عطا بحرینی نژاد؛ داریوش مفلحی؛ Mehdi Abbaspoor
چکیده
هدف: با توجه به ماهیت تناوبی بازی فوتبال، هدف پژوهش حاضر ارزیابی شیوه اجرای متناوب آزمون آزمایشگاهی فزاینده در سنجش شاخصهای فیزیولوژیک بازیکنان فوتبال بود.روش ها: 18 فوتبالیست جوان (سن: 78/0±78/16 سال، وزن: 44/9±33/61 کیلوگرم، قد: 75/6±177 سانتیمتر) داوطلبانه در پژوهش شرکت نموده و دو آزمون فزاینده آزمایشگاهی با فاصله زمانی ...
بیشتر
هدف: با توجه به ماهیت تناوبی بازی فوتبال، هدف پژوهش حاضر ارزیابی شیوه اجرای متناوب آزمون آزمایشگاهی فزاینده در سنجش شاخصهای فیزیولوژیک بازیکنان فوتبال بود.روش ها: 18 فوتبالیست جوان (سن: 78/0±78/16 سال، وزن: 44/9±33/61 کیلوگرم، قد: 75/6±177 سانتیمتر) داوطلبانه در پژوهش شرکت نموده و دو آزمون فزاینده آزمایشگاهی با فاصله زمانی 48 ساعت روی دستگاه نوار گردانHP Cosmos و سپس آزمون میدانی بانگسبو را اجرا کردند. عوامل قلبی-تنفسی آزمودنیها توسط دستگاه گاز آنالایزر مدل metalyzer3b و لاکتات خون شرکتکنندگان قبل و بعد از آزمونها با دستگاه لاکتومتر مدل Scout اندازهگیری شد. تحلیل آماری دادهها با آزمونهای تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، تی زوجی و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0p≤ انجام گردید.نتایج: بین عوامل فیزیولوژیک آزمونهای پیوسته و متناوب هیچگونه تفاوت معناداری وجود نداشت؛ اما بین مسافت پیموده شده در دو آزمون تفاوت معنادار مشاهده گردید (031/0=p). عملکرد آزمون میدانی بانگسبو با اکسیژن مصرفی بیشینه آزمون فزاینده متناوب ارتباط مثبت معنادار نشان داد (011/0=p ,64/0=r). بین عملکرد آزمون میدانی بانگسبو با عملکرد آزمون فزاینده متناوب، همبستگی مثبت معنادار وجود داشت (018/0=p ,62/0=r). نتیجه گیری: وجود همبستگی مثبت معنادار بین اکسیژن مصرفی بیشینه آزمون متناوب و عملکرد آزمون بانگسبو، بالاتر بودن مسافت پیموده شده در آزمون متناوب و همبستگی مثبت معنادار بین عملکرد آزمون میدانی بانگسبو با مسافت طی شده در آزمون فزاینده متناوب میتواند به علت مشابهت آزمون فزاینده متناوب با ماهیت تناوبی فعالیت فوتبال و دلیلی بر رعایت ماهیت فعالیت ورزشکار به هنگام تعریف آزمون فزاینده باشد.
هنگامه مرادیان؛ عبدالحسین پرنو؛ رسول اسلامی
دوره 11، شماره 2 ، شهریور 1397، ، صفحه 87-96
چکیده
هدف: نیرومندسازی پس فعالی ) PAP ( به عنوان یک فن برای بهبود عملکرد ورزشی شناخته شده است. هدف این مطالعه، تعیین اثرات کوتاه مدتدستورالعمل های متفاوت گرم کردن PAP بر عملکرد بی هوازی و تغییرات لاکتات در تالوکاران زن بود.روش ها: به این منظور 10 نفر ووشوکار زن نخبه با میانگین سن 31 / 3 ± 9 / 19 سال، قد 7 / 3 ± 160 سانتی متر، وزن 18 / 5 ± 68 / 54 کیلوگرم، ...
