عباس قنبری نیاکی؛ روح الله حق شناس گتابی
چکیده
هدف: اثرات سازگاری با ورزش بر بهبود چرخه پورین نوکلئوتیدها اجتناب ناپذیر است و فعالیت بدنی موجب بهبود مسیر بازیافت پورین ها (salvage) میشود. تأثیر شیوه های مختلف تمرینی به ویژه نوع تناوبی خیلی شدید در فعالیتهای بسیار کوتاه مدت و دوره تمرینی کوتاه مدت به خوبی روشن نیست. پژوهش حاضر به منظور بررسی سازگاری احتمالی مسیر بازیافت ...
بیشتر
هدف: اثرات سازگاری با ورزش بر بهبود چرخه پورین نوکلئوتیدها اجتناب ناپذیر است و فعالیت بدنی موجب بهبود مسیر بازیافت پورین ها (salvage) میشود. تأثیر شیوه های مختلف تمرینی به ویژه نوع تناوبی خیلی شدید در فعالیتهای بسیار کوتاه مدت و دوره تمرینی کوتاه مدت به خوبی روشن نیست. پژوهش حاضر به منظور بررسی سازگاری احتمالی مسیر بازیافت پورینها از جمله آنزیم هیپوگزانتین –گوانین فسفوریبوزیل ترنسفراز (HGPRT)، هیپوگزانتین، گزانتین و همچنین اسید اوریک در یک دوره تمرینات تناوبی با شدت بالا طی دو هفته انجام شد.روشها: در این پژوهش نیمه تجربی، هجده مرد سالم تمرین نکرده (میانگین و انحراف استاندارد سن34/2 ±95/21 سال و شاخص توده بدنی84/2 ±95/22 کیلوگرم بر متر مربع) برای این پژوهش داوطلب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. تمرین شامل فعالیتهای 15 ثانیهای رکاب زدن با نهایت شدت بر روی چرخ ثابت و با استراحت 4 دقیقهای بین هر فعالیت بود که به مدت 2 هفته انجام شد. نمونه های خونی برای اندازه گیری متغیرهای ذکر شده، قبل از دوره و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین جمع آوری شد و دادهها با استفاده روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل و آلفا در سطح 05/0 پذیرفته شد.نتایج: افزایش معناداری در سطوح هیپو گزانتین (001/0P=)، گزانتین (001/0P=) و کاهش معنادار اسید اوریک (02/0P=) در گروه تمرین مشاهده شد و آنزیم HGPRT بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشت (386/0p=).نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده ی این بود که تمرینات تناوبی شدید موجب دفع بیشتر پایههای پورینی همانند هیپوگزانتین و گزانتین میشود و کاهش اسید اوریک استراحتی احتمالاً به علت افزایش ظرفیت ضداکسایشی آنها میباشد.
عباس قنبری نیاکی؛ نجمه رضایی نژاد؛ رستم علیزاده
دوره 11، شماره 2 ، شهریور 1397، ، صفحه 1-12
چکیده
هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر شدت های مختلف تمرین مقاومتی دایره ای بر میزان نورگلین و لپتین پلاسما در مردانجوان با وزن معمولی بود.روش ها: به این منظور 45 نفر از دانشجویان پسر 20 الی 24 ساله )با میانگین و انحراف معیار وزنی 63 / 1 ± 10 / 73 کیلوگرم، سن17 / 0±55 / 21 سال و قد 88 / 0 ± 42 / 175 سانتی متر( ساکن خوابگاه، داوطلبانه به 5 گروه )کنترل، ...
