تأثیر روش های تمرین افتراقی و سنتی بر تغییرات الکترومایوگرافی عضلات پایین تنه در اجرا و یادگیری شنای کرال سینه

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 گروه رفتار حرکتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 گروه رفتار حرکتی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

3 گروه رفتار حرکتی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی کرج، ایران

4 گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

هدف: ایجاد تغییر و نوسان در اجزای تمرینی نسبت به تمرین تکراری می‌تواند براساس اصول خودسازماندهی دستگاه، به یادگیری حرکتی بیشتر بیانجامد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر روش­های تمرین افتراقی و سنتی بر تغییرات الکترومایوگرافی عضلات پایین تنه در اجرا و یادگیری شنای کرال سینه بود.
روش­ها: در این پژوهش 36 شناگر 20 تا 25 سال که هیچ‌گونه سابقه آموزش شنا نداشتند؛ به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی ساده به سه گروه کنترل، تمرینات سنتی و تمرینات افتراقی تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه‌های تجربی طی 12 جلسه به یادگیری شنای کرال سینه به دو شیوه سنتی و افتراقی پرداختند. قبل و بعد از 12 جلسه تمرین، میزان فعالیت عضلات بر اساس شاخص مجذور میانگین ریشه و میانگین زمان فعالیت عضلات راست رانی، ساقی قدامی و دوقلوی داخلی شناگران با استفاده از سیگنال الکترومایوگرافی اندازه گیری شد.
نتایج: براساس نتایج حاصل از آزمون بن فرونی، در پس آزمون، میانگین RMS فعالیت عضله راست رانی، دو سر رانی (001/0=P)، ساقی قدامی (04/0=P) و دوقلوی (005/0=P) شناگران گروه افتراقی به طور معناداری از گروه کنترل بیشتر بود. این تفاوت میان گروه تمرین افتراقی و سنتی نیز معنا‌دار بود (05/0≥P). اما تفاوت معناداری میان گروه کنترل و تمرین سنتی وجود نداشت (05/0<P). در پس آزمون فقط میانگین زمان فعالیت عضله راست رانی گروه تمرین افتراقی بیشتر از گروه سنتی بود (046/0=P). میانگین زمان فعالیت عضله ساقی قدامی در شرایط پس آزمون در هر دو گروه تمرینی بیشتر از گروه کنترل بود (05/0>P) اما میان گروه تمرین افتراقی و سنتی تفاوت معنا داری وجود ندارد (05/0<P). میانگین زمان فعالیت عضله دوقلو گروه تمرینات افتراقی (001/0=P) و تمرین سنتی (041/0=P) به‌طور معنا‌دار بیشتر از گروه کنترل بود، اما این تفاوت میان گروه تمرین افتراقی و تمرین سنتی معنادار نبود (05/0<P). همچنین میانگین زمان فعالیت عضله دو سر رانی در شرایط پس آزمون در گروه تمرین افتراقی بیشتر از گروه کنترل بود (001/0=P)، ولی تفاوتی میان گروه افتراقی و سنتی و همچنین گروه سنتی و کنترل وجود نداشت (05/0<P).
  نتیجه ­گیری : نتایج پژوهش حاضر حاکی از اثر گذاری بیشتر تمرینات افتراقی در یادگیری شنای کرال سینه نسبت به تمرینات سنتی است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The effect of differential and traditional training methods on electromyographic changes of lower body muscles in performing and learning crawl swimming

نویسندگان [English]

  • Raha Nikravesh 1
  • Seyed Kazem Mousavi Sadati 2
  • Jaleh Bagherli 3
  • Mohammad Ali Aslankhani 4
1 Department of Motor Behavior, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 Department of Motor Behavior.East Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
3 Department of Motor Behavior.Islamic Azad University, Karaj Branch, Karaj, Iran
4 Department of Motor Behavior.Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
چکیده [English]

Purpose: Making changes and fluctuations in the training components compared to repetitive training can lead to more motor learning based on the principles of system self-organization. The aim of the present study was to investigate the effect of differential and traditional training methods on electromyographic changes of lower body muscles in performing and learning crawl swimming.
Methods: In this study, 36 swimmers aged 20 to 25 years who had no experience in swimming training were selected as a sample and randomly divided into three groups of control, traditional exercises and differential exercises. Experiments of experimental groups in 12 sessions, during which,they learned to do breaststroke in a traditional and differential way. Before and after 12 training sessions, the mean Muscle activity based on root mean square index (RMS) and the mean time of activity of the muscles of the right thigh, anterior buttock and internal twins of the swimmers were measured.
Results: Based on the results of Bon Ferroni test, the mean RMS of Rectus femoris, Biceps femoris (P = 0.001), tibialis Anterior (P = 0.04) and Gastrocnemius (P = 0.005) of swimmers of the differential group is significantly larger than the control group in the post-test. This difference between differential and traditional group is also significant (P ≤ 0.05). But there is no significant difference between the control and traditional group (P > 0.05). In the post-test, only the activity time average of Rectus femoris in the differential group is larger than the traditional group (P = 0.046). The activity time average of tibialis Anterior muscle in both training groups are larger than the control group in post-test (P < 0.05), but there is no significant difference between differential and traditional training groups (P > 0.05). The activity time average of Gastrocnemius in the differential (P = 0.001) and traditional (P = 0.041) groups are significantly larger than the control group, but this difference between the differential training group and traditional training group is not significant (P > 0/05). Also, the activity time average of biceps femoris muscle in the differential training group is higher than the control group (P = 0.001), but there is no difference between the differential and traditional groups and also the traditional and control groups (P < 0.05).
Conclusion: The results of the present study indicate that differential exercises are more effective than traditional exercises in learning crawl swimming.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Differential exercises
  • Traditional exercises
  • activity of the muscle
  • Swim

