افشار جعفری؛ فرید اعتمادیان؛ بهزاد برادران؛ علی اکبر ملکی راد
چکیده
هدف: شناسایی سازوکارهای درگیر در اختلالات التهابی طی فرایند افزایش سن و ارائۀ راهکارهای پیشگیرانه یا تعدیل‌کنندۀ مناسب برای بهبود کیفیت زندگی همواره از چالش‌های مهم در حوزۀ علوم زیستی است. بر این اساس، تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر دو ماه تمرین ترکیبی (RT+HIIT) و محدودیت کالری بر شاخص‌های التهابی CRP سرمی و مقدار P65 در سلول‌های تک‌هسته‌ای ...
بیشتر
هدف: شناسایی سازوکارهای درگیر در اختلالات التهابی طی فرایند افزایش سن و ارائۀ راهکارهای پیشگیرانه یا تعدیل‌کنندۀ مناسب برای بهبود کیفیت زندگی همواره از چالش‌های مهم در حوزۀ علوم زیستی است. بر این اساس، تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر دو ماه تمرین ترکیبی (RT+HIIT) و محدودیت کالری بر شاخص‌های التهابی CRP سرمی و مقدار P65 در سلول‌های تک‌هسته‌ای خون محیطی مردان غیرفعال میانسال انجام گرفتروش‌ها: 24 مرد میانسال غیرفعال و سالم (سن 3±38 سال) و دارای اضافه وزن (کیلوگرم بر متر مربع 1±6/28=BMI) در سه گروه همگن هشت‌نفری محدودیت کالری (CR)، تمرین ترکیبی (T) و تمرین ترکیبی با محدودیت کالری (CRT) شرکت کردند. محدودیت کالری و هزینۀ انجام تمرینات طی 5 روز در هفته حدود (شش کیلوکالری/کیلوگرم/روز) بود. تمرین ترکیبی شامل 5 روز در هفته (2 جلسه تمرین مقاومتی 75 تا 80% 1RM و 3 جلسه تمرین تناوبی با شدت بالا80 تا 85% ضربان قلب ذخیره) بود. مقدار p65 کل (total p65) و فسفریله (p-p65) در PBMCs مردان غیرفعال به روش الیزا پیش و پس از دورۀ پژوهش، اندازه‌گیری شد. غلظت CRP سرمی نیز به شیوۀ ایمونوتوربیدیمتریک اندازه‌گیری شد.نتایج: کاهش وزن بدن گروه CRT به‌طور معناداری (05/0>P) بیشتر از دو گروه دیگر بود. دامنۀ تغییرات درصد چربی، اکسیژن مصرفی بیشینه و قدرت یک تکرار بیشینۀ گروه‌های T و CRT به‌طور معنادار (05/0>P) بیشتر از گروه CR بود. تغییرات کاهندۀ P65 فسفریله و نسبت p-p65/total p65 در PBMCهای گروه‌های T و CRT به‌طور معناداری (05/0>P) بیشتر از گروه CR بود.نتیجه‌گیری: براساس نتایج تحقیق حاضر دو ماه تمرین ترکیبی و محدودیت کالری می‌تواند سبب کاهش برخی شاخص‌های التهابی در مردان غیرفعال شود. به‌علاوه، اثر تمرین ترکیبی با و بدون محدودیت کالری بر عوامل آغازگر فرایندهای التهابی بیشتر از مداخلۀ محدودیت کالری به‌تنهایی است. بنابراین، برای پیشگیری و مقابله با پدیدۀ چاقی و پیامدهای التهابی آن، به‌ویژه در دوران میانسالی، انجام تمرینات ترکیبی و محدودیت کالری توصیه می‌شود.
