لاله باقری؛ محمد فرامرزی؛ ابراهیم بنی طالبی؛ اکبر اعظمیان جزی
دوره 8، شماره 2 ، آذر 1394، ، صفحه 1249-1256
چکیده
هدف: امروزه استفاده از الگوهای متفاوت تمرین بویژه تمرینات ترکیبی در بین سالمندان متداول است. تاثیر تمرینات ورزش ترکیبی بر سطوح هورمون ها و عوامل رشدی سالمندان مورد بررسی چندانی قرار نگرفته است. هدف تحقیق حاضر تاثیر 8 هفته تمرین ترکیبی بر سطوح هورمون رشد، IGF-1 و نسبت GH به IGF-1 سرمی زنان سالمند بود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی با طرح ...
بیشتر
هدف: امروزه استفاده از الگوهای متفاوت تمرین بویژه تمرینات ترکیبی در بین سالمندان متداول است. تاثیر تمرینات ورزش ترکیبی بر سطوح هورمون ها و عوامل رشدی سالمندان مورد بررسی چندانی قرار نگرفته است. هدف تحقیق حاضر تاثیر 8 هفته تمرین ترکیبی بر سطوح هورمون رشد، IGF-1 و نسبت GH به IGF-1 سرمی زنان سالمند بود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، تعداد 21 نفر از زنان سالمند 70- 55 سال انتخاب و بطور تصادفی ساده در دو گروه تمرین ترکیبی (12n=) و کنترل (9n=) تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. از آزمون تی وابسته جهت تغییرات درون گروهی و از آزمون تی مستقل جهت بررسی اختلاف بین دو گروه استفاده شد. نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد مقدار GH، IGF-1 و نسبت GH/IGF-1 پس از تمرین ترکیبی تغییر معنیداری نیافت (05/0 ≤p ). وزن (005/0=p)، شاخص توده بدنی (005/0=p) و درصد چربی بدن (001/0=)p، پس از 8 هفته تمرین ترکیبی کاهش معنیداری یافت. افزایش معنیداری در میزان VO2max مشاهده شد (024/0=p ). نتیجه‌گیری: در این تحقیق به واسطه انجام 8 هفته تمرین ترکیبی نسبت GH/IGF-1 اندکی افزایش داشت، هرچند معنیدار نبود. ممکن است انجام این تمرین در طولانی مدت منجر به تغییر GH و IGF-1 گردد. با توجه به بهبود ترکیب بدنی و توان هوازی، ممکن است انجام این تمرین در طولانی مدت بر نحوه عملکرد دستگاه قلبی عروقی اثر مفیدی داشته باشد و از بروز بیماری آتروسکلروزیس جلوگیری نماید.
هدیه محمدپور؛ محمد فرامرزی؛ فرزانه تقیان
دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1390
چکیده
سایتوکین ها گروهی از پروتئین ها هستند که نقش اصلی را در پاس خهای التهابی به محر کهای پاتولوژی مانند التهاب و آسیب بافتی ایفا می کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی به همراه مکمل اسید چرب امگا- 3 بر سطوح سایتوکین های پیش التهابی(TNF-α, IL-6)زنان سالمند بود. روش تحقیق: 24 زن سالمند (میانگین سن2/4±6/79سال قد 2/4±7/151 سانتی متر، وزن ...
بیشتر
سایتوکین ها گروهی از پروتئین ها هستند که نقش اصلی را در پاس خهای التهابی به محر کهای پاتولوژی مانند التهاب و آسیب بافتی ایفا می کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی به همراه مکمل اسید چرب امگا- 3 بر سطوح سایتوکین های پیش التهابی(TNF-α, IL-6)زنان سالمند بود. روش تحقیق: 24 زن سالمند (میانگین سن2/4±6/79سال قد 2/4±7/151 سانتی متر، وزن 7/8±8/60 کیلوگرم، نمایه توده بدن 3/3±4/26 کیلو گرم بر متر مربع)در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها بصورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه تجربی اول ( 8 نفر)، تمرینات مقاومتی به همراه اسید چرب امگ ا- 3، گروهتجربی دوم ( 8 نفر) تمرینات مقاومتی به تنهایی و گروه سوم ( 8 نفر) به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند . آزمودنی ها 8 هفته تمرین مقاومتی، 3 جلسه در هفته با شدت 60 تا 80 درصد یک تکرار بیشینه را شامل تمرینات پرس پا، پرس سینه، پرس شانه، جلو بازو، پشت بازو، لت پول، فلکشن ران، اکستنشن ران، ابداکشی ران انجام دادند. گروه تجربی اول، مقدار 3 میلی گرم در روز اسید چرب امگ ا- 3 را در طی 8 هفته دریافت نمودند. سایتوکین های پیش التهابی با استفاده از نمونه خونی و روش الیزا پس از 8 ساعت ناشتایی شبانه به میزان 3 سی سی از ورید قدامی بازوی آزمودن یها قبل و بعد از 8 هفته تمرین اندازه گیری شد. نتایج: نتایج نشان داد ، متغیرهای ا ینترلوکین - 6 و فاکتور نکروزتومورآلفا کاهش معنادار در هر دو گروه تجربی در پس آزمون داشتند در حالی که در گروه کنترل تفاوت معنادار ی مشاهده نشد. همچنین، نتایج نشان داد اینترلوکین -6 (001/0≥P) و فاکتور تکروز موتور آلفا(001/0≥P)تفاوت معناداری بین هر 3 گروه داشت آزمون تعقیبی نشان داد اختلاف میانگین گروه تمرین به همراه مکمل نسبت به گروه تمرین تفاوت بیشتری داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام تمرین مقاومتی به همراه مصرف مکمل اسید چرب امگا- 3 می تواند تأثیر بیشتری نسبت به تمرین مقاومتی به تنهایی بر کاهش سایتوکین های پیش التهابی زنان سالمند داشته باشد.
