احمد محمدی مقدم؛ سعید امیریان؛ رضا صابونچی؛ ناصر به پور
دوره 5، شماره 1 ، اردیبهشت 1391
چکیده
هدف: موسیقی یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار بر عملکرد ورزشی می‌باشد. در سال‌های گذشته تحقیقات زیادی به بررسی تأثیرات موسیقی بر شاخص‌های تعیین کننده در ورزش پرداخته‌اند. با این حال هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر انواع موسیقی بر عملکرد بیشینه و زیربیشینه پسران غیر ورزشکار بود. روش شناسی: در طرح یک گروهی با آزمون‌های مکرر 12 پسر غیر ورزشکار ...
بیشتر
هدف: موسیقی یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار بر عملکرد ورزشی می‌باشد. در سال‌های گذشته تحقیقات زیادی به بررسی تأثیرات موسیقی بر شاخص‌های تعیین کننده در ورزش پرداخته‌اند. با این حال هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر انواع موسیقی بر عملکرد بیشینه و زیربیشینه پسران غیر ورزشکار بود. روش شناسی: در طرح یک گروهی با آزمون‌های مکرر 12 پسر غیر ورزشکار در این پژوهش شرکت داشتند. افراد طی چهار هفته، با فاصله زمانی یک هفته استراحت، از هفته اول تا چهارم به ترتیب در شرایط مختلف؛ بدون موسیقی، با موسیقی محرک، موسیقی آرام‌بخش و موسیقی دلخواه، پروتکل بروس را تا سر حد خستگی انجام دادند. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر جهت بررسی تفاوت میانگین‌های مراحل مختلف پژوهش استفاده گردید. سطح معنی‌داری (05/0p=) در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج نشان داد پخش انواع موسیقی در هنگام انجام عملکرد بیشینه در آزمون بروس بر زمان رسیدن به خستگی، حداکثر اکسیژن مصرفی و میزان درک فشار تأثیر معنی‌داری ندارد. همچنین بین آثار هر سه نوع موسیقی بر شاخص‌های اندازه‌گیری شده نیز تفاوت معنی‌داری دیده نشد. در عملکرد زیربیشینه در مرحله دوم آزمون بروس کاهش معنی‌داری در میزان درک فشار در هنگام پخش موسیقی محرک و دلخواه مشاهده شد. بحث و نتیجه-گیری: با توجه به یافته‌های بدست آمده از این پژوهش و مقایسه آن با نتایج تحقیقات پیشین می‌توان نتیجه گرفت که با وجود تأثیرات کمک‌کننده موسیقی در عملکردهای زیر بیشینه، در فعالیت‌های که به صورت بیشینه انجام می‌شود، انواع موسیقی تأثیر قابل توجه‌ای بر شاخص‌های تمرینی ندارد.