بیشتر
هدف: نیرومندسازی پس فعالی ) PAP ( به عنوان یک فن برای بهبود عملکرد ورزشی شناخته شده است. هدف این مطالعه، تعیین اثرات کوتاه مدتدستورالعمل های متفاوت گرم کردن PAP بر عملکرد بی هوازی و تغییرات لاکتات در تالوکاران زن بود.روش ها: به این منظور 10 نفر ووشوکار زن نخبه با میانگین سن 31 / 3 ± 9 / 19 سال، قد 7 / 3 ± 160 سانتی متر، وزن 18 / 5 ± 68 / 54 کیلوگرم، توده چربی37 / 3 ±3/13 درصد و شاخص توده بدن 64 / 1 ± 19 / 21 در پژوهش حاضر شرکت کردند. آنها به طور تصادفی و یک روز در میان، یکی از سه دستورالعملگرم کردن شامل الف- گرم کردن تخصصی ووشوکاران )ویژه(؛ ب- 2 نوبت 4 تکراری اسکوات از پشت با 70 درصد 1RM )قدرتی( و ج- دو سرعت 36 متر( 40 یارد( با مقاومت 0 ، 10 ، 20 و 30 درصد وزن بدن )سرعتی( را اجرا کردند. 5 دقیقه پس از انجام هر دستورالعمل، آزمون رست RAST اجرا شد. ضربانقلب )به مدت 10 ثانیه( و لاکتات خون )از طریق لاکتومتر( قبل و بلافاصله پس از گرم کردن و نیز قبل و بلافاصله پس از آزمون رست اندازه گیری شد.به منظور ارزیابی تغییرات درون گروهی، تحلیل داده ها با روش آماری اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD انجام شد.نتایج: نتایج نشان داد بین 4 زمان اندازه گیری لاکتات، پیش از گرم کردن تا پس از آزمون رست تفاوت معناداری وجود دارد ) 001 / 0 > P(؛ امادر مورد زمان های اندازه گیری شده، میزان لاکتات در سه دستورالعمل تفاوت معناداری نداشت ) 05 / 0 < P(. بین توان کمینه در دستورالعملویژه و قدرتی ) 002 / 0 = P (، همچنین بین شاخص خستگی در دستورالعمل قدرتی و سرعتی، تفاوت معنادار وجود داشت که این تفاوت در هردو مورد، به سود دستورالعمل قدرتی بود ) 024 / 0 = P(؛ اما بین سه شیوه گرم کردن در توان بی هوازی بیشینه و میانگین توان بی هوازی، تفاوتمعناداری مشاهده نشد ) 05 / 0 > P .)نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، اگرچه نوع تمرین اندازه اثر PAP را تعیین میکند ولی با توجه به سیستم غالب گلیکولیتیک درتالوکاران، نیرومندسازی پس فعالی تأثیر معناداری نداشت و به نظر میرسد ورزشکاران سرعتی و یا توانی- انفجاری به میزان بیشتری از فوایداین روش بهره مند شوند.
محمداسماعیل افضل‌پور؛ طوبی عنایتی زاده؛ سعید ایل بیگی
دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393
چکیده
مقدمه: هر چند تمرینات پلایومتریک ماهیتا آسیب‌رسان هستند، اما به دلیل اهمیتی که دارند می‌توان از روش‌هایی مانند حرکات کششی برای کاهش خطر آسیب‌های بالقوه آن استفاده کرد. هدف: هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه تاثیر کشش-های ایستا، پویا و ترکیبی بر لاکتات خون و کوفتگی عضلانی تاخیری به ترتیب، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از اجرای یک جلسه تمرین ...
