فیزیولوژی ورزشی (عمومی)
زهرا نوروزی؛ جواد نعمتی؛ محسن ثالثی؛ رسول رضایی؛ محمد همتی نفر
چکیده
زمینه و هدف: افزایش فشار اکسایشی، مشخصة اصلی انواع آسیب‌های وابسته به سالمندی است. با توجه به نقش فعالیت بدنی در پاسخ‌های انطباقی به فشار اکسایشی و اهمیت مکمل‌های تغذیه‌ای، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید به‌همراه مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بر مقادیر Nrf2 و NQO1 عضلة نعلی موش‌های صحرایی سالمند است.مواد و روش‌ها: ...
بیشتر
زمینه و هدف: افزایش فشار اکسایشی، مشخصة اصلی انواع آسیب‌های وابسته به سالمندی است. با توجه به نقش فعالیت بدنی در پاسخ‌های انطباقی به فشار اکسایشی و اهمیت مکمل‌های تغذیه‌ای، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید به‌همراه مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بر مقادیر Nrf2 و NQO1 عضلة نعلی موش‌های صحرایی سالمند است.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع تجربی و بنیادی بود که در آزمایشگاه حیوانات دانشگاه شیراز انجام گرفت. به‌منظور اجرای پژوهش از 44 سر موش صحرایی سالمند نر نژاد ویستار استفاده شد. حیوانات پس از یک دورة یک‌هفته‌ای آشنایی با محیط تمرین به‌طور تصادفی به گروه‌های تمرین تناوبی با شدت بالا، گروه مکمل، گروه تمرین تناوبی با شدت بالا به‌همراه مکمل و گروه کنترل (هر گروه 11 سر) تقسیم شدند. موش‌های گروه‌های تمرین به مدت شش هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا به‌صورت فزاینده انجام دادند، به‌طوری‌که در هفتة اول سه تکرار تناوبی، هفتة دوم پنج تکرار، هفتة سوم هفت تکرار و از ابتدای هفتة چهارم تا پایان هفتة ششم ۹ تکرار اینتروال اجرا شد. آزمودنی‌های گروه‌های مکمل نیز روزانه 200 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن مکمل مصرف کردند. حیوانات در انتهای دوره با تزریق کتامین زایلازین بی‌هوش شدند، عضلة نعلی آنها خارج و پس از انتقال به تانک نیتروژن جهت انجام آزمایش وسترن بلات در دمای 80- درجة سانتی‌گراد نگهداری شد. داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی بررسی شد. نتایج: تمرین تناوبی شدید به‌همراه مصرف مکمل Q10بر مقادیرNrf2 عضلة نعلی موش‌های سالمند تغییر معناداری بین گروه‌ها ایجاد نکرد (05/0P>). ولی تمرین تناوبی شدید با و بدون مصرف مکمل کوآنزیم Q10 و همچنین مصرف مکمل کوآنزیم Q10 به‌تنهایی مقادیر NQO1 عضلة نعلی موش‌های صحرایی سالمند را به‌طور معناداری درگروهای تمرینی کمتر کرد (001/0P<).نتیجه‌گیری: با توجه به عدم تأثیر تمرین تناوبی شدید بر مسیر Nrf2 و کاهش NQO1 در رت‌های سالمند، به‌منظور مشخص شدن سازوکار تأثیرگذاری تمرین تناوبی شدید بر مسیرهای ضداکسایشی باید شرایط برنامة تمرینی مانند مدت، شدت، تکرار و نوبت‌های تمرین را مدنظر قرار داد؛ همچنین توصیه می‌شود سایر مقادیر استاندارد مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بررسی شود.
فیزیولوژی ورزشی (عمومی)
زهرا صبری؛ مژگان احمدی
چکیده
زمینه و هدف: اختلال شناختی ناشی از افزایش سن در بسیاری از کشورها به یکی از شایع‌ترین تهدیدهای سلامتی تبدیل شده است. مسیرهای پیام‌رسانی، تعدیل‌کننده‌های مهم انواع فرایندهای فیزیولوژیکی و آسیب‌شناختی‌اند و فعال شدن غیرطبیعی برخی از مسیرهای پیام‌رسانی می‌تواند در پیشرفت بیماری در سنین بالا نقش داشته باشد. اهداف پیام‌رسانی درون‌سلولی ...