علی محمدی منش؛ محمد فرامرزی؛ غلامرضا شریفی؛ خسرو جلالی دهکردی
دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1390
چکیده
هدف تحقیق: ورزش های برخوردی با امکان رخداد ضربه به سر و آسیب های مغزی همراه می باشند که در بوکس میزان بروز ضربه مغزی و صدمات به سر بیش از هر ورزش دیگر گزارش شده است با این حال، بررسی این موضوع با استفاده از شاخص های معتبر خونی تاکنون کمتر انجام شده است. هدف این پژوهش تعیین اثر یک جلسه مسابقه بوکس بر تغییرات ،S-100 B پروتئین واکنش گر CRP )c و ...
بیشتر
هدف تحقیق: ورزش های برخوردی با امکان رخداد ضربه به سر و آسیب های مغزی همراه می باشند که در بوکس میزان بروز ضربه مغزی و صدمات به سر بیش از هر ورزش دیگر گزارش شده است با این حال، بررسی این موضوع با استفاده از شاخص های معتبر خونی تاکنون کمتر انجام شده است. هدف این پژوهش تعیین اثر یک جلسه مسابقه بوکس بر تغییرات ،S-100 B پروتئین واکنش گر CRP )c و لکوسیت ها در بوکسورهای زبده بود. روش تحقیق: آزمودنی های این پژوهش بوکسورهای زبده تیم ملی ایران بودند. 10 نفر بوکسور تیم ملی به عنوان گروه تجربی و 10 نفر افراد غیر ورزشکار سالم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. جهت تعیین شاخص های بیوشیمیایی شامل پروتئین CRP ،S100-B و لکوسیتها نمونه خونی قبل، بلافاصله و 24 ساعت پس از مسابقه رسمی بوکس نمونه خونی گرفته شد. برای توصیف آماری داد هها از میانگین و انحراف معیار و برای تحلیل استنباطی داده ها از آزمون تحلیل واریانس با انداز هگیری مکرر و برای مقایسه بین گروهی از آزمون مانکوا استفاده شد . در صورت مشاهده نتایج معنادار از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. سطح معناداری05/0>P بود.نتایج: نتایج نشان داد مسابقه بوکس باعث افزایش معنادار CRP ،100-B و لکوسیت ها شد (000/0-P)نتیجه گیری: در مجموع یافته های پژوهش حاضر نشان داد که یک وهله رقابت بوکس و ضربات مکانیکی وارده بر ورزشکار باعث افزایش عوامل التهابی CRP،S100-B و لکوسیت ها بلافاصله پس از مسابقه بوکس شده و به نظر می رسد اندازه گیری این شاخصها بتواند ابزار سودمندی در تشخیص التهاب و پایش آسیب های ناشی از ضربات مکرر به سر در بوکسورها باشد.
هادی قائدی؛ محمد فرامرزی؛ علی خازنی؛ غلامرضا امانی؛ احسان امیرحسینی
دوره 3، شماره 2 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف پژوهش: هدف اصلی این مطالعه مقایسه تاثیر مکم لهای کربوهیدرات و کربوهیدرات-پروتئین بر عملکرد و برخی از شاخص های ایمنی طی فعالیت های تناوبی فوتبال بود. روش شناسی: 24 فوتبالیست مرد منتخب باشگاهی (میانگین سنی7/4±20سال قد1/7±5/165 سانتی متر،وزن8/6±66/65 کیلوگرم،شاخص توده بدن68/1±77/20کیلوگرم مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 62/4±4/63 میلی لیتر /کیلوگرم/دقیقه) ...