بیشتر
هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر شدت های مختلف تمرین مقاومتی دایره ای بر میزان نورگلین و لپتین پلاسما در مردانجوان با وزن معمولی بود.روش ها: به این منظور 45 نفر از دانشجویان پسر 20 الی 24 ساله )با میانگین و انحراف معیار وزنی 63 / 1 ± 10 / 73 کیلوگرم، سن17 / 0±55 / 21 سال و قد 88 / 0 ± 42 / 175 سانتی متر( ساکن خوابگاه، داوطلبانه به 5 گروه )کنترل، 20،40،60 و 80 درصد یکتکرار بیشینه( تقسیم بندی شدند. گروه های تمرینی به مدت 6 هفته ) 4 روز در هفته( تمرینات دایره ای مقاومتی را با شدت هایتعیین شده انجام دادند و گروه کنترل در طول این دوره، در هیچ گونه برنامۀ ورزشی منظمی شرکت نکرد. نمونه خون از ورید بازویی48 ساعت قبل و پس از تمرینات و 3 ساعت پس از صرف صبحانه معمول گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانسو تی زوجی تجزیه وتحلیل شدند.نتایج: نتایج نشان داد که بین سطوح نورگلین ) 0001 / 0 = P(، لپتین ) 009 / 0P= ( و انسولین ) 013 / 0P= ( پلاسما در گروه هایمختلف تفاوت معنی دار وجود دارد اما در مورد گلوکز ) 27 / 0P= ( تفاوت معنی دار مشاهده نشد. همچنین همبستگی معنی داری بینمیزان اولیه ) 0001 / 0 = P ( و میزان تغییریافته ) 001 / 0 = P ( نورگلین و لپتین وجود داشت.نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق حاضر، تمرینات مقاومتی دایره ای در شدت های مختلف میتواند سبب افزایش میزاننورگلین- 1 و لپتین پلاسما شود.
سید مرتضی طیبی؛ محدثه اخوان زنجانی؛ عباس قنبری نیاکی؛ علیرضا قنبری
دوره 10، شماره 1 ، آذر 1396، ، صفحه 89-96
چکیده
هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر 7 جلسه تمرین مقاومتی دایرهای بر فیبرینوژن پلاسما، ویسکوزیته پلاسما و برخی از پارامترهای پلاکت خون در دختران دانشگاهی بود. روش: تعداد 20 دانشجوی تربیت‌بدنی دختر که در فاز لوتئال از دوره قائدگی خود قرار داشتند، توسط فراخوان انتخاب و (به دلیل ریزش نمونه‌ها طی تحقیق) بطور تصادفی در دو گروه 9 و 8 نفره تمرین ...
بیشتر
هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر 7 جلسه تمرین مقاومتی دایرهای بر فیبرینوژن پلاسما، ویسکوزیته پلاسما و برخی از پارامترهای پلاکت خون در دختران دانشگاهی بود. روش: تعداد 20 دانشجوی تربیت‌بدنی دختر که در فاز لوتئال از دوره قائدگی خود قرار داشتند، توسط فراخوان انتخاب و (به دلیل ریزش نمونه‌ها طی تحقیق) بطور تصادفی در دو گروه 9 و 8 نفره تمرین مقاومتی و کنترل قرار گرفتند.گروه تجربی به مدت هفت روز متوالی یک ورزش مقاومتی دایرهای شامل 10 حرکت با شدت 60% یک تکرار بیشینه و مدت 20 ثانیه برای هر حرکت را در 4 دور انجام دادند، که هر جلسه با گرم کردن و سرد کردن 32 الی 40 دقیقه طول کشید. نمونه های خونی جهت اندازه‌گیری فیبرینوژن پلاسما، ویسکوزیته پلاسما، PLT، MPV، PDW و PLC-R در 24 ساعت قبل از شروع جلسه اول و 24 ساعت پس از جلسه هفتم در شرایط 12 ساعت ناشتایی شبانه گرفته شد. یافته‌ها: تحلیل واریانس برای اندازه گیری مکرر نشان داد که فیبرینوژن پلاسما، ویسکوزیته پلاسما، PLT، MPV و PLC-R دختران افزایش معناداری در اثر 7 جلسه متوالی تمرین مقاومتی دایرهای یافت؛ ولیکن PDW تغییر معناداری نکرد. نتیجه‌گیری: تمرین مقاومتی دایرهای موجب افزایش فاکتورهای هماتولوژیک انعقادی و رئولوژیک پلاسما شد که احتمالاً میتواند در دراز مدت سلامت قلبی- عروقی را تحت تأثیر قرار دهد. لذا پیشنهاد میشود در استفاده از تمرینات مقاومتی دایرهای برای دختران، از استراحت بین جلسات جهت ریکاوری و ایجاد فرصت برای سازگاری کوتاه‌مدت در نظر گرفته شود.