نسیم عباسی فرد هفشجانی؛ وازگن میناسیان
دوره 11، شماره 2 ، شهریور 1397، ، صفحه 63-74
چکیده
هدف: هدف کلی این پژوهش بررسی اثرات دو شیوۀ تمرین هوازی و مقاومتی روی میزان امنتین- 1 ، پروتئین واکنشگر C و ظرفیتهوازی زنان دارای اضافه وزن و چاق بود.روش ها: تعداد 22 زن داوطلب غیرفعال دارای اضافه وزن به شکل تصادفی در دو گروه تمرین هوازی )سن 76 / 7 ± 64 / 40 سال،نمایه تودۀ بدن 94 / 4 ± 40 / 30 کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی 98 / 2 ± 31 / 27 ( و تمرین مقاومتی ...
بیشتر
هدف: هدف کلی این پژوهش بررسی اثرات دو شیوۀ تمرین هوازی و مقاومتی روی میزان امنتین- 1 ، پروتئین واکنشگر C و ظرفیتهوازی زنان دارای اضافه وزن و چاق بود.روش ها: تعداد 22 زن داوطلب غیرفعال دارای اضافه وزن به شکل تصادفی در دو گروه تمرین هوازی )سن 76 / 7 ± 64 / 40 سال،نمایه تودۀ بدن 94 / 4 ± 40 / 30 کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی 98 / 2 ± 31 / 27 ( و تمرین مقاومتی )سن 82 / 6 ± 91 / 40 سال، نمایهتودۀ بدن 81 / 4 ± 69 / 31 کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی 99 / 2 ± 94 / 26 ( تقسیم شدند. در مدت هشت هفته، دستور کار تمریناتهوازی شامل دویدن/راه رفتن با شدت 75 - 55 % حداکثر ضربان قلب، به مدت 60 - 30 دقیقه، 3 جلسه در هفته و تمرینات مقاومتیشامل تمرین با وزنه با شدت 75 % یک تکرار بیشینه، به صورت 3 مرحله ای، سه جلسه در هفته بود. نمونه گیری خون قبل ازمداخلات و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا انجام شد .نتایج: پس از 8 هفته تمرین در هر دو گروه مقاومتی و هوازی، مقادیر پروتئین واکنشگر C کاهش معنادار و غلظت پلاسماییامنتین- 1 و میزان ظرفیت هوازی آزمودنی ها افزایش معناداری نشان دادند ) 001 / 0 > P (؛ اما در هر سه متغیر مورداندازه گیری،تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید ) 05 / 0 < P .)نتیجه گیری: یافته های این پژوهش حاکی از اثربخشی هردو تمرین هوازی و مقاومتی روی مقادیر پلاسمایی امنتین- 1 ، پروتئینواکنشگر C و ظرفیت هوازی زنان دارای اضافه وزن بود. به نظر میرسد مداخلات ورزشی کوتاه مدت 8 هفته ای اثر یکسانی روی اینگروه از شاخص های متابولیک دارند.
علی حیدریان‌پور؛ محمد علی سمواتی شریف؛ مریم کشوری؛ علیرضا احمدوند؛ حجت الله سیاوشی
دوره 9، شماره 2 ، خرداد 1395، ، صفحه 1375-1384
چکیده
چکیدههدف: دیابت از جمله بیماری‌هایی است که باعث کاهش عملکرد سیستم دفاعی بدن در برابر عفونت‌ها می‌شود. از گونه میانجی‌های التهابی که به‌دنبال فعل‌و‌انفعالات التهاب در کنار گلبول‌های سفید ترشح می‌شود، پروتئین واکنش‌دهنده(CRP) C است، که نشانگر حساسی برای التهاب سیستمیک محسوب می‌شود. تمرین منظم با کنترل سوخت و ساز در دیابتی‌ها ...
بیشتر
چکیدههدف: دیابت از جمله بیماری‌هایی است که باعث کاهش عملکرد سیستم دفاعی بدن در برابر عفونت‌ها می‌شود. از گونه میانجی‌های التهابی که به‌دنبال فعل‌و‌انفعالات التهاب در کنار گلبول‌های سفید ترشح می‌شود، پروتئین واکنش‌دهنده(CRP) C است، که نشانگر حساسی برای التهاب سیستمیک محسوب می‌شود. تمرین منظم با کنترل سوخت و ساز در دیابتی‌ها باعث کنترل قند خون می‌شود و به‌دنبال آن پاسخ دفاعی بدن را افزایش می‌دهد. به‌همین منظور این مطالعه به‌مقایسه اثر سه شیوه تمرین ورزشی بر CRPو گلبول‌های سفید در بیماران دیابتی نوع II طراحی شده است. روش شناسی: در این پژوهش، 52 بیمار مرد دیابتی نوعII (65-40 سال) بطور تصادفی به 4 گروه تمرینی هوازی، مقاومتی، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. در هر گروه 13 نفر قرار گرفت. تمرینات سه جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه بمدت 10هفته بطول انجامید. hs-CRP به روش الایزا و شمارش عناصر WBC در ابتدا و پایان مطالعه اندازه‌گیری شد. نتایج: یافته‌ها تحقیق نشان داد که تمرینات هوازی بطور معنی‌داری باعث کاهشhs-CRP و افزایش مونوسیت‌ها شد. همچنین تمرینات ترکیبی نیز باعث کاهش سطح CRP و نوتروفیل‌ها و افزایش مونوسیت‌ها و لنفوسیت‌ها شد. کاهش CRP در گروه ترکیبی نسبت به گروه هوازی بتنهایی بارزتر بود ولی در عناصرWBC تفاوتی نداشت. بحث و نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش تجویز تمرینات ورزشی هوازی و بویژه ترکیبی می‌تواند روش مناسب برای جلوگیری از بروز عوارض دیابت نوع IIباشد.
مژگان احمدی؛ حمید آقاعلی نژاد؛ زهیر حسن؛ مقصود پیری
دوره 3، شماره 1 ، اردیبهشت 1389
چکیده
هدف تحقیق: بین دستگاه های ایمنی و عصبی هورمونی تعامل زیادی وجود دارد، به گون های که در برخی مولکول های پیام رسان مانند سایتوکاین ها مشترک هستند و هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک وهله ورزش هوازی شدید در محیط سرد بر عوامل ایمنی و هورمونی در زنان فعال بود. روش تحقیق: 16 دانشجوی تربیت بدنی با میانگین سن 93/0±25/20 سال،حداکثر اکسیژن مصرفی 81/9±14/42 ...
بیشتر
هدف تحقیق: بین دستگاه های ایمنی و عصبی هورمونی تعامل زیادی وجود دارد، به گون های که در برخی مولکول های پیام رسان مانند سایتوکاین ها مشترک هستند و هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک وهله ورزش هوازی شدید در محیط سرد بر عوامل ایمنی و هورمونی در زنان فعال بود. روش تحقیق: 16 دانشجوی تربیت بدنی با میانگین سن 93/0±25/20 سال،حداکثر اکسیژن مصرفی 81/9±14/42 میلی لیتر بر کیلو گرم بر دقیقه و توده بدنی 66/2±11/22 کیلوگرم بر متر مربع به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 60 دقیقه با 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی روی چرخ کارسنج رکاب زدند و گروه کنترل در طول آزمون هیچگونه فعالیتی نداشتند. در طی آزمون، دمای محیط در سطح 4 درجه ی سانتی گراد و رطوبت 40 درصد ثابت نگه داشته شد. نمونههای خونی برای اندازه‌گیری سطوح10 -TNFα، ،CRP،،IL کورتیزول و اپی نفرین در سه مقطع پیش، بلافاصله و دو ساعت پس از پایان فعالیت از آزمودنیها گرفتهشد. نتایج: تفاوت معناداری بین گروه های کنترل و تجربی در غلظت های10- TNFα، ،CRP،،IL و اپی نفرین به هنگام فعالیت در محیط سرد دیده نشد(05/0