بیشتر
زمینه و هدف: اختلال شناختی ناشی از افزایش سن در بسیاری از کشورها به یکی از شایع‌ترین تهدیدهای سلامتی تبدیل شده است. مسیرهای پیام‌رسانی، تعدیل‌کننده‌های مهم انواع فرایندهای فیزیولوژیکی و آسیب‌شناختی‌اند و فعال شدن غیرطبیعی برخی از مسیرهای پیام‌رسانی می‌تواند در پیشرفت بیماری در سنین بالا نقش داشته باشد. اهداف پیام‌رسانی درون‌سلولی در پاسخ به تمرین به‌عنوان معیاری برای فرایندهای سلولی که در پی شرایط خاص رخ می‌دهند، به‌شدت بررسی شده است. مشخص شده است که تمرین موجب افزایش نوروژنز از طریق القای عوامل عصبی در هیپوکمپ می‌شود که با بهبود عملکرد شناختی همراه است. از آنجایی که تمرین بلندمدت می‌تواند اختلال ناشی از افزایش سن در نوروژنز هیپوکمپ را بهبود بخشد، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین تناوبی شنا با شدت بالا بر محتوای پروتئین‌های CREB و ERK بافت هیپوکمپ در موش‌های صحرایی سالمند انجام گرفت.مواد و روش‌ها: در این تحقیق تجربی، 12 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگ‌داولی سالمند (20 ماه سن و میانگین وزن 300-450 گرم) در دو گروه کنترل (شش سر موش) و تمرین تناوبی شنا با شدت بالا (شش سر موش) قرار گرفتند. موش‌های صحرایی گروه تمرین، تمرین تناوبی شنا با شدت بالا (HIIT)، شامل 14 نوبت 20 ثانیه‌ای شنا با 10 ثانیه استراحت بین هر نوبت را انجام دادند. برنامة ورزشی به مدت شش هفته (سه روز در هفته یک روز در میان) انجام گرفت. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین، موش‌های صحرایی بی‌هوش شدند و بلافاصله با استفاده از تیغ جراحی جمجمه شکافته شده و مغز با احتیاط خارج شد. مغز سالم توسط تیغ جراحی دقیقاً از وسط به دو نیم تقسیم شد و با توجه به مختصات هیپوکمپ به کمک اطلس پاک سینوس هیپوکمپ از دستگاه لمبیک جدا شد. محتوای پروتئین متصل‌شونده به عنصر پاسخگو بهcAMP (CREB) و کیناز تنظیم‌شده با پیام خارج‌سلولی 1 و 2 (ERK1/2) بافت هیپوکمپ به روش وسترن بلات اندازهگیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل در سطح معناداری 05/0 P< تجزیه‌وتحلیل شدند.نتایج: نتایج نشان داد محتوای پروتئین ERK و CREBهیپوکمپ موش‌های صحرایی سالمند پس از شش هفته تمرین به‌طور معناداری (به‌ترتیب 03/0P= و 001/0P=) بیشتر از موش‌های صحرایی تمرین‌نکرده بود.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، تمرینات تناوبی شنا با شدت بالا به افزایش معنادار محتوای پروتئین متصل‌شونده به عنصر پاسخگو بهcAMP و کیناز تنظیم‌شده با پیام خارج‌سلولی 1 و 2 بافت هیپوکمپ در موش‌های صحرایی سالمند منجر می‌شود. بنابراین شاید تمرینات تناوبی با شدت بالا بتواند به بهبود عوامل درگیر در توانایی شناختی طی سالمندی کمک کند.
معصومه نوروزپور؛ سید محمد مرندی؛ محسن قنبرزاده؛ عباسعلی زارع مایوان
چکیده
هدف: بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) به شدت با تغییر سطح سایتوکاین‌های التهابی و افزایش ناهنجاری‌های متابولیکی همراه است. در این مطالعه اثر تمرین ترکیبی بر غلظت سرمی سایتوکاین‌های پیش التهابی اینترلوکین 18(IL18)، ضد التهابی اینترلوکین 10(IL10) و عوامل مرتبط با اختلال متابولیک در زنان سالمند مبتلا به کبد چرب بررسی شد.روش ها : تعداد 24 زن ...