بیشتر
هدف پژوهش: هدف اصلی این مطالعه مقایسه تاثیر مکم لهای کربوهیدرات و کربوهیدرات-پروتئین بر عملکرد و برخی از شاخص های ایمنی طی فعالیت های تناوبی فوتبال بود. روش شناسی: 24 فوتبالیست مرد منتخب باشگاهی (میانگین سنی7/4±20سال قد1/7±5/165 سانتی متر،وزن8/6±66/65 کیلوگرم،شاخص توده بدن68/1±77/20کیلوگرم مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 62/4±4/63 میلی لیتر /کیلوگرم/دقیقه) بصورت هدفمند انتخاب و بطور مساوی در سه گروه نوشیدنی کربوهیدراتی(CHO)،نوشیدنی کربوهیدرات-پروتئین (CHO-PRO)و دارونما(P)تقسیم شدند. فعالیت های تناوبی شامل 24 وهله آزمون تعدیل شده اکبلوم یا فعالیت های تناوبی شبیه ساز فوتبالبود که به دو نیمه تقسیم شد. در انتهای هر وهله فعالیت از پرسشنامه درک فشار(RPE) بورگ و ضربان قلب جهت بررسی شدت فعالیت استفاده شد. آزمودنیها پیش، در حین و 1 ساعت پس از فعالیت های تناوبی نوشیدنی مصرف کردند. گروه CHO گرم 60 کربوهیدارت، گروه CHO-PRO گرم 60 کربوهیدارت+ 18 گرم پروتئین و گروهP آسپارتام در یک لیترآب مصرف کردند. پیش از فعالیت، بلافاصله،1و 24 ساعت پس از فعالیت های تناوبی شبیه ساز خون گیری وریدی بعمل آمد و تعداد سلول های ایمنی، هورمون کورتیزول CRP و اینترلوکین- 6 خون اندازه گیری شد. نتایج: یافته ها نشان دهنده اختلاف معنادار در RPE انتهای نیمه دوم،،IL-6 لکوسیت ها و نوتروفیل های نمونه خون بلافاصله و 1 ساعت پس از فعالیت های تناوبی گروه های نوشیدنی CHO و CHO-PRO نسبت به P بود. (05/0≥P)در حالی که تفاوت معنی داری بین گروه های نوشیدنی Cho و Pro-Cho بدست نیامد. همچنین افزایش معنادار در،IL-6 کورتیزول، لکوسیت ها، نوتروفیل ها و لنفوسیت های نمونه خون بلافاصله و 1 ساعت پس از فعالیت های تناوبی وCRP نمونه خون 24 ساعت فعالیت های تناوبی گروه های نوشیدنی CHO ،CHO-PRO و P نسبت به پیش از فعالیت یا مرحله استراحت مشاهده شد(05/0≥P)نتیجه گیری: نتیجه این که مصرف یک وهله ای ترکیب کربوهیدرات با پروتئین پیش، در حین و 1 ساعت پس از فعالیت، تاثیر معنی داری برRPE و شاخص های ایمنی ناشی از فعالیت های تناو بی شبیه ساز فوتبال نسب به مصرف کربوهیدرات بتنهایی ندارد، اگرچه هر دو گروه مکمل نسبت به گروه دارونما، کاهش در RPE و تغییر مثبت در برخی از شاخص های ایمنی را نشان داد.
اکبر اعظمیان جزی؛ محمد فرامرزی؛ فهیمه صفاری فارسانی
دوره 3، شماره 1 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف تحقیق: خطر ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی را به طور معمول با اندازه گیری نیمرخ لیپیدی برآورد می کنند. اما در بعضی افراد دارای نیمرخ لیپیدی طبیعی نیز بیماری های قلبی – عروقی دیده می شود. از این رو، محققان در پی یافتن شاخ ص های حساس تری از قبیل مولکول چسبان سلولی هستند. بنابراین، هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثرات 8 هفته تمرین هوازی ...
