علم تمرین
دیار محمد علی الباجلان؛ ناصر رستم زاده؛ داریوش شیخ الاسلامی وطنی
چکیده
زمینه و هدف: تمرین مقاومتی برنامه‌ای مؤثر برای ایجاد سازگاری‌های هورمونی، عملکردی و ساختاری است که دستکاری متغیرهای آن موجب القای سازگاری‌های متفاوتی می‌شود. تغییر در میزان ترشح و سطح سرمی هورمون‌ها بر اثر تمرین مقاومتی اصلی‌ترین عامل در ساخت پروتئین و هایپرتروفی عضلات اسکلتی است و این تغییرات هورمونی موجب سازگاری‌های حاد و ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین مقاومتی برنامه‌ای مؤثر برای ایجاد سازگاری‌های هورمونی، عملکردی و ساختاری است که دستکاری متغیرهای آن موجب القای سازگاری‌های متفاوتی می‌شود. تغییر در میزان ترشح و سطح سرمی هورمون‌ها بر اثر تمرین مقاومتی اصلی‌ترین عامل در ساخت پروتئین و هایپرتروفی عضلات اسکلتی است و این تغییرات هورمونی موجب سازگاری‌های حاد و مزمن در سطح مقطع عضله می‌شود، بنابراین هدف این پژوهش بررسی پاسخ‌های هایپرتروفی و هورمونی به یک جلسه تمرین مقاومتی با دو شیوة متفاوت در مردان دوندة سرعتی بود.مواد و روش‌ها: بدین‌منظور ۴۵ داوطلب مرد دونده (سن ۱/۷ ± ۲۱ سال، وزن ۳۵/۴ ± ۵/۶۷ کیلوگرم و شاخص تودة بدن ۰۳/۱ ± ۲۲ کیلوگرم بر متر مربع) به‌صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره (گروه تمرینی با بار زیاد، گروه تمرینی با بار کم و گروه کنترل) تقسیم شدند. شیوة تمرین شامل هفت حرکت (پرس سینه با هالتر، پرس پا، جلوبازو هالتر، پرس شانة ایستاده با هالتر، پشت پا ماشین، زیر بغل سیم و پشت‌بازو ماشین) هر حرکت سه نوبت با شدت۷۰ درصد یک تکرار بیشینه، تکرار تا سر حد خستگی برای گروه تمرینی با بار زیاد، هفت حرکت (پرس سینه با هالتر، پرس پا، جلوبازو هالتر، پرس شانة ایستاده با هالتر، پشت پا ماشین، زیر بغل سیم و پشت‌بازو ماشین)، هر حرکت سه نوبت با شدت ۳۰ درصد یک تکرار بیشینه، تکرار تا سر حد خستگی برای گروه تمرینی با بار کم و بدون فعالیت برای گروه کنترل بود. ضخامت عضلات دوسر بازو و پهن خارجی و سطوح سرمی هورمون‌های کورتیزول، IGF-1 و تستوسترون در دو مرحله (پیش‌آزمون و نیم ساعت پس از یک جلسه تمرین) اندازه‌گیری شد. آزمون‌های شاپیروویلک و لوین به‌ترتیب برای تأیید طبیعی بودن توزیع داده‌ها و همگنی واریانس‌ها انجام گرفت.نتایج: نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که غلظت پلاسمایی تستوسترون (0۰5/۰=P)، IGF-1 (0۰4/۰=P)، کورتیزول (۰0۲/۰=P)،T/C (۰۰۱/۰>P)، ضخامت عضلة دوسر بازو (۰۰۱/۰>P) و ضخامت عضلة پهن جانبی (۰۰۱/۰>P) فقط در گروه تمرینی با بار زیاد نسبت به پیش‌آزمون افزایش یافت. همچنین نتایج آنوا و آزمون تعقیبی بن‌فرونی نشان داد که میانگین غلظت پلاسمایی تستوسترون، IGF-1، کورتیزول،T/C ، ضخامت عضلة دوسر بازو و عضلة پهن جانبی در گروه تمرینی با بار زیاد نسبت به گروه تمرینی با بار کم (۰۵/۰≥P) و گروه کنترل (0۵/۰≥P) در پس‌آزمون به‌طور معناداری بالاتر بود.نتیجه‌گیری: تمرین مقاومتی با شدت ۳۰ درصد یک تکرار بیشینه تغییر معناداری در سطح سرمی هورمون‌ها و هایپرتروفی ایجاد نکرد و به‌نظر می‌رسد که هایپرترفی ایجادشده پس از یک جلسه تمرین مقاومتی حاد با شدت ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه (و با تکرارهایی تا رسیدن به خستگی) ناشی از تغییرات هورمونی به‌دلیل فشار متابولیک باشد.