بیشتر
هدف: بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) به شدت با تغییر سطح سایتوکاین‌های التهابی و افزایش ناهنجاری‌های متابولیکی همراه است. در این مطالعه اثر تمرین ترکیبی بر غلظت سرمی سایتوکاین‌های پیش التهابی اینترلوکین 18(IL18)، ضد التهابی اینترلوکین 10(IL10) و عوامل مرتبط با اختلال متابولیک در زنان سالمند مبتلا به کبد چرب بررسی شد.روش ها : تعداد 24 زن سالمند مبتلا به NAFLD با روش هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به گروه تمرین (n=12) و کنترل (n=12) تقسیم شدند. تمرین ترکیبی به مدت ده هفته اجرا شد. سطوح IL18 و IL10 با بسته آزمایشگاهی زلبایو به روش الایزا و کبد چرب با روش سونوگرافی سنجیده شدند. سایر عوامل خونی و تن سنجی اندازه گیری شدند. تحلیل آماری با آزمون‌های تی زوجی و ویلکاکسون، کواریانس و همبستگی اسپیرمن انجام شد.نتایج: در گروه تمرین تری گلیسرید (TG) (00/0p=)، شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) (01/0p=) ، چربی کبد (00/0p=)، آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) (04/0p=) و گلوکز (00/0p=) به طور قابل توجهی کاهش یافتند. مقدار انسولین (11/0p=) و آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) (07/0p=) بین گروه‌ها تفاوت معناداری نداشت.نتیجه گیری: تمرین ترکیبی می تواند باعث بهبود سطح سایتوکاین‌های التهابی و کاهش عوامل خطر متابولیکی مرتبط با کبد چرب غیر الکلی شود و با افزایش اثرات ضد التهابی نقش مؤثری در سلامتی سالمندان ایفا کند.
معصومه محمدی ارانی؛ نادر رهنما
چکیده
هدف: افزایش سن موجب کاهش تعادل ایستا و پویا می شود. هدف این تحقیق مقایسه اثر تمرینات با تخته تعادل و پیلاتس بر ترس از افتادن و کیفیت زندگی زنان سالمند بود.مواد و روش: از بین زنان سالمند واقع در شهر اصفهان، 36 نفر انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه تمرینات پیلاتس (12 نفر)، تمرینات تخته تعادل (12 نفر) و تمرینات ترکیبی (12 نفر) تقسیم شدند. هر گروه تمرینات ...
بیشتر
هدف: افزایش سن موجب کاهش تعادل ایستا و پویا می شود. هدف این تحقیق مقایسه اثر تمرینات با تخته تعادل و پیلاتس بر ترس از افتادن و کیفیت زندگی زنان سالمند بود.مواد و روش: از بین زنان سالمند واقع در شهر اصفهان، 36 نفر انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه تمرینات پیلاتس (12 نفر)، تمرینات تخته تعادل (12 نفر) و تمرینات ترکیبی (12 نفر) تقسیم شدند. هر گروه تمرینات مخصوص به خود را به مدت هشت هفته انجام دادند. قبل و بعد از مداخله تعادل ایستا و پویا با استفاده از تست لک لک و آزمون برخاستن و رفتن اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنوا با اندازه های تکراری و در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.یافته ها: گروه های تجربی تفاوت معنی‌داری را در قبل و بعد از مداخله در فاکتور تعادل ایستا و پویا نشان دادند (05/0>P). مقایسه داده‌های بین سه گروه در مورد فاکتور تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی‌داری را در قبل و بعد از دوره تمرین نشان داد، به طوری که میزان بهبودی در گروه تجربی تمرینات ترکیبی بیشتر از دو گروه دیگر بود.نتیجه گیری: یافته ها بیانگر موثر بودن تمرینات در سه گروه تجربی بود، ولی میزان بهبودی در گروه تجربی تمرینات ترکیبی بیشتر از دو گروه دیگر بود، بنابراین می توان از این پروتکل به عنوان یک روش توانبخشی مکمل در جهت بهبود تعادل ایستا و پویا افراد سالمند استفاده نمود.
مریم نورشاهی؛ سجاد احمدی زاد؛ فاطمه ایمانی؛ پونه دهقان
چکیده
هدف: سالمندی فرایند کاهش پیشروندة عوامل فیزیولوژیکی و عملکردی است. از تغییرات مهم این دوره، کاهش آنژیوژنز است. براساس نتایج تحقیقات بسیاری فعالیت‌های ورزشی می‌تواند از پیشرفت این عوامل جلوگیری کند. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تأثیر فعالیت آیزوکینتیک درونگرا (شدت پایین) با محدودیت جریان خون بر مقدار VEGF سرم در مردان سالمند ...
بیشتر
هدف: سالمندی فرایند کاهش پیشروندة عوامل فیزیولوژیکی و عملکردی است. از تغییرات مهم این دوره، کاهش آنژیوژنز است. براساس نتایج تحقیقات بسیاری فعالیت‌های ورزشی می‌تواند از پیشرفت این عوامل جلوگیری کند. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تأثیر فعالیت آیزوکینتیک درونگرا (شدت پایین) با محدودیت جریان خون بر مقدار VEGF سرم در مردان سالمند فعال است.روش‌ها: بدین‌منظور 10 نفر از مردان سالم 60-80 سالة واجد شرایط، در یکی از پارک‌های تهران به‌صورت در دسترس (میانگین وزن 25/9±8/77 کیلوگرم، قد 92/2±9/175 سانتی‌متر، شاخص تودۀ بدنی 70/2±12/25 کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب شدند. سپس برای به‌دست آوردن 50 درصد حداکثر فشار خون انسدادی برای جلسة محدودیت جریان خون به‌وسیلة دستگاه داپلر انجام گرفت. آزمودنی‌ها 4 نوبت فعالیت فلکشن و اکستنشن زانو را با 20 درصد یک تکرار بیشینه و با سرعت زاویه‌ای 30 درجه در ثانیه حرکت فلکشن و اکستنشن پا را به‌صورت کامل انجام دادند، به‌صورتی که ابتدا نوبت اول با 30 تکرار و 3 نوبت دیگر را با 15 تکرار و با 30 ثانیه استراحت بین هر نوبت اجرا کردند. قبل از شروع پروتکل، بلافاصله و دو ساعت پس از فعالیت خون‌گیری انجام گرفت و VEGF سرم به روش الایزا اندازهگیری شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها پس از اطمینان از توزیع طبیعی آنها از آنووای مکرر 3×2 استفاده شد.نتایج: نتایج تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که سطوح سرمی VEGF، در پاسخ به فعالیت آیزوکنتیک درونگرا همراه با محدودیت جریان خون نسبت به فعالیت آیزوکنتیک درونگرا بدون محدودیت جریان خون، افزایش معناداری داشت (0/01=P).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد در افراد سالمند استفاده از روش محدودیت جریان خون با وجود پایین بودن شدت فعالیت بر مقدار VEGF سرم به‌عنوان یکی از عوامل رگ‌زایی در مردان سالمند فعال تأثیر بسزایی داشت.
مجتبی صالح پور؛ مریم نورشاهی؛ فریبا خداقلی؛ حمید رجبی
دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393
چکیده
هدف:ساختار و عملکرد پیوندگاه عصب ـ عضله طی سالمندی تغییرات عمده‌ای از جمله کاهش فعالیت نیتریک اکساید سنتاز نورونی (nNOS) می‌یابد که در نهایت سبب تضعیف عملکرد جسمانی و بروز سارکوپنیا می‌گردد.هدف از انجام این پژوهش تعیین تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی همراه با مهار nNOS بر میزان پروتئین اگرین بود. روش‌شناسی پژوهش: تولید نیتریک اکساید (NO) ...