بیشتر
مقدمه: هر چند تمرینات پلایومتریک ماهیتا آسیب‌رسان هستند، اما به دلیل اهمیتی که دارند می‌توان از روش‌هایی مانند حرکات کششی برای کاهش خطر آسیب‌های بالقوه آن استفاده کرد. هدف: هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه تاثیر کشش-های ایستا، پویا و ترکیبی بر لاکتات خون و کوفتگی عضلانی تاخیری به ترتیب، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از اجرای یک جلسه تمرین حاد پلایومتریک است. روش شناسی: 46 پسر تمرین‌نکرده با میانگین سنی 1.05±16.62 سال، قد 5.64±169.89 سانتیمتر، وزن 5.04±56.73 کیلوگرم، و نمایه‌ی توده‌ی بدنی 1.64±19.72 کیلوگرم بر متر‌مربع؛ به‌طور تصادفی در یکی از گروه‌های کشش ایستا، پویا ، ترکیبی و بدون‌کشش قرار گرفتند. پس از اجرای 1±7 دقیقه حرکات کششی توسط گروه‌های کشش، پروتکل تمرین پلایومتریک توسط همه‌ی گروهها به‌طور مشابه اجرا شد. لاکتات خون قبل و بلافاصله پس از تمرین؛ و کوفتگی عضلانی قبل از تمرین، 24 و 48 ساعت پس از تمرین با استفاده از پرسشنامه 10 امتیازی رابینسون سنجیده شدند. آزمونهای t وابسته، تحلیل واریانس(ANOVA) و توکی در سطح معناداری 0.05> p، جهت تجزیه و تحلیل آماری دادهها مورد بهره‌برداری قرار گرفتند. هرچند غلظت لاکتات خون در هر چهار گروه پس از تمرین، افزایش معنی‌داری را نشان داد، اما این افزایش در گروه کشش پویا به‌طور معنی‌داری در مقایسه با گروه بدون کشش، پایین‌تر بود (2./.P=). کوفتگی عضلانی تاخیری 24 و 48 ساعت پس از تمرین نسبت به قبل از آن، افزایش معنی‌داری یافت. تفاوتی در کوفتگی عضلانی آزمودنی‌های چهار گروه، 24 ساعت پس از تمرین مشاهده نشد، اما 48 ساعت پس از تمرین این شاخص در گروه کشش پویا بطور معنی‌داری پایین‌تر بود (1./.P=).نتیجه گیری: به‌طور کلی، در مقایسه با کشش ایستا و ترکیبی، استفاده از کشش پویا قبل از تمرین پلایومتریک با تولید لاکتات خون و کوفتگی عضلانی کمتری همراه خواهد بود.
روح الله نیکویی؛ محسن حسن لی
دوره 6، شماره 1 ، اردیبهشت 1392
چکیده
هدف تحقیق: هدف از مطالعه حاضر پیش بینی ظرفیت‌های هوازی و بی هوازی ورزشکاران نخبه با استفاده از تغییرات نسبی لاکتات در مرحله بافرینگ ایزوکاپنیا بود. روش شناسی: 8 دوچرخه سوار استقامتی و 6 دوچرخه سوار سرعتی نخبه به ترتیب با میانگین سن 29/3±5/22و 33/2±33/21، BMI 97/1±21/24 و 18/1±49/22 در دو جلسه مجزا با فاصله زمانی یک هفته یک آزمون فزاینده استاندارد و یک ...