بیوشیمی و متابولیسم
نواب آبنما؛ رسول اسلامی؛ مینو باسامی؛ باقر رضایی
چکیده
زمینه و هدف: تمرینات فشرده مانند فعالیت‌های فوتبال تغییرات مهمی در گردش هورمون‌ها ایجاد می‌کند و همین‌طور آسیب‌های ریز تار عضلانی و واکنش التهابی حاد را القا می‌کند که به مدت ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از بازی فوتبال می‌تواند کارایی ورزشکاران را تحت تأثیر قرار دهد و زمان بازیافت را طولانی کند. ازاین‌رو پژوهش حاضر، کارآزمایی بالینی دوسویه ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرینات فشرده مانند فعالیت‌های فوتبال تغییرات مهمی در گردش هورمون‌ها ایجاد می‌کند و همین‌طور آسیب‌های ریز تار عضلانی و واکنش التهابی حاد را القا می‌کند که به مدت ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از بازی فوتبال می‌تواند کارایی ورزشکاران را تحت تأثیر قرار دهد و زمان بازیافت را طولانی کند. ازاین‌رو پژوهش حاضر، کارآزمایی بالینی دوسویه بود که به بررسی تأثیر مکمل بتا هیدروکسی بتا متیل بوتیرات در شکل اسید آزاد (HMB-FA) بر سطوح هورمونی در دورة بازیافت طی یک طرح تمرینی هفتگی مسابقة فوتبال پرداخته است.مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی، با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و دوسوکور بود. 24 فوتبالیست مرد با میانگین سنی 3±23 سال، شاخص تودة بودنی 2±8/22 کیلوگرم بر متر مربع، میانگین قد 5/5±6/172 سانتی‌متر و میانگین وزن 4/5±3/74 کیلوگرم، داوطلبانه به‌عنوان نمونة آماری در این پژوهش شرکت کردند و به دو گروه 12 نفره تقسیم شدند. در این پژوهش آزمودنی‌ها در یک طرح تمرینی هفتگی فوتبال با دو مسابقه شرکت کردند. آزمودنی‌های گروه مکمل روزانه سه گرم HMB-FA طی یک طرح تمرینی هفتگی فوتبال مصرف کردند. نمونه‌های خون در هفت مرحله (پیش از مصرف مکمل، پیش از مسابقة اول، بلافاصله پس از مسابقة اول، 24 ساعت پس از مسابقة اول، پیش از مسابقة دوم، بلافاصله پس از مسابقة دوم و 24 ساعت پس از مسابقة دوم) گرفته شد. غلظت پلاسمایی کورتیزول و عامل رشد شبه‌‌انسولین-1 (IGF-1) به روش الایزا اندازه‌گیری شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آماری فریدمن، ویلکاکسون، کروسکال-والیس و یو من ویتنی با سطح معناداری 05/0≥ P انجام گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که پس از مصرف مکمل HMB-FA کاهش معناداری در سطوح پلاسمایی کورتیزول (پیش از مسابقة اول، پس از مسابقة اول و 24 ساعت پس از مسابقة دوم) (05/0>P) و همچنین افزایش معناداری برای IGF-1 (پیش از مسابقة اول، پس از مسابقة اول و بلافاصله پس از مسابقة دوم) (05/0>P) مشاهده شده است.نتیجه‌گیری: مصرف مکمل HMB-FA شاخص‌های سطوح هورمونی IGF-1 را افزایش و کورتیزول را کاهش میدهد که نشان‌دهندة افزایش حالت آنابولیک و کاهش حالت کاتابولیک در بدن است که برای بازسازی عضلانی و بازیافت آسیب‌های ناشی از تمرین و مسابقات طی یک طرح تمرینی هفتگی مسابقه ضروری است. افزون‌بر این، مصرف مکمل HMB نتایج دیگری نیز ممکن است داشته باشد که از جمله می‌توان به کاهش خستگی عصبی- عضلانی، کاهش پاسخ التهابی و بازسازی سریع عضلة اسکلتی اشاره کرد که نیازمند پژوهش‌های بیشتر است.
