ارزو غفوریان؛ روح الله حق شناس؛ محسن آوندی
چکیده
هدف: از سازوکارهای مؤثر در انجام بهتر عملکرد عضلانی در ورزشکاران، القای ظرفیت پیش‌فعال‌سازی (PAP) در روش گرم کردن است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر به‌منظور بررسی تأثیر گرم کردن پویا و گرم کردن پویا به‌همراه PAP بر توان عضلانی و چابکی دختران والیبالیست انجام گرفت.روش‌ها: در این پژوهش ۳۶ والیبالیست دختر به روش متقاطع، دو نوع گرم کردن پویا و ...
بیشتر
هدف: از سازوکارهای مؤثر در انجام بهتر عملکرد عضلانی در ورزشکاران، القای ظرفیت پیش‌فعال‌سازی (PAP) در روش گرم کردن است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر به‌منظور بررسی تأثیر گرم کردن پویا و گرم کردن پویا به‌همراه PAP بر توان عضلانی و چابکی دختران والیبالیست انجام گرفت.روش‌ها: در این پژوهش ۳۶ والیبالیست دختر به روش متقاطع، دو نوع گرم کردن پویا و گرم کردن پویا به‌همراه PAP را در دو روز مختلف اجرا کردند. روش گرم کردن پویا شامل حرکات کششی پویا و روش گرم کردن پویا به‌همراه PAP شامل گرم کردن با حرکات کششی پویا و انجام سه حرکت: اسکات، دویدن ۱۰ متر با اتصال وزنة ۵ درصد وزن بدن و پرش با حمل وزنة ۵ درصد وزن بدن بود. آزمونهای پرش سارجنت، بوسکو و آزمون تی، پیش و به‌ترتیب ۴، ۶ و۹ تا ۱۱ دقیقه بعد و در پایان ۳۰ دقیقه پس از اتمام شیوه‌های تمرینی از آزمودنی‌ها گرفته شد. تجزیه‌وتحلیل دادهها با آزمونهای تی مستقل، تی وابسته و مدل‌سازی خطی آمیخته با ساختار کوواریانس در سطح معناداری (۰۵/۰>P) انجام گرفت.نتایج: نتایج نشان داد هیچ‌کدام از روشهای گرم کردن در آزمون پرش سارجنت و بوسکو در هیچیک از زمان‌های اندازهگیری تفاوت معناداری نداشت (۰۵/۰<P). ۴۸ ساعت پس از اجراهای ورزشی در هر دو روش گرم کردن، چابکی، با بهبودی معناداری همراه بود. همچنین گرم کردن پویا به‌همراه PAP در۳۰ دقیقه پس از اتمام اجراهای ورزشی در زمان روی هوا قرار گرفتن پاها (AT) اثر معناداری را نشان داد (۰۵/۰>P).نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد تفاوتی بین دو روش گرم کردن پویا و پویا به‌همراه PAPدر توان عضلانی و چابکی زنان والیبالیست وجود ندارد.
Amir Hossein Haghighi؛ Morteza Nasery Koshki؛ Mohammad Reza Hamedinia
دوره 8، شماره 2 ، آذر 1394
چکیده
هدف: روشهای تمرینی مختلف میتواند تاثیرات متفاوتی بر عملکرد جسمانی ورزشکاران داشته باشد. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثرات برنامههای تمرینی پلایومتریک و مقاومتی توانی بر عملکرد جسمانی بازیکنان والیبال بود.روش ها: 27 بازیکن مرد تیم والیبال فولاد شهرستان اسفراین داوطلب شدند. این افراد بهطور تصادفی در دو گروه تمرینی پلایومتریک (13 نفر) ...
بیشتر
هدف: روشهای تمرینی مختلف میتواند تاثیرات متفاوتی بر عملکرد جسمانی ورزشکاران داشته باشد. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثرات برنامههای تمرینی پلایومتریک و مقاومتی توانی بر عملکرد جسمانی بازیکنان والیبال بود.روش ها: 27 بازیکن مرد تیم والیبال فولاد شهرستان اسفراین داوطلب شدند. این افراد بهطور تصادفی در دو گروه تمرینی پلایومتریک (13 نفر) و تمرین مقاومتی توانی (14 نفر) قرار گرفتند. تمرینات به تعداد 3 جلسه در هفته و برای مدت 6 هفته انجام شد. عملکرد جسمانی شامل پرش عمودی، پرش اسپک، چابکی، سرعت جابجایی (9 و 18 متر)، و آزمون عملکردی تلاش تکراری والیبال، قبل از اجرای تمرینات و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین با استفاده از آزمونهای ویژه اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمون های شاپیرو ویلک، t مستقل و t همبسته در سطح معنی‌داری P<0.05، تجزیه و تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد هر دو روش تمرینی میتواند باعث افزایش پرش عمودی، پرش اسپک، چابکی، سرعت (9 و 18 متر) و آزمون عملکردی تلاش تکراری والیبال (زمان ایده آل، زمان واقعی، پرش ایدهآل و پرش واقعی) در بازیکنان والیبال شود (P<0.05). بین دو گروه در هیچیک از شاخصهای فوق تفاوت معنی‌داری مشاهده نگردید (P<0.05).نتیجه گیری: با این حال، با توجه به نتایج مطالعه، بازیکنان والیبال بهتر است از تمرینات پلایومتریک جهت بهبود سرعت (9 و 18 متر)، چابکی، زمان واقعی و زمان ایده آل و از تمرینات مقاومتی توانی جهت بهبود پرش عمودی، پرش اسپک، پرش واقعی و پرش ایدهآل استفاده کنند.
سینا رخصتی؛ علیرضا سلیمی آوانسرا؛ خسرو ابراهیم؛ سجاد احمدی زاد
دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393
چکیده
هدف: هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر شش هفته تمرینات اختصاصی والیبال روی سطح ماسه و سالن بر توان بی هوازی، ارتفاع پرش، چابکی و درصد چربی بازیکنان والیبال بود. روش شناسی: بدین منظور 18 بازیکن والیبال مرد (میانگین سنی 7/3±7/23 و وزن 74/1± 31/75) به صورت تصادفی در دو گروه ماسه و سالن قرار داده شدند. دو گروه یک پروتکل شش هفته‌ای تمرین بر روی دو سطح ماسه ...
بیشتر
هدف: هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر شش هفته تمرینات اختصاصی والیبال روی سطح ماسه و سالن بر توان بی هوازی، ارتفاع پرش، چابکی و درصد چربی بازیکنان والیبال بود. روش شناسی: بدین منظور 18 بازیکن والیبال مرد (میانگین سنی 7/3±7/23 و وزن 74/1± 31/75) به صورت تصادفی در دو گروه ماسه و سالن قرار داده شدند. دو گروه یک پروتکل شش هفته‌ای تمرین بر روی دو سطح ماسه و سالن را به صورت تمرینات اختصاصی والیبال با شدت بیشینه انجام دادند. در مرحله پیش آزمون و پس آزمون توان بی‌هوازی، پرش عمودی، چابکی و شاخص توده بدنی (BMI) برای آزمودنی‌های هر دو گروه اندازه گیری‌شدند. برای تجزیه و تحلیل بین گروهی و درون‌گروهی عوامل آمادگی جسمانی از آزمون t-test مستقل و وابسته استفاده شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تمرین روی سطح ماسه در مقایسه با سطح سالن بر میزان ارتفاع پرش عمودی، توان و چابکی تاثیر بیشتری دارد (5P<./.) و باعث بهبود آنها شده است. درصد چربی نیز در گروه ماسه کاهش معنی داری را نشان داد (5P<./.). بر اساس یافته‌های تحقیق می توان نتیجه گیری نمود که تمرین بر روی سطح ماسه نسبت به سطح سخت به سبب دارا بودن اصول و ویژگی تمرینی تأثیر بهتری بر عملکرد آمادگی جسمانی مورد نیاز بازیکنان والیبال دارد و از تمرین روی این سطح می توان در دوره های آماده سازی عمومی نسبت به سطح سالن استفاده کرد.
علیرضا سلیمی آوانسر؛ سعید نظری؛ سجاد احمدی زاد؛ فریبرز هوانلو
دوره 3، شماره 2 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف تحقیق: هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی برخی از عوامل هماتولوژیکی در بازیکنان نخبه والیبال در طول مرحله آماده سازی و رقابت بود. روش تحقیق: آزمودنی های این تحقیق از دوگروه، تجربی 12 بازیکن مرد نخبه والیبال (سن 5/6±8/25. قد 2/8±191. وزن 2/8±2/88)حاضر در لیگ برتر و گروه کنترل، 12 مرد سالم غیرفعال(سن 7/3±7/23 . قد 7/7±2/180. وزن 1/12±6/74)تشکیل شده بودند. گروه تجربی ...
بیشتر
هدف تحقیق: هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی برخی از عوامل هماتولوژیکی در بازیکنان نخبه والیبال در طول مرحله آماده سازی و رقابت بود. روش تحقیق: آزمودنی های این تحقیق از دوگروه، تجربی 12 بازیکن مرد نخبه والیبال (سن 5/6±8/25. قد 2/8±191. وزن 2/8±2/88)حاضر در لیگ برتر و گروه کنترل، 12 مرد سالم غیرفعال(سن 7/3±7/23 . قد 7/7±2/180. وزن 1/12±6/74)تشکیل شده بودند. گروه تجربی به مدت 8 هفته تمرینات آماده سازی شامل تمرینات (آمادگی جسمانی، آمادگی حرکتی و تمرینات مهارتی والیبال) و 8 هفته مسابقات لیگ والیبال به همراه تمرینات حفظ آمادگی را انجام دادند، در حالی که گروه کنترل هیچگونه فعالی ت بد نی منظم نداشتند. به منظور اندازه گیری تغییرات عوامل هماتولوژیکی PLT،MCV،MCHC،MCH،Hgb،HCT،RBC،WBC و MON0/0 آزمودنی ها در سه مرحله، قبل از شروع تمرینات، پس از 8 هفته تمرینات آماده سازی و بعد از 8 هفته مسابقه به آزمایشگاه دعوت شده و در حالت ناشتا 6 میلی مول خون از ورید بازویی آنها گرفته شد. نتایج تحقیق: نشان داد که مقاد یر MCH ، MCV ،Hgb ،HCT ،RBC و میزان PLT.0/0MON.WBC در بازیکنان والیبال در سه نوبت اندازه گیری تغییرات معنی داری نداشتند(05/0P)بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که یک دوره تمرینات آماده سازی شامل (آمادگی جسمانی، آمادگی حرکتی و تمرینات مهارتی والیبال) و یک دوره تمرینات فصل مسابقات و اجرای مسابقات رسمی در لیگ ایران بر سطوح استراحتی عوامل هماتولوژیکی (شمارش گلبو لهای خونی) تاثیری ندارد.