بیشتر
هدف تحقیق: هدف از مطالعه حاضر پیش بینی ظرفیت‌های هوازی و بی هوازی ورزشکاران نخبه با استفاده از تغییرات نسبی لاکتات در مرحله بافرینگ ایزوکاپنیا بود. روش شناسی: 8 دوچرخه سوار استقامتی و 6 دوچرخه سوار سرعتی نخبه به ترتیب با میانگین سن 29/3±5/22و 33/2±33/21، BMI 97/1±21/24 و 18/1±49/22 در دو جلسه مجزا با فاصله زمانی یک هفته یک آزمون فزاینده استاندارد و یک آزمون فرابیشینه یکنواخت را روی دوچرخه کارسنج تا سر حد واماندگی انجام دادند. در خلال آزمون فزاینده گازهای تنفسی به طور مداوم و نمونه خونی هر سه دقیقه یک بار جهت اندازه گیری لاکتات جمع آوری شد. آستانه لاکتات و آستانه تنفسی جبرانی به ترتیب به عنوان افزایش ناگهانی در نمودار لاکتات – بار کار و معادل تهویه ای دی اکسید کربن تعریف و تعیین شدند. مرحله بافرینگ ایزوکاپنیا به عنوان فاصله بین آستانه لاکتات و آستانه تنفسی جبرانی تعیین گردید. همبستگی بین متغیرها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون تعیین و معنی دار بودن تفاوت بین متغیرها با آزمون T- student مشخص گردید. سطح معنی داری برابر با 05/0 انتخاب شد. نتایج: تغییرات نسبی لاکتات در مرحله بافرینگ در گروه سرعتی به طور معنی دار نسبت به گروه استقامتی بالاتر بود (05/0 >P ). همبستگی معنی دار بین تغییرات لاکتات در مرحله بافرینگ و میزان کسر اکسیژن ( 05/0 >P ) و VO2max (05/0 >P ) بدست آمد. بحث و نتیجه گیری: به طور خلاصه نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تغییرات نسبی لاکتات در مرحله بافرینگ ایزوکاپنیا بین ورزشکاران استقامتی و سرعتی متفاوت می‌باشد. همچنین همبستگی معنی دار یافت شده بین تغییرات لاکتات در این مرحله با شاخصهای هوازی و بی هوازی مؤید این نکته است که می‌توان از این شاخص در جهت پیش بینی ظرفیت‌های هوازی و بی هوازی استفاده نمود.
اسماء طاهری؛ عبدالحمید حبیبی؛ محسن قنبرزاده؛ وازگن میناسیان
دوره 4، شماره 2 ، اردیبهشت 1390
چکیده
هدف: یکی از موانع مهم در اجرای مطلوب و موفقیت‌آمیز فعالیت‌های ورزشی بروز خستگی است، که از پیامدهای اجتناب‌ناپذیر فعالیت‌های شدید جسمانی است. به نظر میرسد که از علل احتمالی بروز خستگی در فعالیت‌های شدید، تجمع اسید لاکتیک باشد. روش‌شناسی: تعداد 13 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سن 86/1±84/21 سال، قد 85/3±162 سانتیمتر و وزن 44/8±46/57 کیلوگرم ...
بیشتر
هدف: یکی از موانع مهم در اجرای مطلوب و موفقیت‌آمیز فعالیت‌های ورزشی بروز خستگی است، که از پیامدهای اجتناب‌ناپذیر فعالیت‌های شدید جسمانی است. به نظر میرسد که از علل احتمالی بروز خستگی در فعالیت‌های شدید، تجمع اسید لاکتیک باشد. روش‌شناسی: تعداد 13 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سن 86/1±84/21 سال، قد 85/3±162 سانتیمتر و وزن 44/8±46/57 کیلوگرم به طور داوطلب انتخاب شدند. آزمودنیها در سه روز جداگانه مسافت 200 متر شنای کرال سینه را با شدت بیشینه انجام، و سپس یکی از روش‌های برگشت به حالت اولیه شامل 5 دقیقه راه رفتن در آب سرد (C˚20)، راه رفتن در آب گرم (C˚39) و راه رفتن در آب معتدل (C˚28) انجام شد. سطوح اسید لاکتیک خون آزمودنیها در فواصل زمانی قبل، بلافاصله پس از اجرا، و در دقیقه 2 و 4 از برگشت به حالت اولیه از طریق خون‌گیری با استفاده از کیت‌های لاکتات و دستگاه لاکتومتر اندازهگیری گردید. برای تحلیل دادهها از آزمونهای آماری تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که بین میزان اسیدلاکتیک خون در سه روش برگشت به حالت اولیه تفاوت معناداری وجود دارد و برگشت به حالت اولیه در آب سرد در مقایسه با آب گرم و معتدل باعث کاهش معناداری در اسیدلاکتیک گردید (01/0 =p). همچنین یافته‌ها نشان داد که در برگشت به حالت اولیه فعال با آب سرد در مقایسه با آب معتدل و گرم بیشترین کاهش در ضربان قلب وجود دارد (001/0=p). بحث و نتیجه‌گیری: برگشت به حالت اولیه در آب سرد باعث دفع بیشتر اسید لاکتیک و نیز بیشترین کاهش ضربان قلب می‌گردد.