عبدالحسین طاهری کلانی؛ محمود نیک سرشت
دوره 11، شماره 2 ، شهریور 1397، ، صفحه 39-48
چکیده
هدف: استرس روانی ناشی ازمسابقه با ایجاد تغییراتی در سیستم ایمنی، استعداد بروز بیماریهای عفونی در ورزشکاران را بیشاز فعالیت های ورزشی معمول افزایش میدهد؛ بنابراین مطالعه حاضر باهدف بررسی اثر مسابقه رسمی بر تعداد لکوسیت ها،و کورتیزول سرمی در کاراته کاران جوان اجرا شد. )IgG( G ،)IgA( A زیرگروه های آن، غلظت ایمونوگلوبولین های21 کیلوگرم بر ...
بیشتر
هدف: استرس روانی ناشی ازمسابقه با ایجاد تغییراتی در سیستم ایمنی، استعداد بروز بیماریهای عفونی در ورزشکاران را بیشاز فعالیت های ورزشی معمول افزایش میدهد؛ بنابراین مطالعه حاضر باهدف بررسی اثر مسابقه رسمی بر تعداد لکوسیت ها،و کورتیزول سرمی در کاراته کاران جوان اجرا شد. )IgG( G ،)IgA( A زیرگروه های آن، غلظت ایمونوگلوبولین های21 کیلوگرم بر مترمربع( /2± 1/ 176 سانتی متر و شاخص توده بدن 5 /4± 8/ 22 سال، قد 3 /9± 2/ روش ها: ده مرد کاراته کار )سن 6راه یافته به مسابقه پایانی قهرمانی استان ایلام، آزمودنی های این پژوهش بودند. نمونه خون، پیش، بلافاصله و دو ساعت پس از اتمامو کورتیزول IgG ،IgA مسابقه، جهت اندازه گیری شمار لکوسیت ها، نوتروفیل ها، لنفوسیت ها، منوسیت ها و ائوزینوفیل ها و نیز غلظتسرمی جمع آوری شد.افزایش یافت، ولی )P<0/ نتایج: تعداد لکوسیت ها، لنفوسیت ها و منوسیت ها بلافاصله پس از اتمام مسابقه به طور معنی داری ) 05IgA غلظت .)P>0/ دو ساعت پس ازآن به سطح اولیه بازگشت. تعداد نوتروفیل ها و ائوزینوفیل ها در اثر مسابقه تغییری نداشت ) 05بلافاصله پس از مسابقه به طور معنی دار کاهش یافت، اما دو ساعت پس از اتمام مسابقه به سطح )P= 0/04( IgG و )P= 0/037(نشان داد ولی دو ساعت )P= 0/ اولیه رسید. همچنین، غلظت کورتیزول سرمی بلافاصله پس از مسابقه به طور معنی دار افزایش ) 002به طور معنی دار کاهش یافت. )P= 0/ و بلافاصله پس از مسابقه ) 001 )P=0 / پس ازآن، نسبت به قبل از شروع مسابقه ) 003نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، مسابقه رسمی موجب سرکوب موقت دستگاه ایمنی هومورال کاراته کاران جوان می شود.همچنین، دوره دوساعته استراحت پس از مسابقه برای بازیافت تغییرات ایجادشده در شمار لکوسیت ها، زیرگروه های آن و غلظتایمونوگلوبولین های سرمی کافی به نظر می رسد.
حسین عابد نظری؛ مرضیه مزرعه خطیری؛ سجاد احمدی زاد
دوره 5، شماره 1 ، اردیبهشت 1391
چکیده
هدف: هدف این پژوهش تعیین تغییرات گرلین پلاسما به دنبال12 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط در موش‌های نر صحرایی و همچنین بررسی ارتباط بین تغییرات گرلین تام پلاسما با تغییرات هورمون‌های انسولین، رشد وکورتیزول بود. روش‌ها: برای انجام این تحقیق تعداد 20 سر موش به دو گروه کنترل(9=n) و تمرین(11=n) تقسیم شدند. موش‌های گروه تمرین به مدت 12 هفته، یک ...
