سجاد احمدی زاد؛ محمد پورکیانی؛ محمودرضا تقی زاده؛ هیوا رحمانی؛ فرشاد امامی
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگیهای آنتروپومتریک، تیپ بدنی و آمادگی جسمانی نفرات برتر دوازدهمین المپیاد ورزشی کشور و مقایسۀ ویژگیهای آن‌ها با قهرمانان ملی در رشته‌های مربوطه به‌منظور تعیین تفاوت‌های بین ورزش قهرمانی در سطح دانشگاهی و ملی بود.روش‌ها: از نفرات و تیم‌های برتر (اول تا سوم) رشته‌های ورزشی مختلف برای شرکت در پژوهش ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگیهای آنتروپومتریک، تیپ بدنی و آمادگی جسمانی نفرات برتر دوازدهمین المپیاد ورزشی کشور و مقایسۀ ویژگیهای آن‌ها با قهرمانان ملی در رشته‌های مربوطه به‌منظور تعیین تفاوت‌های بین ورزش قهرمانی در سطح دانشگاهی و ملی بود.روش‌ها: از نفرات و تیم‌های برتر (اول تا سوم) رشته‌های ورزشی مختلف برای شرکت در پژوهش دعوت به‌عمل آمد. آزمودنی‌های داوطلب پس از حضور در آزمایشگاه تحت بررسی‌های ترکیب بدنی، آنتروپومتریک و نوع پیکری قرار گرفتند. قابلیت‌های جسمانی شامل انعطاف‌پذیری، توان بی‌هوازی با لاکتیک، توان بی‌هوازی بی‌لاکتیک و توان هوازی نیز اندازه‌گیری شد. پس از جمع‌آوری داده‌ها به تفکیک جنسیت با هنجار ملی قهرمانان که توسط کمیتة ملی المپیک تهیه شده بود، مقایسه شدند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل آماری از تی- تک‌نمونه در سطح 05/0≥P استفاده شد.نتایج: بهترین عملکرد در قابلیت‌های جسمانی در پسران متعلق به کشتی آزاد و فرنگی بوده است. همچنین در بخش دختران در انعطاف‌پذیری و توان بی‌هوازی با لاکتیک رشتة بدمینتون، در ارگوجامپ رشتة والیبال و در اکسیژن مصرفی بیشینه رشتة دوومیدانی بهترین عملکردها را داشتند. مقایسة نتایج با هنجار ملی نشان داد هم از نظر قابلیت‌های جسمانی (05/0>P) و هم نوع پیکری (05/0>P) ورزشکاران ملی در سطح مطلوب‌تری نسبت به ورزشکاران برتر المپیاد دانشجویی قرار دارند.نتیجهگیری: می‌توان گفت ورزشکاران دانشگاهی در سطح بسیار پایین‌تری از نظر قابلیت‌های جسمانی، ترکیب بدنی و نوع پیکری قرار دارند و نمی‌توانند پشتوانة مناسبی برای ورزش ملی کشور باشند و ورزش دانشگاهی به برنامه‌ریزی دقیقی به‌منظور افزایش سطح آمادگی جسمانی و فیزیولوژیکی دانشجویان قهرمان رشته‌های مختلف و کم کردن فاصلة آن‌ها با قهرمانان ملی نیاز دارد.
یزدان فروتن؛ ناصر بهپور؛ وحید تادیبی؛ سعید دانشیار
چکیده
هدف پژوهش: تمرینات قدرتی نظامند، با فواصل استراحتی مناسب تأثیرات زیادی بر بهبود سازگاریهای عصبی-عضلانی و هورمونی دارد. تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره تمرین قدرتی با فواصل استراحت متفاوت روی برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در مردان غیرفعال سالم انجام شد.روش پژوهش: 30 مرد جوان غیرورزشکار(سن30/2±97/18سال، قد89/4±28/187سانتیمتر، ...
بیشتر
هدف پژوهش: تمرینات قدرتی نظامند، با فواصل استراحتی مناسب تأثیرات زیادی بر بهبود سازگاریهای عصبی-عضلانی و هورمونی دارد. تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره تمرین قدرتی با فواصل استراحت متفاوت روی برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در مردان غیرفعال سالم انجام شد.روش پژوهش: 30 مرد جوان غیرورزشکار(سن30/2±97/18سال، قد89/4±28/187سانتیمتر، وزن 35/1±94/68 کیلوگرم) به صورت تصادفی در سه گروه تمرین قدرتی با استراحتی کاهنده(3دقیقه به 30 ثانیه)، تمرین قدرتی با استراحتی افزاینده(30ثانیه به 3 دقیقه) و تمرین قدرتی با استراحتی ثابت(3دقیقه)(گروه کنترل) تقسیم شدند.گروههای تمرینی(با یک دوره بندی ویژه از نظر بار، شدت و فاصله استراحتی بین ستها) به مدت 9 هفته و 3 جلسه در هفته إجرا شد. برنامة تمرینات قدرتی شامل؛ (5 الی 8 ست با 3 الی 15 تکرار و باری معادل60 الی %90 یک تکرار بیشینه) به صورت مشترک اعمال شد و تنها تفاوت بین گروهها فاصله استراحتی اعمال شده بین ستها بود. ضمناً دو جلسه تمرین مکمل پلایومتریک (با شدت60%HR) در طول هفته اجرا شد. نمونههای خونی قبل و بعد از 48 ساعت پس از دوره تمرین در ساعت10صبح درحالت ناشتا گرفته شدند و با استفاده از روش رادیوایمونوسی در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. دادهای پژوهش با استفاده از آزمون کوواریانس بررسی شدند. یافتهها: نتایج نشان داد قدرتبیشینه، استقامت عضلانی و غلظت هورمون تستوسترون در هر سه گروه به طور معنیداری افزایش یافت؛و تفاوت بین گروهها نیز معنیدار بود اما درصد تغییرات همة آزمونها در گروه اول و دوم نسبت به گروه سوم بیشتر بود. همچنین بعد از جلسة تمرینی، غلظت هورمونهای رشد درصد چربی بدن و برخی شاخص های توده چربی بدن به طور معنیداری به ترتیب افزایش و کاهش یافت؛ البته تفاوت بین گروهها معنیدار نبود. بحث و نتیجهگیری: نتیجه اینکه احتمالاً تمرین مقاومتی با فواصل استراحت فزاینده و کاهنده در مقایسه با فواصل استراحت ثابت، از اهمیت بیشتری برای افزایش قدرت بیشینه، استقامت عضلانی و برخی فاکتورهای بیوشیمایی و هورمونی برخوردار است.
جواد وکیلی؛ رامین امیرساسان؛ عذراء نورمحمدی
چکیده
هدف: استفاده از مداخلات تغذیهای مانند مکملهای غذایی به منظور جلوگیری از بروز زود هنگام خستگی، فشارهایناشی از فعالیت بدنی و بهبود عملکرد در هنگام مسابقه توصیه شده است. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر چهار هفتهتمرین HIIT با مکملدهی جینسینگ بر توان هوازی، بی هوازی و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق می باشد.روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، ...
بیشتر
هدف: استفاده از مداخلات تغذیهای مانند مکملهای غذایی به منظور جلوگیری از بروز زود هنگام خستگی، فشارهایناشی از فعالیت بدنی و بهبود عملکرد در هنگام مسابقه توصیه شده است. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر چهار هفتهتمرین HIIT با مکملدهی جینسینگ بر توان هوازی، بی هوازی و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق می باشد.روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، 39 زن دارای اضافه وزن و چاق با میانگین و انحراف استاندارد وزن 7/ 9± 30 / 77کیلوگرم، سن 5/ 3± 01 / 33 سال و درصد چربی 7/ 3± 39 / 36 % به صورت هدفمند، در چهار گروه مکمل، تمرین مکمل،تمرین و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرین HIIT به مدت چهار هفته و سه جلسه در هفته و در هر جلسه 4 تا 6 نوبت وهر نوبت 30 ثانیه دوی سرعت با MHR %80 و 270 ثانیه پیاده روی سریع برای گروه های تمرینی اجرا شد. آزمودنی هایگروه های مکمل و تمرین مکمل به مدت چهار هفته، هر روز یک عدد کپسول 500 میلی گرمی مکمل جینسینگ مصرفکردند. درصد چربی، به روش سه نقطهای جکسون و پولاک، حداکثر توان بی هوازی ) PPO (، میانگین توان ) MPP ( وشاخص خستگی ) FI ( با آزمون وینگیت 30 ثانیه ای و سنجش Vo2max با تست پله کوئین سنجیده شد. داده ها در نرمافزار Spss22 و با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس با سطح معناداری 5 صدم تحلیل گردید.نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که مصرف مکمل ج نس نگ به همراه تمرینات HIIT ، بر توان هوازی بیشینه، ی یاوج توان بی هوازی، متوسط توان بی هوازی، حداقل توان بی هوازی، وزن، درصد چربی، نسبت دور کمر به دور باسن،بعد از کنترل اثر متغیر همپراش، تفاوت معناداری بین چهار گروه مکمل، تمرین مکمل، تمرین و کنترل وجود داشتp>0/05( (، اما در متغیر توده بدون چربی تفاوت معناداری مشاهده نشد ) 05 / .)p<0نتیجه گیری: با توجه به یافتهها به نظر میرسد که تمر ن تناوبی شدید همراه با مکمل دهی ج نس نگ می تواند در ی ی یبهبود توان هوازی، بی هوازی و ترکیب بدنی )درصد چربی، وزن، نسبت دور کمر به باسن و BMI ( زنان دارای اضافه وزنو چاق مؤثر باشد.
Mohammad Hossein Rezvani
دوره 10، شماره 2 ، خرداد 1396، ، صفحه 99-106
چکیده
مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی و رژیم کم کالری بر ترکیب بدنی و سطح سرمی ریلاکسین زنان یائسه است، روش: در این تحقیق تعداد 20 زن یائسه بطور تصادفی در دو گروه تجربی 11 نفر و کنترل 9 نفر قرار گرفتند، گروه تجربی به مدت 8 هفته، هفته، 2 روز در هفته با شدت 20-30٪1RM[1] تمرین کردند، ولی گروه کنترل در این مدت فعالیت های معمولی خود ...
بیشتر
مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی و رژیم کم کالری بر ترکیب بدنی و سطح سرمی ریلاکسین زنان یائسه است، روش: در این تحقیق تعداد 20 زن یائسه بطور تصادفی در دو گروه تجربی 11 نفر و کنترل 9 نفر قرار گرفتند، گروه تجربی به مدت 8 هفته، هفته، 2 روز در هفته با شدت 20-30٪1RM[1] تمرین کردند، ولی گروه کنترل در این مدت فعالیت های معمولی خود را داشتند.اندازه گیری شاخص های ترکیب بدنی با استفاده ازدستگاه In body و سطح سرمی ریلاکسین با باکیت ساخت کشور چین، در 2 مرحله، یک هفته قبل از شروع برنامه تمرینی و 48 ساعت پس از اخرین جلسه تمرین در هفته هشتم از هر دو گروه در وضعیت ناشتایی به عمل آمد.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از ازمون تحلیل کواریانس و همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0p≤ و از نرم افزار SPSS نسخه 18استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد ترکیب هشت هفته تمرین مقاومتی و رژیم غذایی کم کالری باعث کاهش معنادار سطوح کلسترول تام، تری‌گلیسرید، LDL، ریلاکسین و افزایش HDL نسبت به مقادیر قبل از مداخله شد.همچنین وزن بدن، توده‌چربی، درصد‌چربی، توده‌خالص‌بدن و BMI[2] به طور معناداری درگروه تجربی کاهش یافت، اما کاهش شاخص‌های مرتبط با چاقی شکمی (اندازه‌دور‌کمر، دور‌باسن و WHR) به لحاظ آماری معنادار نبود، همچنین بین سطح سرمی ریلاکسین با اجزاء ترکیب بدنی ارتباط معناداری مشاهده نشد، و ارتباط سطح سرمی ریلاکسین با چربی های خون تنها در سطح سرمی‌کلسترول و LDL معنادار بود. نتیجه گیری: بنابراین کاهش سطح سرمی‌ریلاکسین ناشی از محدودیت کالری همراه با تمرین مقاومتی می‌تواند بر کاهش عوارض دوران یائسگی اثر گذار باشد و انها را تحت تاثیر قرار دهد.[1] 1Repetition maximum[2] Body mass index
یاسر کاظم زاده
دوره 9، شماره 2 ، خرداد 1395
چکیده
تمرینات تناوبی پرشدت روشی است که با توجه به زمان کوتاه و حجم کم، در سالهای اخیر برای افرادی که زمان کافی برای تمرین منظم در اختیار ندارند، پیشنهاد شده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی پر شدت بر ترکیب بدنی و برخی شاخص های مرتبط با بیماری های متابولیک در مردان جوان دارای اضافه وزن بود. به این منظور 30 مرد جوان با میانگین ...
بیشتر
تمرینات تناوبی پرشدت روشی است که با توجه به زمان کوتاه و حجم کم، در سالهای اخیر برای افرادی که زمان کافی برای تمرین منظم در اختیار ندارند، پیشنهاد شده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی پر شدت بر ترکیب بدنی و برخی شاخص های مرتبط با بیماری های متابولیک در مردان جوان دارای اضافه وزن بود. به این منظور 30 مرد جوان با میانگین سن 0/4 ± 14/21، قد 49/6 ± 1/176 و وزن 3/7 ± 86/84 به صورت تصادفی در دوگروه تجربی و کنترل (N=15) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 24 جلسه در 8 هفته به تمرین تناوبی شدید پرداختند و گروه تجربی به زندگی عادی خود پرداخت. نمونه های خون و اندازه گیری های ترکیب بدنی قبل و بعد از 8 هفته تمرین از دو گروه به عمل آمد. آزمون t مستقل نشان داد حساسیت به انسولین در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی دار یافته است (p≤0.05). میزان تریگلیسیرید خون نیز در گروه تجربی کاهش معنی داری را نشان داد(p≤0.05). سایر متغیرهای اندازه گیری شده شامل لیپوپروتئین های سبک و سنگین، کلسترول تام، درصد چربی بدن و شاخص توده بدنی در گروه های تحقیق تفاوت معنی داری با هم نداشت. یافته های این پژوهش بیانگر آن است که انجام تمرینات تناوبی پرشدت به عنوان یک روش تمرینی ، احتمالاً از طریق فعال سازی علائم سیگنالی خاص در سلولهای عضلانی، به بهبود حساسیت این سلولها به انسولین منجر می شود، اما به نظر نمی رسد حجم انرژی مصرفی در این تمرنیات بتواند به تغییر در ترکیب بدنی منجر شود.