بیشتر
هدف:ساختار و عملکرد پیوندگاه عصب ـ عضله طی سالمندی تغییرات عمده‌ای از جمله کاهش فعالیت نیتریک اکساید سنتاز نورونی (nNOS) می‌یابد که در نهایت سبب تضعیف عملکرد جسمانی و بروز سارکوپنیا می‌گردد.هدف از انجام این پژوهش تعیین تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی همراه با مهار nNOS بر میزان پروتئین اگرین بود. روش‌شناسی پژوهش: تولید نیتریک اکساید (NO) بوسیله دو دوز mg-1.kg-1.day -125 و 100NG نیترو- L– آرژنین متیل استر ( L-NAME ) (مهار کننده nNOS)، مهار شد. چهل و هشت سر موش نر نژاد ویستار مسن (20ماهه) به صورت تصادفی به شش گروه کنترل، LNAME25,100، گروه‌های تمرین همراه با LNAME (Training+LNAME25,100) و گروه تمرین استقامتی (Training) تقسیم شدند. سه روز قبل از اجرای پروتکل مصرف LNAME شروع و تا زمان تشریح حیوانات این کار ادامه داشت. گروه‌های تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته 5 روز و روزی 60 دقیقه با سرعت 28 متر بر دقیقه به طور فزاینده روی نوارگردان دویدند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، پس از بی‌هوش کردن حیوانات، عضله نعلی و عضله بازکننده دراز انگشتان (EDL) برداشته شد. یافتهها: بررسی وسترن بلاتینگ نشان داد که میزان پروتئین اگرین عضله نعلی و EDL نیز در گروه‌های Training+LNAME25, 100 و گروه تمرین استقامتی به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (05/0P
اکبر اعظمیان جزی؛ محمد فرامرزی؛ فهیمه صفاری فارسانی
دوره 3، شماره 1 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف تحقیق: خطر ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی را به طور معمول با اندازه گیری نیمرخ لیپیدی برآورد می کنند. اما در بعضی افراد دارای نیمرخ لیپیدی طبیعی نیز بیماری های قلبی – عروقی دیده می شود. از این رو، محققان در پی یافتن شاخ ص های حساس تری از قبیل مولکول چسبان سلولی هستند. بنابراین، هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثرات 8 هفته تمرین هوازی ...
بیشتر
هدف تحقیق: خطر ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی را به طور معمول با اندازه گیری نیمرخ لیپیدی برآورد می کنند. اما در بعضی افراد دارای نیمرخ لیپیدی طبیعی نیز بیماری های قلبی – عروقی دیده می شود. از این رو، محققان در پی یافتن شاخ ص های حساس تری از قبیل مولکول چسبان سلولی هستند. بنابراین، هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثرات 8 هفته تمرین هوازی بر1-sICAM ونیمرخ لیپیدی در زنان سالمند ایرانی دارای اضافه وزن تعیین شد. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 40 نفر زن سالمند دارای اضافه وزن که هیچ گونه فعالیت بدنی منظمی نداشتند به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی کنترل7/64±25/70 سال و تجربی 7/39±73/65 سال) تقسیم شدند. از همه آزمودنی ها در قبل و بعد از 8 هفته تمرین هوازی در حالت ناشتاخون گیری به عمل آمد. تمرین ها با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه انجام شد . آزمون کلموگروف اسمیرونوف نشان داد که توزیع داد ها نرمال است، بنابراین، برای مقایسه اطلاعات پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه ازآزمون t هم بسته و برای مقایسه ی تغییرات بین گروهی از آزمونt مستقل در سطح معنی داری 05/0>P استفاده شد. نتایج : پس از 8 هفته تمرین هوازی، سطوح،LDL-C ،TC ،TG BMI و sICAM-1 در گروه تجربی به طور معنی داری کاهش و HDL-C آنها افزایش غیر معنی داری داشت 05/0>P اما در سطوح TC و HDL-C تغییر معنی داری مشاهده نشد05/0>P نتیجه گیری: تمرین هوازی با کاهش سطوح شاخص التهابی ،1-sICAM ممکن است نقش به سزایی در پیش گیری و کنترل بیماری های قلبی – عروقی سالمندان داشته باشد. همچنین، با توجه به این حقیقت که1- sICAM شاخصی حساس تر از نیمرخ لیپیدی است ، اندازه گیری آن برای ارزیابی دقیق تر احتمال بروز بیماری های قلبی– عروقی منطقی به نظر می رسد.