بیشتر
هدف: هدف این پژوهش تعیین تغییرات گرلین پلاسما به دنبال12 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط در موش‌های نر صحرایی و همچنین بررسی ارتباط بین تغییرات گرلین تام پلاسما با تغییرات هورمون‌های انسولین، رشد وکورتیزول بود. روش‌ها: برای انجام این تحقیق تعداد 20 سر موش به دو گروه کنترل(9=n) و تمرین(11=n) تقسیم شدند. موش‌های گروه تمرین به مدت 12 هفته، یک برنامه تمرین استقامتی با شدت متوسط دویدن روی نوارگردان بدون شیب (به مدت 60 دقیقه با سرعتm/min 25 معادل Vo2max%65 برای 5 جلسه در هفته) را اجرا نمودند. بعد از اتمام دوره تمرین و به فاصله 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونه‌های خون جمع آوری شد و برای اندازه‌گیری گرلین، گلوکز، انسولین، هورمون رشد و کورتیزول تحلیل شدند. داده-های دو گروه با استفاده از t مستقل مقایسه شدند. نتایج: سطوح گرلین پلاسما در گروه کنترل 85/25±68/86 پیکوگرم بر میلی‌لیتر بود.این مقدار درگروه تمرین به مقدار41/5±72/59 پیکوگرم بر میلی‌لیتر کاهش داشت و از نظر آماری معنی‌دار بود (0001/0>P و 9/6 = t). با این حال، 12 هفته تمرین استقامتی تاثیر معنی‌داری بر وزن موش‌ها (80/0=p ،258/ 0=t) سطوح گلوکز(262/0=p ،15/1=t)، انسولین(1/0=p , 73/1=t) و هورمون رشد(97/0=p ,75/1- =t) وکورتیزول (084/0=p,82/1- =t) نداشت .نتایج ضریب همبستگی نیز ارتباط معنی داری را بین گرلین وگلوکز، انسولین، هورمون رشد وکورتیزول نشان نداد (05/0p>). بحث و نتیجه‌گیری : نتیجه پژوهش حاضر نشان داد که 12 هفته دویدن بر روی نوارگردان با شدت متوسط منجر به کاهش معنی‌دار سطوح پلاسمایی گرلین در موش‌های نر صحرایی شد و تاثیر معنی‌داری بر سطوح متغیرهای دیگر و رابطه بین آنها نشان نداد. می‌توان نتیجه گرفت تغییرات گرلین می‌تواند تابعی از عوامل دیگر مانند مدت و شدت تمرین و ناشتایی همراه با کاهش معنی‌دار وزن باشد و نیز تغییرات گرلین و هورمون رشد را می‌توان مستقل از هم دانست.
مژگان احمدی؛ حمید آقاعلی نژاد؛ زهیر حسن؛ مقصود پیری
دوره 3، شماره 1 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف تحقیق: بین دستگاه های ایمنی و عصبی هورمونی تعامل زیادی وجود دارد، به گون های که در برخی مولکول های پیام رسان مانند سایتوکاین ها مشترک هستند و هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک وهله ورزش هوازی شدید در محیط سرد بر عوامل ایمنی و هورمونی در زنان فعال بود. روش تحقیق: 16 دانشجوی تربیت بدنی با میانگین سن 93/0±25/20 سال،حداکثر اکسیژن مصرفی 81/9±14/42 ...
بیشتر
هدف تحقیق: بین دستگاه های ایمنی و عصبی هورمونی تعامل زیادی وجود دارد، به گون های که در برخی مولکول های پیام رسان مانند سایتوکاین ها مشترک هستند و هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک وهله ورزش هوازی شدید در محیط سرد بر عوامل ایمنی و هورمونی در زنان فعال بود. روش تحقیق: 16 دانشجوی تربیت بدنی با میانگین سن 93/0±25/20 سال،حداکثر اکسیژن مصرفی 81/9±14/42 میلی لیتر بر کیلو گرم بر دقیقه و توده بدنی 66/2±11/22 کیلوگرم بر متر مربع به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 60 دقیقه با 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی روی چرخ کارسنج رکاب زدند و گروه کنترل در طول آزمون هیچگونه فعالیتی نداشتند. در طی آزمون، دمای محیط در سطح 4 درجه ی سانتی گراد و رطوبت 40 درصد ثابت نگه داشته شد. نمونه‌های خونی برای اندازه‌گیری سطوح10 -TNFα، ،CRP،،IL کورتیزول و اپی نفرین در سه مقطع پیش، بلافاصله و دو ساعت پس از پایان فعالیت از آزمودنی‌ها گرفتهشد. نتایج: تفاوت معناداری بین گروه های کنترل و تجربی در غلظت های10- TNFα، ،CRP،،IL و اپی نفرین به هنگام فعالیت در محیط سرد دیده نشد(05/0
