGF2 rs680 در جودوکاران مرد ایرانی بود.
روش‌ها: آزمودنی‌های گروه ورزشکار را 40 جودوکار مرد ایرانی مدال‌آور در مسابقات آسیایی و جهانی تشکیل دادند. آزمودنی‌های گروه کنترل متشکل از 120 مرد سالم غیرورزشکار بودند. DNA ژنومی از خون به‌روش غیرآنزیمی استخراج شد. ژن‌مانه‌گذاری به‌شیوة PCR-RFLP انجام گرفت. تفاوت‌ها در توزیع فراوانی این پلی‌مورفیسم با استفاده از آزمون آماری کای مربع ارزیابی شد.
نتایج: تفاوت معناداری در فراوانی ژن‌مانه بین جودوکاران (%5/37G=/G، % ۵/۴۲G/A=، 20% A/A=) و گروه کنترل (%۸/۳۰ G/G=، % ۳/۴۸ G/A=، 8%/20 A/A=) (در همة ژن‌مانه‌ها 5/0 P>)، همچنین فراوانی آللی بین جودوکاران (% 8/58 G=، % 2/41A=) و گروه کنترل (% 55G= ، 45% A=) (55/0 P=) مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه عملکرد ورزشی به‌صورت پلی‌ژنی است و ژن‌های زیادی در آن ایفای نقش می‌کنند و با در نظر گرفتن اینکه ورزش جودو از عوامل مختلف اثر می‌پذیرد و کاملاً به یک عامل مانند قدرت یا استقامت وابسته نیست، احتمالاً پلی‌مورفیسم IGF2 rs680 نشانگر ژنتیکی مهمی در ورزش جودو در جمعیت مردان ایرانی محسوب نمی‌شود.