بختیار ترتیبیان؛ بهروز درفشی؛ اصغر عباسی
دوره 2، شماره 1 ، آذر 1388
چکیده
تفاوت فیزیولوژیک در ورزش دست در مقایسه با ورزش پا در پاسخ به نوع و شدت تمرینات وجود دارد هدف از تحقیق مقایسه پاسخ های هورمون رشد،تستوسترون و لاکنات بین ورزش فزاینده دست و ورزش فزاینده پا می باشد. روش تحقیق:بدین منظور از بین کاراته کاران پسر شهرستان ارومیه 8 نفر با میانگین سن 2/2±9/18 سال به عنوان آزمودنی به صورت داوطلبانه در این تحقیق شکت ...
بیشتر
تفاوت فیزیولوژیک در ورزش دست در مقایسه با ورزش پا در پاسخ به نوع و شدت تمرینات وجود دارد هدف از تحقیق مقایسه پاسخ های هورمون رشد،تستوسترون و لاکنات بین ورزش فزاینده دست و ورزش فزاینده پا می باشد. روش تحقیق:بدین منظور از بین کاراته کاران پسر شهرستان ارومیه 8 نفر با میانگین سن 2/2±9/18 سال به عنوان آزمودنی به صورت داوطلبانه در این تحقیق شکت کردند. آزمودنی های تحقیق، 2 آزمون ورزشی فزاینده روی دوچرخه کارسنج دستی و دوچرخه کارسنج پائی پیشرفته مونارک(مدلE838 )، را با فاصله استراحت یک هفته ای اجرا کردند. نمونه های خونی پس از اتمام آزمون های ورزشی دست و پا جمع آوری و غلظت های لاکتات خون (میلی گرم/دسی لیتر) با استفاده از روش آنزیمی reagent Iactate Enzymatic و غلظت های هورمون رشد و تستوسترونبا استفاده از روش آنزیمی ایمنواسی اندازه گیری گردید. نتایج:یافته های تحقیق نشان داد که در مقادیر لاکتات، هورمون رشد و تستوسترون بین آزمون دست و آزمون پا اختلاف معنی داری وجود نداشت( به ترتیب 30/0-P، 07/0-P و 78/0-P)همچنین رابطه معنی داری بین مقادیر لاکتات و هورمون رشد در هر دو آزمون دست و پا وجود داشت( به ترتیب 81/0-P،71/0-P) بین مقادیر لاکتات و تستوسترون در آزمون دست رابطه معنی داری وجود داشت(71/0-P)اما در آزمون پا بین مقادیرلاکتات و تستوسترون رابطه معنی داری وجود نداشت(61/0-P). بحث و نتیجه گیری: در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که در مقایسه ورزش فزاینده دست و ورزش فزاینده پا، اختلاف معنی داری در مقادیر لاکتات خون، هورمون رشد و تستوتسرون پلاسما بین این دو نوع ورزش وجود ندارد. بنابراین، در تدوین برنامه های ورزشی ویژه جهت بهبود عملکرد کاراته کاران حرفه ای با توجه به پاسخ هورمون های آنابولیکی، توجه به شدت نسبی فعالیت در ورزش های پایی و ورزش های دستی، می تواند از اهمیت زیادی برای این گروه از ورزشکاران برخوردار باشد.
