سعید ایل بیگی؛ هادی موذنی؛ مرضیه ثاقب جو؛ محمد یوسفی
چکیده
هدف: انجام فعالیت بدون برگشت به حالت اولیة مناسب، امکان آسیب‌های ساختاری در عضلات را در پی دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر روش‌های بازیافت پس از یک جلسه فعالیت وامانده‌ساز بر برخی شاخص‌های عملکردی و آسیب عضلانی در مردان فوتبالیست است.روش‌ها: 36 فوتبالیست فعال شهرستان بیرجند با میانگین وزن 65/15 ± 13/60 کیلوگرم، قد 98/10 ± 02/173 سانتی‌متر ...
بیشتر
هدف: انجام فعالیت بدون برگشت به حالت اولیة مناسب، امکان آسیب‌های ساختاری در عضلات را در پی دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر روش‌های بازیافت پس از یک جلسه فعالیت وامانده‌ساز بر برخی شاخص‌های عملکردی و آسیب عضلانی در مردان فوتبالیست است.روش‌ها: 36 فوتبالیست فعال شهرستان بیرجند با میانگین وزن 65/15 ± 13/60 کیلوگرم، قد 98/10 ± 02/173 سانتی‌متر و سن 53/1 ± 47/16 سال، به‌صورت هدفمند انتخاب شده و به‌صورت تصادفی به 4 گروه 9 نفره (شامل بازیافت غیرفعال، بازیافت فعال، شناوری در آب سرد و بازیافت از طریق ماساژ) تقسیم شدند. آزمودنی‌های هر گروه در ابتدا یک جلسه فعالیت ورزشی حاد تا سرحد واماندگی انجام دادند و پس از آن در یکی از روش‌های بازیافت 20 دقیقه‌ای شرکت کردند. شاخص‌های عملکردی و آسیب عضلانی پیش از فعالیت حاد وامانده‌ساز و بلافاصله پس از بازیافت اندازه‌گیری شد.نتایج: تأثیر روش‌های بازیافت پس از یک جلسه فعالیت حاد وامانده‌ساز، بر میزان لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز مردان فوتبالیست 19/0Pck= و 2/0PLDH= معنادار نبود. درحالی‌که بازیافت فعال و غوطه‌وری در آب سرد سبب بهبود و افزایش سرعت و توان عمودی مردان فوتبالیست شد (04/0P=؛ 01/0P=).نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیرات مثبت بازیافت فعال و غوطه‌وری در آب سرد بر سرعت و توان عمودی مردان فوتبالیست، به‌نظر می‌رسد استفاده از این روش در بین جلسات تمرینی و رقابتی سبب بهبود عملکرد فوتبالیست‌ها شود.