مراجع

  1. Magill, R.A. and K.G. Hall, A review of the contextual interference effect in motor skill acquisition. Human movement science, 1990. 9(3-5): p. 241-289.
  2. Fazeli, D., H. Taheri, and A. Saberi Kakhki, Random versus blocked practice to enhance mental representation in golf putting. Perceptual and motor skills, 2017. 124(3): p. 674-688.
  3. Bertollo, M., et al., Blocked and random practice organization in the learning of rhythmic dance step sequences. Perceptual and Motor Skills, 2010. 110(1): p. 77-84.
  4. Breslin, G., et al., Constant or variable practice: Recreating the especial skill effect. Acta psychologica, 2012. 140(2): p. 154-157.
  5. Breslin, G., et al., An especial skill: Support for a learned parameters hypothesis. Acta psychologica, 2010. 134(1): p. 55-60.
  6. Horbacewicz, J., Effect of Blocked Versus Random Practice on Physical Therapy Students’ Manual Force Modulation. Perceptual and motor skills, 2018. 125(6): p. 1173-1185.
  7. Yao, W.X., W. DeSola, and Z.C. Bi, Variable practice versus constant practice in the acquisition of wheelchair propulsive speeds. Perceptual and motor skills, 2009. 109(1): p. 133-139.
  8. King, A.C. and K.M. Newell, The learning of isometric force time scales is differentially influenced by constant and variable practice. Experimental brain research, 2013. 227(2): p. 149-159.
  9. Schmidt, R.A., Motor schema theory after 27 years: Reflections and implications for a new theory. Research quarterly for exercise and sport, 2003. 74(4): p. 366-375.
  10. Haken, H., Light and matter Ic/Licht und materie Ic. Vol. 5. 2013: Springer Science & Business Media.
  11. Henz, D. and W.I. Schöllhorn, Differential training facilitates early consolidation in motor learning. Frontiers in behavioral neuroscience, 2016. 10: p. 199.
  12. Savelsbergh, G.J., et al., A new method to learn to start in speed skating: A differencial learning approach. International journal of sport psychology, 2010. 41(4): p. 415.
  13. Wagner, H. and E. Müller, The effects of differential and variable training on the quality parameters of a handball throw. Sports Biomechanics, 2008. 7(1): p. 54-71.
  14. Römer, J., et al., Differentiated learning in Volleyball: an instructional sequence for improving the first contact. Sportunterricht, 2009. 58(2): p. 41-45.
  15. Beckmann, H. and W.I. Schöllhorn, Differencial learning in shot put. Group, 2006. 6: p. 52m.
  16. Gaspar, A., et al., Acute effects of differential learning on football kicking performance and in countermovement jump. Plos one, 2019. 14(10): p. e0224280.
  17. Serrien, B., et al., A critical review on the theoretical framework of differential motor learning and meta-analytic review on the empirical evidence of differential motor learning. 2018.
  18. Tassignon, B., et al., An Exploratory Meta-Analytic Review on the Empirical Evidence of Differential Learning as an Enhanced Motor Learning Method. Frontiers in psychology, 2021. 12: p. 1186.
  19. Konrad, P., The abc of emg. A practical introduction to kinesiological electromyography, 2005. 1(2005): p. 30-5.
  20. Robertson, D.G.E., et al., Research methods in biomechanics. 2013: Human kinetics.
  21. Pfann, K., et al., Common principles underlying the control of rapid, single degree-of-freedom movements at different joints. Experimental Brain Research, 1998. 118(1): p. 35-51.
  22. Ghahramani, M.H., et al., The effect of different levels of impulsivity on learning of sport skills in open and closed environments. Journal of Motor Learning and Movement, 2018. 9(4): p. 531-546.
  23. Gribble, P.L. and D.J. Ostry, Independent coactivation of shoulder and elbow muscles. Experimental Brain Research, 1998. 123(3): p. 355-360.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 20 خرداد 1400
  • تاریخ بازنگری: 15 مهر 1400
  • تاریخ پذیرش: 25 مهر 1400
  • تاریخ اولین انتشار: 15 فروردین 1401
  • تاریخ انتشار: 01 اردیبهشت 1401

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار