محمود نیک سرشت؛ مقصود پیری؛ حمید آقای علی نژاد؛ علی نیک سرشت علی نیک سرشت
دوره 2، شماره 1 ، آذر 1388
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر تمرین استقامتی،پلایومتریک و موازی بر ویژگی های بیوانرژیک و مهارتی بازیکنان فوتبال مرد انجام شد. روش تحقیق: بیست و نه فوتبالیست با میانگین سن 72/4 ± 42/25 سال ، قد 1/7 ± 6/177 سانتی متر و توده بدن 6/177 ± سانتی متر و توده بدن 59/6 ± 2/73 کیلو گرم به روش نمونه گیری تصادفی در سه گروه استقامتی(10- n) پلایومتریک (10- n)و موازی (9-n)قرار ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر تمرین استقامتی،پلایومتریک و موازی بر ویژگی های بیوانرژیک و مهارتی بازیکنان فوتبال مرد انجام شد. روش تحقیق: بیست و نه فوتبالیست با میانگین سن 72/4 ± 42/25 سال ، قد 1/7 ± 6/177 سانتی متر و توده بدن 6/177 ± سانتی متر و توده بدن 59/6 ± 2/73 کیلو گرم به روش نمونه گیری تصادفی در سه گروه استقامتی(10- n) پلایومتریک (10- n)و موازی (9-n)قرار گرفتند. تمرین استقامتی شامل4 نوبت دویدن4 دقیقه ای با شدت 90-95 درصد ضربان قلب بیشینه با 3 دقیقه استراحت فعال بین نوبت ها بود. تمرین پلایومتریک شامل 9 حرکت جهشی و پرتابی در 3 نوبت با 10 تکرار بود که با شدت پایین تا بیشینه انجام شد. تمرین موازی شامل اجرای هر دو تمرین استقامتی و پلایومتریک در یک جلسه بود که ابتدا تمرین پلایومتریک و سپس تمرین استقامتی اجرا شد.تمرینات به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. قبل و بعد از دوره تمرین،آزمون های 1600 متر برای توان هوازی بیشینه،پرش عمودی وRAST برای توان بی هوازی و مور- کریستین برای مهارت های فوتبال اجرا شد. از آزمون های t استیودنت ،تحلیل واریانس یک طرفه وLSD برای تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج: نشان داد توان هوازی بیشینه در گروه استقامتی، پلایومتریک و موازی به طور معنی داری افزایش یافت پرش عمودی در گروه های پلایومتریک و موازی افزایش معنی دار داشت،همچنین در این گروه ها میانگین و اوج توان بی هوازی افزایش و شاخص خستگی کاهش معنی داری نشان داد.ولی دغییر معنی داری در هیچ یک از این متغیرها در گروه استقامتی دیده نشد. همچنین تغییر معنی داری در کیفیت مهارت های شوت زدن و در بیل کردن در هیچ یک از گروه ها دیده نشد. نتیج گیری: به نظر می رسد تمرین موازی پلایومتریک و استقامتی به تنها بر ویژگی های بیو انرژیک و مهارتی اثر منفی ندارد. بلکه موجب افزایش معنی دارmax₂ VOو میانگین توان بی هوازی و کاهش معنی دار شاخص خستگی نسبت به تمرینات پلایومتریک و استقامتی صرف شده است.