بیشتر
هدف تحقیق: خطر ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی را به طور معمول با اندازه گیری نیمرخ لیپیدی برآورد می کنند. اما در بعضی افراد دارای نیمرخ لیپیدی طبیعی نیز بیماری های قلبی – عروقی دیده می شود. از این رو، محققان در پی یافتن شاخ ص های حساس تری از قبیل مولکول چسبان سلولی هستند. بنابراین، هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثرات 8 هفته تمرین هوازی بر1-sICAM ونیمرخ لیپیدی در زنان سالمند ایرانی دارای اضافه وزن تعیین شد. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 40 نفر زن سالمند دارای اضافه وزن که هیچ گونه فعالیت بدنی منظمی نداشتند به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی کنترل7/64±25/70 سال و تجربی 7/39±73/65 سال) تقسیم شدند. از همه آزمودنی ها در قبل و بعد از 8 هفته تمرین هوازی در حالت ناشتاخون گیری به عمل آمد. تمرین ها با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه انجام شد . آزمون کلموگروف اسمیرونوف نشان داد که توزیع داد ها نرمال است، بنابراین، برای مقایسه اطلاعات پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه ازآزمون t هم بسته و برای مقایسه ی تغییرات بین گروهی از آزمونt مستقل در سطح معنی داری 05/0>P استفاده شد. نتایج : پس از 8 هفته تمرین هوازی، سطوح،LDL-C ،TC ،TG BMI و sICAM-1 در گروه تجربی به طور معنی داری کاهش و HDL-C آنها افزایش غیر معنی داری داشت 05/0>P اما در سطوح TC و HDL-C تغییر معنی داری مشاهده نشد05/0>P نتیجه گیری: تمرین هوازی با کاهش سطوح شاخص التهابی ،1-sICAM ممکن است نقش به سزایی در پیش گیری و کنترل بیماری های قلبی – عروقی سالمندان داشته باشد. همچنین، با توجه به این حقیقت که1- sICAM شاخصی حساس تر از نیمرخ لیپیدی است ، اندازه گیری آن برای ارزیابی دقیق تر احتمال بروز بیماری های قلبی– عروقی منطقی به نظر می رسد.
ابراهیم بنی طالب؛ محمد فرامرزی؛ اکبر اعظمیان جزی؛ مهشید سلیمانی
دوره 2، شماره 1 ، آذر 1388
چکیده
نگرانی هایی در مورد مصرف مواد مخدر که دارای آثار افزایش وزن و اختلالات برخوریپس از ترک هستند. وجود دارد. الگوهای تغذیه ای نامناسب و افزایش بیش از حد وزن در دوره بازگشت از اعیاد به مواد مخدر و الکل مشاهده شده است. هدف از این تحقیق بررسی کارایی یک دوره فعالیـت بدنی و برخی متغیرهای آنتروپومتریک چون( وزن، شاخص توده بدنی و نسبت محیط کمر به ...
بیشتر
نگرانی هایی در مورد مصرف مواد مخدر که دارای آثار افزایش وزن و اختلالات برخوریپس از ترک هستند. وجود دارد. الگوهای تغذیه ای نامناسب و افزایش بیش از حد وزن در دوره بازگشت از اعیاد به مواد مخدر و الکل مشاهده شده است. هدف از این تحقیق بررسی کارایی یک دوره فعالیـت بدنی و برخی متغیرهای آنتروپومتریک چون( وزن، شاخص توده بدنی و نسبت محیط کمر به باسن) چربی های خونی و برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی(kaeP² VO، قدرت و استقامت عضلانی، انعطاف پذیری و درصد چربی مدت 30تا 60 روز در دوره ترک اعتیاد بسر می بردند انتخاب شدند. شرکت کنندگان به نسبت 1:1 تحت نظارت ناظر پروژه به گروه تجربی(32نفر) و کنترل (30نفر) تقسیم شدند. از 62 آزمودنی 38 نفر موفق به اتمام دوره تحقیق شدند(20آزمودنی گروه تجربی،18 آزمودنی گروه کنترل) 12 هفته تمرین شامل شرکت در فعالیت ها و ورزش هایی مانند بازی بدمینتون، پیاده روی و دوی نرم بود. ترکیب بدنی به وسیله کالیپر، کلسترول تام، لیپوپروتئین با دانسته بالا و پایین و تری گلیسیرید از طریق کیت های تشخیصی آنزیمی در ابتدا و پایان دوره مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در گروه تمرینی در میزان کشش بارفیکس، تعداد درازونشست و انعطاف پذیری افزایش معنی داری مشاهده شد.(01/0>P) نسبت محیط کمر به باسن در آزمودنی های گروه تجربی تفاوت معنی داری در پیش آزمون و پس آزمون نداشت(05/0>P) اما بین گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری مشاهده شد(05/0>P) در آزمودنی های گروه کنترل در پایان 12 هفته در TCوTGوLDLتغییرات مشاهده شد. در حالی که در مقایسه با شروع تمرین افزایش معنی داری در مقایسه با شروع تمرین افزایش معنی داری در مقدار HDL و VLDL وجود نداشت(05/0
